อัลมิตรา
สดับสาส์นกาลคล้อยมาร้อยจิต
พ่อมิ่งมิตรฝากใจหมายคิดถึง
แม้นห่างเหินเกินคำพร่ำรำพึง
ยังคงขึงเรียงพจน์เป็นบทกลอน
สายสวาทมาตรมั่นสัญญาว่า
มิคลาดคราคืนคลายสายสมร
ยินเสียงแผ่วแว่วซึ้งคะนึงวอน
เป็นบทอ้อนเหนี่ยวใจให้จารจำ
จากเรือนห่างร้างไกลหมายคืนถิ่น
ยังยลยินตักหนุนกรุ่นงามขำ
แสนเหว่ว้าหนาวกายาคราฝนพรำ
สุดระกำจึงเพียรเขียนกลอนคืน
หากบุญหนุนจุนเจือมาแต่หลัง
จิตเรายังผูกพันมิผันอื่น
แม้นชีพลับดับมลายคล้ายหยัดยืน
รักคงชื่นตราบนานเท่ากาลมี
เทียบน้ำหยดรดหินบิ่นสึกกร่อน
รักมิห่อนร้างเลือนหรือเบือนหนี
ยังหนักแน่นแก่นทรวงห้วงฤดี
ยากจะมีวันชืดจืดจางลง
อย่าหวั่นใดในกานท์ที่หวาน
1278
9
0
หน้าส่วนตัว
