เกี่ยว เถิดยื่นปลายนิ้วเรียวมาเกี่ยวก้อย แล้วฉันจะพาไปดาวดวงน้อย ที่เพียรคอยส่องแสงอยู่รางราง ค่ำคืนเหน็บหนาว เถิดนั่งผิงไอดาวพออุ่นบ้าง ฝัน-บางค่ำคืนเคยฝันค้าง ปล่อยความฝันอันบอบบางลอยถึงจันทร์ เนิ่นนาน ที่ลิ้มรสความหวานเพียงความฝัน ฝากดวงดาวคอยปลูกความผูกพัน ในค่ำคืนความไหวหวั่นกรรโชกแรง นาฬิกา เดินช้าแชเชือนเสมือนแกล้ง ขูดขอดความทรงจำอย่างแห้งแล้ง ความคิดถึงวิ่งแซงความรอคอย เกี่ยว เถิดยื่นปลายนิ้วเรียวมาเกี่ยวก้อย ค่อนดึกดาวหลับไปนับร้อย ความรักเขียนรอยในดวงตา