2 พฤษภาคม 2554 09:21 น.
คีตากะ
ปราศรัยเป็นภาษาอังกฤษ โดย อนุตราจารย์ชิงไห่ ที่การนั่งสมาธิกลุ่มในฮาวาย
6 กันยายน 1994
ระหว่างการนั่งสมาธิกลุ่ม เพื่อนประทับจิตคนหนึ่งได้ถามคำถามนี้ขึ้นมาว่า อาจารย์,ช่วยอิบายหน่อยเกี่ยวกับเรื่องที่อัตตาของเราเกิดขึ้นในขณะที่เรามีความสัมพันธ์ติดต่อใกล้ชิดกับพระเจ้าภายในแล้ว? เราจะกำจัดมันไปได้อย่างไร?
อัตตาเกิดมาจากผลของสภาพแวดล้อม
มันไม่มีอัตตาหรอก จริงๆนะ เป็นเพียงแต่ผลของสภาพแวดล้อมเท่านั้น ตอนที่เรายังเป็นเด็ก เวลาเราทำอะไรผิด เราก็จะถูกลงโทษ และเวลาเราทำอะไรที่ดีๆ เราก็ได้รับคำชมเชยและบางทีก็ชมมากเกินไปแล้วเราจึงได้เรียนรู้ที่จะแสดงโอ้อวดออกมาเพราะว่าเราได้รับการชมเชย ได้รับลูกอมอะไรทำนองนั้น แล้วต่อๆมาพอเราโตขึ้นเข้าโรงเรียน เราก็เรียนรู้ว่าคนที่ฉลาดหรือคนที่รู้วิธีที่จะปฏิบัติตัวในสังคมจะได้เปรียบคนอื่น แล้วเราก็เรียนรู้อีกเช่นกันถึงวิธีที่จะโดดเด่นเหนือคนอื่น วิธีที่จะพูดคุยได้อย่างราบรื่น วิธีที่จะทำอะไรให้คนชอบใจยินดี โดยที่แม้ว่าบางครั้งสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำออกมาอย่างสัตย์ซื่อจริงใจ แต่ทำไปเพื่อจะได้รับการชมเชย
นั่นคือวิธีที่เราติดเป็นนิสัย ที่จะทำสิ่งต่างๆ แบบที่เราต้องการเพื่อที่ตัวเราจะได้เด่น และนั่นก็คือสิ่งที่เราเรียกว่าอัตตา เริ่มแรกเลยมันไม่มีอัตตาหรอก แล้วต่อมาเราก็เคยชินกับความล้มเหลวและความสำเร็จ เราจึงภูมิใจในตัวเอง เราคิดว่า “อา! ฉันทำเรื่องนี้สำเร็จ ฉันทำเรื่องนั้นได้ ฉันชนะเขา ฉันหลอกพวกเขาได้เรื่องทำนองนั้น” แล้วเราก็ภูมิใจมากขึ้นๆ และนั่นก็คือที่เรียกว่า อัตตา
นิสัย คือข้อมูลต่างๆที่จิตใจเก็บสะสมรวบรวมไว้
ที่จริงแล้ว ทุกอย่างคือนิสัยทั้งนั้น เราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับมีอัตตามาด้วย ฉันถึงบอกพวกเธอว่าสิ่งแวดล้อมสำคัญต่อแต่ละคนมาก คนสองคนที่มีสติปัญญาระดับเดียวกัน ถ้าหากว่าถูกเลี้ยงดูในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันจะแสดงปฏิกิริยาต่างกันต่อสถานการณ์อันเดียวกันที่พวกเขาเผชิญ โดยเนื่องมาจากนิสัยที่พวกเขาสร้างขึ้นมานั่นเอง เพราะมีสิ่งต่างๆ ที่พวกเขาเรียนรู้ในระหว่างที่ยังเป็นเด็กและในชีวิตของพวกเขา ดังนั้น จริงๆแล้วไม่มีอัตตาหรอก ตอนนี้เราจึงพยายามจัดการกับนิสัยเท่านั้นเอง
ยกตัวอย่างเช่น ตอนนี้เธออยากจะนั่งสมาธิ แต่เธอเคยชินกับการวิ่งไปวิ่งมา ทุ่มหนึ่งเธอออกไปดื่มกาแฟ สองทุ่มเธอก็ออกไปเต้นรำ แล้วตอนนี้ฉันบอกให้เธอมานั่งอยู่ที่นี่ เป็นเรื่องแย่จริงๆ แล้วบางทีก็ไม่ได้เห็นพระเจ้าด้วยซ้ำ ไม่ได้เห็นเสมอหรอก ใช่ไหม? บางคนก็โชคดีได้เห็นพระเจ้าตลอดทุกครั้งเลย แล้วก็เลยทึกทักเอา และบางคนก็นั่งอยู่ตรงนั้นก้นแทบจะหลุด แต่ก็ไม่ได้เห็นอะไรเลย! ฉะนั้นก็แน่นอนที่สิ่งเหล่านี้จะทำให้พวกเธอรู้สึกไม่มีความสุข มันจึงยากที่เธอจะเชื่อว่ามีสิ่งอย่างเช่นพระเจ้า และก็พระเจ้ากำลังรักพวกเราอยู่ ถ้าพระองค์กำลังรักอยู่ ทำไมท่านถึงไม่มาหาฉันล่ะ ทำไมท่านมาหาคนข้างๆ?
