แรงพายุโหมกระหน่ำทำไม้ไหวทั้งกิ่งใบหักขาดน่าหวาดเสียวหมู่อ้อแขมหมุนวนอวดต้นเรียวคล้ายมิเหลียวเห็นพายุที่ดุดัน คงชินชากับแรงลม เฝ้าโหมใส่ค่อยปรับปรุงต้นใบไม่ไหวหวั่นลมจะแรงไม่เห็นเป็นสำคัญเพราะอ้อนั้นต้องเจอเสมอมา มิอาจหลบหรือเลี่ยงจำเสี่ยงสู้รู้ทั้งรู้ว่ากำลังยังอ่อนล้าจึงผลัดผ่อนอ่อนให้ในทุกคราลมเจ้าขาวานอย่าแกล้งพัดแรงไป ปล่อยให้เราขึ้นงามตามตลิ่งไว้พึ่งพิงเมื่อพังยังกันได้จะขุดรากถอนโคนบ่นไปใยแผ่นดินไหนย่อมมีอ้อคอยล้อลม
1410
10
4
หน้าส่วนตัว
