ผู้ใด ใจหงุดหงิด สุมด้วยพิษ ริษยา ปะทุ เต็มอุรา ผู้นั้นบ้า ผิดสามัญ ผู้ใด เห็นใครทุกข์ ตนพลันสุข สนุกหรรษ์ จงเน้น เป็นสำคัญ ว่าเขานั้น ป่วยฟั่นเฟือน ผู้ใด มุ่งร้ายมิตร คอยจับผิด อิจฉาเพื่อน จริต ย่อมบิดเบือน เกินกลบเกลื่อน เหมือนชาชิน วิกล คนเช่นนี้ คำเสียดสี มีไม่สิ้น หยาบช้า เป็นอาจิณ ปากทมิฬ ลิ้นโสมม ใครเด่น เป็นขัดเคือง แขวะหาเรื่อง เขื่องทับถม หยันหยาม ตามอารมณ์ ได้คุยข่ม จึงสมใจ พฤติการณ์ ปานโรคจิต มิควรชิด สน