แทนคุณแทนไท
เมื่อได้จาร
ก็ซ่อนนัยถ้อยกานต์ หวานและเหงา
ความคิด เป็นเพียงแต่รูปเงา
มาเยือนเย้า ให้รู้สึก ให้นึกคิด
วันหนึ่ง มีเพียงแค่นิดหน่อย
คำที่ สารร้อย สร้อยลิขิต
จากใจ จากจำ ด้วยน้ำมิตร
มิล่วงสิทธิ์ ประการใดของใครเลย
เมื่อได้เขียน
ก็ได้เรียนรู้ซึ้ง คำซึ่งเผย
เศร้า,สุข ในส่วน สบายเสบย
ใช่แล้วเคย ครบถ้วน และล้วนเป็น
อารมณ์เอย อารมณ์ของความคิด
สนมสนิท ชิดห่าง อย่างที่เห็น
บนรอยว้าง เวลาที่ร้างเร้น
เราต่างเป็น ผู้กำหนดจรดจาร
ฉันจึงเพียรเขียนคำย้ำความคิด
คะนึงถึงชีวิตที่พ้นผ่าน
เฉพาะแต่ ความรู้สึกละไมมานย์
กับอารมณ์ อันแสนหวานที่ผ่านไป
มิคิดถึงสิ่งใดที่ใจหมอง
เกรง