ถ้าแค่เพียงเรียงคำร้อยสัมผัส โดยมิจัดเนื้อความตามวิสัย มิมีสักวรรคตอนที่สอนใจ กระทั่งใครหลงอ่านก็ผ่านเลย คงมิใช่บทกลอนสุนทรภู่ ที่คงคู่กาลเวลาอย่างผ่าเผย ทุกคำคือมนต์ขลังเหมือนดังเคย อาจใช้เอ่ยใช้อ้างอย่างตำรา อ่านแล้วเคลิ้มแล้วคล้อยพลอยได้คิด กล่อมเกลาจิตสำนึกเมื่อศึกษา เป็นบทกลอนซ่อนกลแฝงมนตรา ท่านเสกมาสำหรับประทับใจ ตามรอยเท้าท่านครูต้องรู้คิด อย่าหลงผิดหลงทางอย่างเหลวไหล ถ้ามีแค่เล่นคำสัมผัสใน นั่นมิใช่แบบอย่างทางกลอนครู