คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บันดาลใจจากกลอน แผลใจ ของ ครูพิม นะครับ
เมื่อโดนกรีด แน่แท้บาดแผลเกิด
เปลือกใจเปิด ลมโลกกรรโชกแผล
แปลบเจ็บแปลบแสบซึ้งถึงดวงแด
คงได้แต่รอวันมันแห้งไป
คิดให้ดี ดีที่ใจเราได้เปิด
เป็นบทเรียนชั้นเลิศไม่เฉไฉ
ให้เรารู้ว่าโลกนี้ไม่มีใคร
จะห่วงใยหัวใจเราเท่าเราเอง
จงเปิดใจบอบช้ำสัมผัสโลก
ให้โชนโชกลืมเขาไปใครข่มเหง
เจ็นก็เจ็บ ทนทนไปไม่ต้องเกรง
คนจะเก่ง เก่งที่ทนนะคนดี
แผลที่กายเกิดได้นับร้อยพัน
แผลในใจที่เดียวนั่น ถนัดถนี่
ทุกครั้งคราโดนกระหน่ำเขาย่ำยี
ทุกครั้งหนีไม่พ้นโดนแผลเดิม
ดีแล้วล่ะ ..รู้เจ็บจึงรู้จำ
เพราะรู้ช้ำ จึงหวงใจไร้แผลเพ
1319
2
0
หน้าส่วนตัว
