ยามแม่ย่างเจ้าย่างก้าวตามเท้าแม่ ไม่เคยแม้จะนอกลู่รู้เหลือหลาย แม่กระโดดลงจากตึกนึกเสียวตาย ลูกไม่วายโดดตามงามจริงจริง โอ้ลูกคนจนจิตคิดไม่ได้ แม่พาไปทางใดไม่สุงสิง กล้าโดดตึกนึกอนาถชาติคนจริง ไยเจ้าทิ้งให้แม่พ่อท้อระทม แม่เป็ดไปทางใดลูกไปโลด จิตปราโมทย์ชิดใกล้ไม่ขื่นขม ธรรมชาติช่างหลากหลายโลกใบกลม ล้วนเหมาะสมสร้างไว้ให้กระทำ เจ้ายังเล็กเจ้าเด็กน้อยด้อยนักหนา พ่อแ