ปลาทูสามเข่ง
ทุกวันนี้เคียงแนบแอบในกรงน้อย
พลางเศร้าคอยอิสระที่คลาดหวัง
นั่งอ่อย-อ่อยใครกันหรือคือพลัง
มาช่วยฉันจากกรงขัง ....คงเจ้าชาย ?
ไม่ใช่หรอก ..นั่นนิยายแสนน้ำเน่า
มัวแต่เฝ้าคอยฮีโร่มาก็สาย
อ่อนแอไปคิดเด็ก-เด็กยากจะคลาย
ใจแทบวาย ..หาที่พึ่งที่ไหนดี ?
เมื่อไหรเหนอ ? ตัวฉันจะเริ่มแยก
เมื่อไหรเหนอ ? ตัวจะแหวกหาที่หนี
เมื่อไหรเหนอ ? ตัวฉันกอดความยินดี
เมื่อไหรเหนอ ? ที่พลีจากกฏเกณฑ์ดำ
ตามเนื้อเรื่องเป็นเจ้าหญิงให้คนช่วย
ให้เจ้าชายที่แสนรวยขี่ม้าล้ำ
เหอะ เชื่อเหรอ ? ใจฉันมันยอมกระทำ
ช่างน่าขำช่วยตัวดิไม่พึ่งใคร(หรอก)
828
9
0
หน้าส่วนตัว