เพราะว่าพวกเธอมีแนวโน้มที่จะเรียนรู้ในขณะที่เติบโตขึ้น ในการที่จะคอยเปรียบเทียบสิ่งต่างๆ ตามแบบที่คนชาวโลกเขาทำกัน พวกเขาสอนเธอว่าเพื่อนบ้านใกล้เคียงนั้นดีกว่าเธอ รถของเขาแพงกว่า ทำไมพระเจ้าถึงให้เขาแต่ไม่ให้ฉัน? อะไรทำนองนั้น และนี่ก็คือที่เรียกว่าอัตตา จิตใจที่คอยถกเถียงโต้แย้งที่พวกเขาสะสมมาจากอิทธิพลของสังคม ดังนั้นตอนนี้เราต้องทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับพวกนั้น ทุกครั้งที่เราคิดอะไรไร้สาระ เราก็พูดว่า “ โอเค นั่นเป็นแค่นิสัยของเจ้า ฉันไม่เชื่อเรื่องขยะๆของเจ้าหรอก” แล้วก็เพียงแต่ทำงานของพวกเธอไป อย่าไปฟังเจ้าจิตใจนี้ แล้วเธอก็จะค่อยๆเคยชินกับมันไปเอง
อภัยให้ตัวเอง และพยายามเปลี่ยนแปลง
คนที่มีจิตใจบริสุทธิ์ พวกเขาจะเรียบง่ายกว่า เข้าถึงพระเจ้าได้รวดเร็ว เพราะว่าพวกเขาไม่มีความคิดอะไรต่างๆมากมายเกินไป ไม่มีการเปรียบเทียบมากเกินไป ไม่ต้องพยายามเอาชนะในเรื่องการศึกษาหาความรู้มากเกินไป คนที่ยิ่งมีสติปัญญาฉลาดเฉลียวมาก หรือบางครั้งประสบความสำเร็จมาก เพราะว่าพวกเขาต้องอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เพื่อที่จะได้รับความสำเร็จ นี่เป็นตัวอย่างนะ ดังนั้น พวกเขาจึงมีนิสัยในการคิด วิเคราะห์เรื่องที่ชอบและเรื่องที่ขัดแย้ง และเรื่องความสำเร็จ ความล้มเหลว “ถ้าฉันนั่งทำสมาธิ ฉันจะได้อะไรจากพระเจ้า? ฉันจะได้อะไรบ้างไหมนี่? มันจะคุ้มค่าหรือ? คุณก็รู้นี้ว่า เวลามันเป็นเงินเป็นทอง” (มีเสียงหัวเราะ) และอะไรทำนองนั้นในบางครั้ง แล้วในจิตใต้สำนึกนั้นเราก็จะกีดขวางหนทางไปสู่สวรรค์โดยตัวของเราเอง นั่นก็คือสิ่งที่เราเรียกว่าอัตตา ซึ่งจริงๆแล้ว มันไม่มีเลย
ตัวอย่างเช่น เด็กๆ หลายคนที่เติบโตขึ้นในครอบครัวที่ทุบตีทะเลาะเบาะแว้งกัน ก็จะเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้ร้ายอาชญากร พวกเขาไม่ได้รับความรักในสมัยเด็กๆ ก็จะโตขึ้นโดยไม่รักใครเลย พวกเขาจะรู้จักแต่เพียงความรุนแรงเท่านั้น รู้จักแต่เรื่องพลกำลัง การใช้กำลังกล้ามเนื้อร่างกาย หรือ กำลังอะไรก็ตามแต่ที่พวกเขาหาได้ เพื่อเอาชนะศัตรู เพื่อจะได้กลายเป็นคนที่แข็งแรงกว่า ส่วนมากพวกเขาจะไม่ได้รับความรัก มันจึงยากที่พวกเขาจะเปลี่ยนแปลงเรื่องนั้นได้ แล้วพวกเธอก็จะพูดว่า นั่นเป็นอัตตาของพวกเขา จริงๆแล้ว ฉันจะพูดว่ามันเป็นเพียงแค่นิสัยอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง เมื่อเราพูดว่า “นิสัย” มันจะเข้าใจได้ง่ายกว่า และก็ยังดูจะง่ายกว่าที่จะเข้าถึงและก็แก้ไขมันได้มากกว่าที่จะพูดว่า “อัตตา” ซึ่งมันฟังดูน่ากลัว เหมือนกับเป็นเอกลักษณ์หรือธาตุแท้ อะไรอย่างหนึ่งทำนองนั้นที่เราจะต้องต่อสู้กับมัน มันไม่ยากถึงขนาดนั้นหรอก
