ฤทธิ์ ศรีดวง
เจ้าหลงทางกลางเถื่อนหรือเพื่อนข้า
หรือศรัทธาแห้งขอดจนมอดไหม้
เคยเร่งรุกบุกกระหน่ำเพื่อกำชัย
กลับถอดใจทิ้งร่างลงกลางดิน
หรือถนัดผลัดวันประกันพรุ่ง
จนความมุ่งมั่นลดลงหมดสิ้น
เป็นเหยื่อให้วันคืนมากลืนกิน
เมื่อหยุดบินอย่าหวังข้ามฝั่งฟ้า
ดั่งห้วงน้ำเต็มอิ่มจนปริ่มฝาย
ถ้าซึมทรายต่อเนื่องแม้เชื่องช้า
ย่อมแห้งลงวันละนิดไม่ผิดตา
จะรู้ว่าน้ำหายก็สายไป
เจ้าแพ้พ่ายเวลาหรือว่าขลาด
ความสามารถสุดกู่นั้นอยู่ไหน
อย่าสูญเสียความฝันความมั่นใจ
รักษาไว้ตราบที่มีชีวิต
เมื่อคบไฟถูกจุดครั้งสุดท้าย
เมื่อสหายรู้สึกสำนึกผิด
หันกลับมาพยายามปรับความคิด
หยุดยึดติดแล้วตัดซึ่งอัตตา
ความมุ่งมั่นอ
1564
4
0
หน้าส่วนตัว
