ก้อนเนื้อที่รักเธอ
มองลงไปที่แม่น้ำที่แสนเน่าเหม็น
ฉันคงเป็นแค่เพียงหนึ่งในร้อยที่คิดอย่างนี้
อยากกระโดดลงไปจะได้ตาย.สมใจเธอสักที
ไล่กันแบบไม่ใยดี..ให้ไปตายอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
ถ้าโดดลงไปแล้วฟื้นขึ้นมา
กลัวจะกลายเป็นราขึ้นสมอง..กลัวเป็นแบบนั้น
แต่ก็ดีนะถ้ามีเธอมานั่งพับดาวให้หลายๆพัน
ลังเลอยู่ตรงนั้นว่าจะเอาไง
มองไปที่น้ำอนาถตัวเอง
ถ้าโดดแล้วเธอไม่มีทางกลับมาได้
ไม่เอาดีกว่าไม่โดดแล้วจะสู้ทนต่อไป
วันนั้นก้เลยไม่โดดน้ำตาย.คิดว่าต้องทนต่อไป..หน้าด้านง้องอนจนตัวตาย
ดีกว่าเรา
เพื่อเรามันแต่งก็เลยเอามาลงวให้อ่านอ่านแล้วก็อยากโดดน้ำ