แม้แต่การแปรงฟัน หลายคนไม่ได้แปรงฟันวันละสามครั้งหรอก เพราะว่าพวกเขาไม่ได้มีนิสัยที่จะทำอย่างนั้น และพวกเขาก็ไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงมันได้ ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กฉันก็ไม่ได้แปรงฟันวันละสามครั้ง แต่เมื่อฉันโตขึ้นฉันก็เข้าใจว่ามันจะทำให้ฟันของฉันไม่ดี และฉันก็อยากจะสวย (มีเสียงหัวเราะ) ฉันจึงเริ่มรู้และเข้าใจถึงความสำคัญของนิสัยอันนี้ คือการแปรงฟันหลังอาหาร และฉันก็ทำอย่างนี้เรื่อยมา ก็เท่านั้นเอง เพียงแค่นิสัยอย่างหนึ่ง เป็นนิสัย โอเคนะ?! ฉะนั้นจงให้อภัยตัวเองและก็พยายามเปลี่ยนแปลง...
Be Veg, Go Green 2 Save The Planet
www.SupremeMasterTV.com
2 พฤษภาคม 2554 00:56 น.
คีตากะ
ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
ฟลอริดา สหรัฐอเมริกา วันที่ ๔ ตุลาคม ๒๕๔๑
(ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ) วิดีทัศน์เลขที่ ๖๓๘
เราจะคาดหวังให้คู่ของเราเป็นอย่างนี้หรือเป็นอย่างนั้น ให้ทำอย่างนั้นหรือทำอย่างนี้ และเมื่อพวกเขาไม่ทำ เราก็จะผิดหวัง เมื่อพวกเขาไม่เป็นอย่างที่เราชอบ เราก็จะผิดหวังและเจ็บปวดใจและอะไรๆ อย่างนั้น แล้วเราก็จะร้างราจากความสัมพันธ์นั้น แต่ความสัมพันธ์ไม่ได้มีไว้ให้เธอคาดหวังให้อีกคนหนึ่งทำในสิ่งที่เธอต้องการ มันมีไว้เพื่อให้เธอทำสิ่งที่เธอเองอยากทำ เพื่อเป็นผู้ที่เธออยากเป็น เพื่อแสดงว่าเธอเป็นอะไร ว่าเธอดีอย่างไร ว่าเธออยากเป็นอย่างไร และว่าเธออยากเป็นคนประเภทไหนในความสัมพันธ์หรือการแต่งงานกันนั้น เธออาจอยากเป็นภรรยาที่ดี “ภรรยามหัศจรรย์” หรือผู้มีน้ำอดน้ำทน หรือซื่อสัตย์ มันคือเรื่องว่าเธออยากเป็นอะไรในบทบาทของเธอและไม่ใช่คาดหวังอยู่ตลอดเวลาว่าสามีจะเป็นอย่างไร ว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างไร และว่าเขาจะพูดกับเธออย่างไร
แต่นั่นคือปัญหาของการแต่งงาน เธอเข้าใจผิดไปทั้งหมด เธอคิดว่า “ดีละ บัดนี้เราคบกับเขาหรือกับหล่อนแล้ว และชีวิตของเราก็จะเปลี่ยนไป ยอดเยี่ยมไปเลย เขาหรือหล่อนจะทำให้เรามีความสุข” นี่ไม่เป็นความจริง! เป็นตัวเธอต่างหากที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขหรือไม่ ในความสัมพันธ์นั้น แต่โดยมากแล้ว เราจะหวังให้คู่ของเราทำให้เรามีความสุข ให้เป็นคนนั้นที่เราชอบในภาพของเรา และนั่นคือปัญหา เราลืมไปที่จะเป็นสิ่งที่เราอยากเป็น เราลืมที่จะจัดวาระในอุดมคติให้กับตัวเราเอง ในทางกลับกัน เราจัดวาระให้กับคู่ของเรา เป็นคล้ายกับกำหนดการหรือภาพเพื่อให้คู่ของเราจัดตนเองลงไป และทั้งคู่ก็จะคาดหวังอย่างเดียวกันและนั่นคือเหตุ ที่อะไรๆ ก็แตกแยกกันไป
