ปรียาวาท
แรงฤทธิ์พิศวาสสาดถลา
คลื่นคำนึงไหลหลั่งล้นอุรา
เพียงจะพาจิตเคลิ้มทุกโมงยาม
สุดซาบซ่านหวั่นไหวใจพลั้งเผลอ
แอบละเมอถึงนุชเกินสุดห้าม
ก่ออารมณ์สุนทรีย์รี่หลั่งลาม
ต่างทาบทามด้วยรสบทพิไล
ถึงฟ้าหม่นมืดมัวทั่วทุกแห่ง
ใจยังแจ้งว่าส่องผุดผ่องใส
ด้วยรสรักกักสุมชุ่มฤทัย
บันดาลให้สุขชื่นความขื่นคลาย
เห็นผกาก็เหมือนจะเลื่อนล่อง
สยายกลีบใยยองผึ่งพองผาย
โปรยประทิ่นกลิ่นกรุ่นก่อกำจาย
แล้วรำร่ายเริงร้องฉลองกาล
ยามแลมวลหมู่นกผกโผผิน
ตระบึงบินพร้อมคู่เคียงผสาน
สำเนียงเกี้ยวกล่อมทั่วทั้งพนานต์
ก็ลุฤกษ์เบิกบานสำราญใจ
หอบความเศร้าโทมนัสสลัดทิ้ง
ถ้วนทุกสิ่งล้วนปรากฏความสดใส
นี่หรื
885
1
0
หน้าส่วนตัว
