จักจั่นแจ้วแว่วฟังดังหวีดหวาด เหมือนจะขาดใจตายคล้ายโศกศัลย์ ครวญเสียงเพลงบรรเลงร้องก้องไพรวัลย์ สะกดฉันให้เคลิ้มเติมอารมณ์ เสียงช่างเศร้าเคล้าลมพัดข่มหา ฟังชินชาช้ำนักรักไม่สม คงเกาะรอง้อคู่อยู่จนตรม แสนระบมร้องไปไร้ชีวา ชวนพฤกษามาเศร้าเคล้าความช้ำ เป็นเวรกรรมของใครใคร่ค้นหา หรือเพราะฉันนั้นเหงาเศร้าเรื่อยมา ฟังทุกคราครวญซ้ำช้ำทุกที แมลงน้อยคอยร้องก้องพฤกษา รอเรื่อยมาคู่ครองจนหมองศรี เปรียบเหมือนเราเศร้าใจได้ทั้งปี คนรักหนีหลีกจากไม่อยากเจอ
1637
3
0
หน้าส่วนตัว