เราเข้าใจกันผิดไปหมด ไม่ว่าในสถานการณ์ใดก็ตาม เราจะต้องตรวจสอบแต่ตัวเองเท่านั้น สถานการณ์เช่นนี้เราควรทำอย่างไร? เราจะวางตัวเป็นอะไร? เราต้องการจะแสดงอะไร? เราต้องการนำเสนอส่วนดีส่วนใดให้กับคู่ของเราหรือกับโลก? มันไม่ใช่คู่ของเราที่จะต้องนำเสนออะไรให้กับเรา ไม่ว่าเขาหรือหล่อนอยากจะเสนออะไร นั่นคือเรื่องของเขา เรื่องของเรามีแต่ตัวเราเอง เป็นตัวเราเองเสมอ แต่คนส่วนมาก เมื่อแต่งงานไปแล้วหรือเมื่อมีคู่หรือเพื่อน พวกเขาจะตั้งเป้าความสนใจไปสู่อีกส่วนหนึ่งอีกครึ่งหนึ่งหมดเลยและตรวจสอบว่า “โอ เขาทำผิด หล่อนทำผิด” หรือ “หล่อนไม่ดี เขาไม่ดี” จงลืมไปเสีย! เราจะต้องตรวจสอบตัวเราเอง เป็นเราที่มีความสำคัญ ทุกความสัมพันธ์ ทุกสถานการณ์มีไว้ให้เราเรียนรู้ ไม่ใช่มีไว้ให้อีกคนหนึ่งนั้น อีกคนหนึ่งนั้นเป็นพียงตัววัด เป็นข้ออ้างให้เราได้ฝึกปรือพลังของเราและจินตนาการของเราเกี่ยวกับตัวเราเอง
นั่นคือปัญหา นั่นคือเหตุ ที่ชีวิตแต่งงานมักไม่ได้ผล ดังนั้นให้ตรวจสอบชีวิตแต่งงานของเธอดูและปรับปรุงเสียใหม่ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสามีของเธอหรือภรรยาของเธอ แต่เกี่ยวกับตัวเธอเองว่า เธออยากเป็นคนประเภทไหนและว่าเธออยากแสดงอะไรให้เขาหรือหล่อนเห็นในความสัมพันธ์นี้ และหากเขามีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมาดีกับการแสดงออกของเธอ ก็ดีไป หากเขาหรือหล่อนมีปฏิกิริยาไม่ดีกับการแสดงออกของเธอ เธอก็ทำอะไรไม่ได้มาก แต่ให้ตรวจสอบดูว่า เธอยังคงจิตใจอยู่ได้ไหม ว่าเธอยังไปได้ดีอยู่หรือเปล่า และว่าเธอยังดีอยู่หรือเปล่า และหากเขาอยู่กับเธอต่อไป ก็คือเขาอยู่ หากเขาจากไป ก็คือเขาไป เธอทำอะไรไม่ได้มาก เธอไม่สามารถให้ความสนใจเขาไปหมดแล้วก็เสียความเป็นตัวของตัวเองไป ลืมตัวเองไป ยิ่งเธอให้ความสนใจเขาหรือหล่อนมากเท่าใด เธอก็จะยิ่งทำผิดพลาดมากเท่านั้น แล้วเขาหรือหล่อนก็จะยิ่งวิพากษ์วิจารณ์มากขึ้น แล้วสถานการณ์ก็จะแย่ลง!
Be Veg, Go Green 2 Save The Planet
www.SupremeMasterTV.com
1 พฤษภาคม 2554 01:42 น.
คีตากะ
ปราศรัยโดย ท่าน Suma Ching Hai, สวนสายรุ้ง, ศูนย์ซีหู, ฟอร์โมซา
๒๒ กุมภาพันธ์ ๑๙๙๖ (เดิมเป็นภาษาอังกฤษ)
อาจารย์อยู่ท่านหนึ่งซึ่งฝึกลูกศิษย์ของเขาให้มีปัญญา ใช้ปัญญา มีบางคนมาหาอาจารย์ท่านนี้ และอยากจะฝึกเรื่องปัญญา ดังนั้นเขาจึงบอกว่า “แน่นอนแล้ว, การที่จะเป็นอาจารย์ในอนาคต เป็นพุทธะในอนาคต เราต้องมีพรสวรรค์หรือมีคุณสมบัติประจำตัวอย่างน้อยสองอย่าง คุณสมบัติสำคัญที่จะเป็นพุทธะในอนาคตมีอยู่หลายอย่าง แต่มีคุณสมบัติที่สำคัญอยู่สองอย่างที่เราจะต้องมีเพื่อจะได้บำเพ็ญได้ก้าวหน้าเร็วๆ”
ลูกศิษย์ทั้งหลายจึงถามเขาว่า “มันคืออะไรหรือ? อะไรคือคุณสมบัติสองข้อนี้?”
