๑ ๏เพียรเอาคำกาพย์กล่อม ห่อโคลงล้อมรักสดใส กี่ยามกี่โมงใย มิรู้ได้แสนรวดเร็ว ๚ ๏เพียรเอาคำกาพย์ล้อม ห่อโคลง ใจผ่านกี่ยามโมง สุขได้ เรียงเร้าร่ายร่ำโรง ระเรื่อย บางบ่รับคำไซร้ ใฝ่ย้ำจนเย็น ๚ ๒ ๏ตะวันแดงดิ่งน้ำ ยามเย็นค่ำเธอและฉัน นั่งสนทนากัน คำจำนรรจ์จากหัวใจ ๏ตะวันแดงดื่มน้ำ ยามเย็น กลางสระสาดแดงเป็น ฉากพร้อง พักแพร้วแ
1708
3
0
หน้าส่วนตัว