อาจารย์ก็บอกว่า “ข้อแรกคืออำนาจในการอดทน การอดทนหมายถึงเธอทนได้ทุกอย่างที่คนอื่นทนไม่ได้ ไม่ว่าอะไร ข้อที่สองคืออำนาจในการสังเกต...ดู, ดู, ดู”
เพื่อเป็นการสาธิต อาจารย์คนนั้นจึงบอกให้คนใกล้ชิดไปนำชามที่ใส่ของสกปรกโสโครกหลายอย่างมาให้ทันที เป็นของที่แค่ได้กลิ่นเธอก็อยากจะอาเจียนแล้ว แต่ว่าอาจารย์คนนั้นไม่หวั่นไหวเลย เขาจุ่มนิ้วของเขาลงในชามที่ใส่ของโสโครก น่ารังเกียจ น่าขยะแขยงมากมายที่เธอไม่อยากจะมองดูด้วยซ้ำไป.... บางทีอาจจะเพิ่งเอามาจากห้องส้วมก็ได้ เขาจุ่มนิ้วของเขาลงไป แล้วก็เอามือออกมาแล้วก็เอานิ้วใส่ปาก ใบหน้าของเขาไม่ได้มีความหวั่นไหวอะไรเลยสักนิด นิ่งเฉยเหมือนกับฝาผนังข้างหน้าเธอหรือฉันนี้
เหล่าพุทธะในอนาคตทั้งหลายที่อยู่รอบๆ ตัวเขาก็อยากจะพยายามแสดงให้อาจารย์เห็นว่าพวกเขามีคุณสมบัติที่จะเป็นลูกศิษย์ของเขา ทุกคนจึงเข้ามาแล้วก็เอานิ้วจุ่มลงไปในชามแล้วก็เอาใส่ปาก และก็สามารถทำหน้าตาไร้ความรู้สึกได้ ไม่แสดงอาการรังเกียจขยะแขยงหรืออะไรเลย
อาจารย์คนนั้นก็หัวเราะและพูดว่า “ขอแสดงความยินดีด้วย พวกเธอผ่านการทดสอบได้อย่างหนึ่งแต่ว่าไม่ใช่ทั้งสองข้อ การทดสอบที่เธอผ่านจริงๆ ก็คือการทดสอบเรื่องความอดทน แต่การทดสอบข้อที่สองพวกเธอสอบตกเพราะว่า พวกเธอไม่มีอำนาจในการสังเกต ไม่รู้จักสังเกต”
ลูกศิษย์ก็ถามว่า “ทำไมล่ะ?”
อาจารย์ก็บอกว่า “ฉันจุ่มนิ้วนี้ลงในชาม แต่ว่าฉันเอานิ้วอีกนิ้วใส่ปาก”
เขาเอานิ้วชี้จุ่มลงในชามของโสโครกนั้น แต่เอานิ้วกลางยัดใส่ปาก (คนหัวเราะ) ลูกศิษย์มองไม่เห็น พวกเขาเอานิ้วเดียวกันที่จุ่มในชามนั้นใส่ปาก
เพราะฉะนั้น ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วนะว่ามันเป็นอย่างไร พวกนี้เป็นลูกศิษย์ที่โง่ ลูกศิษย์หลายๆ คนเป็นแบบนี้ พวกเขาได้แต่ลอกเลียนแบบอาจารย์ ลอกเลียนหมดทุกอย่างไม่ว่าอะไร แล้วก็ทำให้ตัวเองเป็นตัวตลก นั่นคือเรื่องลำบาก เพราะฉะนั้นเราอย่าลอกเลียนแบบใคร แม้แต่ผู้เป็นอาจารย์ก็จะไม่ลอกแบบใคร ถ้าเราอยากจะเป็นเหมือนผู้เป็นอาจารย์ เราก็อย่าลอกเลียนแบบใคร ทุกสิ่งเป็นของแท้ดั้งเดิมไม่เหมือนใคร เพราะว่าแต่ละคนก็มีพลังของความสามารถสร้างสรรค์ ทุกคนสามารถสร้างสรรค์ทุกสิ่งทุกอย่างไปตามความสามารถและความโน้มเอียงทางศิลปะของเขาหรือหล่อน
เราไม่ต้องลอกแบบใคร รวมทั้งพระพุทธเจ้า, อาจารย์หรือสังฆปรินายกของทั้งโลก เธอจึงเห็นว่าอาจารย์หลายท่านดูไม่เหมือนคนอื่นๆ ท่านสังฆปรินายกฮุ่ยเหนิงดูไม่เหมือนพระพุทธเจ้า และไม่ได้ทำตนเหมือนพระพุทธเจ้า พระเยซูไม่ได้ทำตัวเหมือนเหลาจื้อ เหลาจื้อก็ไม่ได้ทำอะไรคล้ายกฤษณะ ฯลฯ เพราะฉะนั้นถ้าเราลอกเลียนแบบผู้เป็นอาจารย์หรือเราคาดหวังว่าอาจารย์จะดูเหมือนผู้ที่เราเคยอ่านมาในไบเบิล หรือผู้ที่เรานึกภาพเอาไว้แล้วในหัว เราก็ไม่มีทางจะหาอาจารย์พบ เราไม่ควรหาของที่เลียนแบบ เราต้องหาของแท้ดั้งเดิม ผู้เป็นอาจารย์จะเป็นสิ่งที่เป็นของแท้ดั้งเดิมเสมอ เราไม่อยากได้ของเลียนแบบ ไม่ใช่หรือ?
เพราะฉะนั้นในการบำเพ็ญของเรา เราต้องรอบคอบระมัดระวังเสมอ ผู้เป็นอาจารย์จะทำอะไรต่างๆ ผิดแผกออกไป บางครั้งก็ต่างออกไปมากๆ เราเพียงแต่มองดูเห็นอย่างนั้น แล้วเราก็คิดว่า เราสามารถทำอย่างนั้นก็ได้ เช่นแตะศีรษะ, แตะทั่วร่าง เหมือนอย่างที่ฉันบอกเธอไปเมื่อวานนี้ มองดูตา, ให้ขนมลูกอม....ลูกอมนั้นเราสามารถซื้อเพิ่มขึ้นเยอะกว่านี้ก็ยังได้ อะไรทำนองนั้น มันไม่ใช่การแสดงออกภายนอกที่เราจะดูจากสิ่งนั้นแล้วมาตัดสินว่า บุคคลนั้นเป็นอาจารย์หรือไม่ มันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ภายใน...
Be Veg, Go Green 2 Save The Planet
1 พฤษภาคม 2554 01:23 น.
คีตากะ
ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ที่ศูนย์ซีหู ฟอร์โมซา
เมื่อวันที่ ๕-๗ สิงหาคม ๒๕๓๔
(ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)
ชายคนหนึ่งติดตามอาจารย์บำเพ็ญ เขาขยันบำเพ็ญมาก อาจารย์ให้รูปปั้นพระกษิติครรภโพธิสัตว์ และสอนให้เขาสวดมนต์หลุดพ้น แล้วบอกให้เขากราบไหว้พระกษิติครรภโพธิสัตว์วันละหลายพันครั้ง สวดวันละหลายหมื่นเที่ยว อาจารย์บอกว่า ถ้าบำเพ็ญตามที่เขาสอน จะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน
ชายผู้นั้นจึงได้หมั่นเพียรในการปฏิบัติ แต่ว่าหลังจากนั้น ๑ ปี ไม่เกิดประโยชน์ ไม่มีประสบการณ์ เขาจึงไปหาอาจารย์ : “ท่านอาจารย์ ขอความกรุณาให้ท่านสอนบทคาถาใหม่ ให้รูปปั้นพระโพธิสัตว์ที่มีพลังและเมตตา ข้าพเจ้าไม่ต้องการพระกษิติครรภโพธิสัตว์อีกแล้ว ข้าพเจ้าไหว้เขามาเป็นเวลา ๑ ปีแล้ว สวดคาถาจนคอแห้ง ท่านก็ไม่ได้ให้พรข้าพเจ้าเลยและไม่มีประสบการณ์ด้วย ข้าพเจ้าไม่อยากไหว้ต่อไป ขอให้ท่านอาจารย์ให้พระโพธิสัตว์ที่ดีกว่าได้ไหม?” อาจารย์ตอบว่า “ได้! ตอนนี้ข้าพเจ้าจะสอนคาถาสวดเพื่อหลุดพ้นของพระอมิตาภพุทธ แล้วเจ้าจงไปไหว้พระอมิตาภพุทธต่อไป พระอมิตาภพุทธท่านมีความเมตตาสูง ท่านได้ตั้งจิตอธิษฐานไว้มากมาย มีบุญสัมพันธ์กับสรรพสัตว์มาก เจ้าไปไหว้ท่าน จะต้องมีประโยชน์”
เขาเชื่อคำพูดของอาจารย์ นำเอารูปปั้นพระอมิตาภพุทธองค์เล็กๆ กลับไป แล้วเริ่มสวดบทคาถาให้หลุดพ้น เขาได้สวดคาถาหลุดพ้นกับสวดพระนามของพระอมิตาภพุทธตลอดกาลและจริงจัง แต่พอเวลาผ่านไปอีกหนึ่งปี ก็ไม่ได้ผล ดังนั้นเขาจึงได้ต่อว่าอาจารย์ “อาจารย์พระอมิตาภพุทธไม่ศักดิ์สิทธิ์ ท่านไม่ได้ให้ประสบการณ์ข้าพเจ้า ขอความกรุณา! อย่าทดลองข้าพเจ้าอีกต่อไป โปรดประทับจิตให้กับข้าพเจ้าด้วย สอนวิธีบำเพ็ญที่ดีกว่านี้ให้กับข้าพเจ้าเถิด มิฉะนั้น ข้าพเจ้าบำเพ็ญเช่นนี้คงไม่สำเร็จแน่!”
อาจารย์ทราบดีว่า ลูกศิษย์คนนี้มีความตั้งใจจริง ดีมาก จึงพูดยิ้มๆ กับเขาว่า เขาจะต้องรู้แจ้งในครั้งนี้แน่นอน แต่ต้องไปบำเพ็ญเอง รู้แจ้งเอง และกล่าวต่อไปว่า “ครั้งนี้ข้าพเจ้าให้พระโพธิสัตว์กวนอิมเจ้าไป พระโพธิสัตว์กสนอิมท่านมีความเมตตาสูง ใครกราบไหว้ท่าน ก็จะมีประสบการณ์ เจ้าไปกราบไหว้ท่าน จะต้องมีประสบการณ์อย่างแน่นอน” ลูกศิษย์คนนี้เชื่อฟังอาจารย์มาก เมื่อได้ฟังอาจารย์พูด ก็ดีใจ ตั้งใจว่า เมื่อกลับไปแล้ว จะตั้งใจไหว้พระโพธิสัตว์กวนอิมและสวดพระนามของท่านทุกคืนวัน
วันนั้นเมื่อเขากลับไป ได้จุดธูปหอมที่หอมมากแล้วกราบไหว้พระโพธิสัตว์กวนอิม เขาวางพระกษิติครรภโพธิสัตว์กับพระอมิตาภพุทธไว้บนหิ้งหนังสือและไม่สนใจอีกต่อไป เมื่อมีฝุ่นมาเกาะ ก็ไม่สนใจ เพราะเขาคิดว่า ท่านทั้งสองไม่ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นจึงไม่กราบไหว้อีก วางท่านทั้งสองไว้บนหิ้งหนังสือเพื่อ “พักผ่อน” แล้วกราบไหว้พระโพธิสัตว์กสนอิมต่อไป
ขณะที่กราบไหว้อยู่ เห็นควันธูปลอยไปเข้าจมูกของพระอมิตาภพุทธ จึงคิดในใจว่า “ไม่ได้! ข้าพเจ้าไหว้แต่พระโพธิสัตว์กวนอิมเท่านั้น พระรูปนี้ไม่ศักดิ์สิทธิ์ จะมีคุณสมบัติรับกลิ่นหอมนี้ได้อย่างไร?” (ทุกคนหัวเราะ) ดังนั้นจึงเอาพระอมิตาภพุทธลงมา แล้วใช้สก๊อตเทปพันจมูกพระอมิตาภพุทธไว้ ไม่ให้ท่านได้กลิ่นธูปอีก ทันใดนั้น รูปปั้นพระอมิตาภพุทธก็หายไป แล้วตัวจริงของท่านก็ปรากฏออกมา ชายผู้นั้นตกใจมาก! ก็คุกเข่าลง ขอให้ท่านไว้ชีวิต พระอมิตาภพุทธกล่าวว่า “ข้าพเจ้าพอใจกับความตั้งใจและความจริงใจมาก ขณะนี้เจ้าต้องการอะไร ข้าพเจ้าจะให้เจ้าสมใจคิด” ชายคนนั้นบอกว่า “ได้เห็นท่าน ข้าพเจ้าก็พอใจแล้ว ไม่ทราบว่าจะขออะไรกับท่าน แต่ว่าขอให้ท่านอธิบายว่า ทำไมต้องให้ข้าพเจ้าปิดจมูกท่าน ท่านจึงได้ปรากฏออกมา? มันหมายความว่าอะไร?
พระอมิตาภพุทธตอบว่า “เพราะว่าแต่ก่อนเจ้าคิดว่า ข้าพเจ้าเป็นเพียงพระพุทธรูป เป็นพระพุทธรูปที่ทำจากไม้ วันไหนอยากจะไหว้ จึงไหว้ ไม่อยากไหว้ ก็วางไว้ข้างๆ เมื่อเจ้าชอบข้าพเจ้าก็มาไหว้ข้าพเจ้า เมื่อเจ้าไม่ชอบ ก็ไม่จุดธูป เวลาเจ้ามีงานยุ่ง ก็ไม่สนใจข้าพเจ้า มันเป็นความคิดที่ไม่ถูกต้อง ขณะนี้ความคิดของเจ้าได้เปลี่ยนไป คิดว่าข้าพเจ้าเป็นพุทธที่แท้จริง ดังนั้นเจ้าจึงคิดจะปิดจมูกข้าพเจ้า ข้าพเจ้ากลัวจมูกจะถูกเจ้าพันไว้ จึงได้แปลงร่างออกมา” (อาจารย์หัวเราะ)
Be Veg, Go Green 2 Save The Planet
1 พฤษภาคม 2554 01:15 น.
คีตากะ
ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
สิงคโปร์ ๓ มีนาคม ๒๕๓๕
(ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)
พวกเราอาจทำให้นรกเป็นเหมือนสวรรค์หรือความดีก็ได้ ฉันหมายความถึงพลังงานบวกที่ให้พลังงาน ในจักรวาลนี้ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนถูกสร้างมาจากพลังงานทั้งสิ้น และที่เรียกว่า “พลังแห่งการสร้าง” หรืออาจเรียกว่า “ผู้สร้าง” เพราะพลังงานได้อยู่กระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง ขณะนั้นพลังงานทั้งหมดได้แพร่กระจายไปทั่วทุกสถานที่ในจักรวาล และทำให้เกิดโลกที่แตกต่างกันและสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกันด้วย สิ่งมีชีวิตก็จะมีสภาวะของความคิดและระดับสติสัมปชัญญะต่างกันและเนื่องจากการปฏิบัติซึ่งกันและกัน ทำให้เกิดพลังงานชนิดใหม่ขึ้นอีก
พลังงานชนิดนี้ เราแบ่งออกเป็นสองประเภท ประเภทแรกเราเรียกว่า “พลังบวก” หรืออาจหมายถึงธรรมชาติของพระเจ้า อำนาจแห่งสวรรค์หรือธรรมชาติแห่งพุทธะ ประเภทที่สองเราเรียกว่า “พลังลบ” ความชั่วร้าย หรืออำนาจมืด หรือตรงกันข้ามกับความดี ขณะนี้ความดีและพลังบวกได้อยู่เคียงข้างกับพลังลบ เมื่อไรก็ตาม ที่สิ่งมีชีวิต เทวทูต เทวดา นางฟ้า หรือมนุษย์ในโลกนี้ ได้ทำความดีงาม มีความอดทนอดกลั้น มีความรักความเมตตาเกิดขึ้น และให้ความร่วมมือซึ่งกันและกัน พลังงานนี้ก็จะเป็นด้านดี เป็นอำนาจของพระเจ้าหรือพลังบวก ถ้าเราคิดดีมากขึ้น ความดีทั้งหลายก็เกิดมากขึ้น พลังบวกที่อยู่ในบรรยากาศของเรา ในโลกของเราก็เพิ่มมากขึ้นด้วย เมื่อเรามีความคิดรู้สึกเกลียดขึ้นมา มีความคิดไม่ดี หรือมีคำพูด หรือการกระทำที่เป็นแง่ลบ เท่ากับเราไปเพิ่มปริมาณพลังงานลบในบรรยากาศนั้น ซึ่งเราเรียกว่า อำนาจแห่งความชั่วร้าย อำนาจนี้จะทำให้เกลียดมากขึ้น ทำให้เกิดสงครามมากขึ้น และไม่กลมกลืนกับโลกของเรามากขึ้น หรือโลกใดๆ ก็ตามที่มีมนุษย์อาศัยอยู่
ดังนั้น มันเป็นเหตุผลที่พวกเราต้องสร้างความดีให้เกิดขึ้นอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นความคิด การกระทำ เพราะในความคิด การกระทำ หรืออะไรอีกนะ ใช่แล้ว การพูดด้วย เพื่อรักษาความดีที่เราได้เพาะมันขึ้นมา ดังในคัมภีร์ไบเบิลได้กล่าวไว้ว่า “หว่านพืชเช่นใด ก็ได้ผลเช่นนั้น” และในพระไตรปิฎกได้กล่าวไว้ว่า “ถ้าคุณกระทำความดี คุณย่อมได้รับผลดี ถ้าคุณกระทำความชั่ว คุณย่อมได้รับผลชั่ว” คัมภีร์ส่วนมากจะกล่าวไว้เหมือนกัน เพื่อจะก้าวไปสู่สวรรค์ มันเป็นความจริงเช่นนั้น ตอนนี้พวกเราก็ได้ทราบแล้วว่า ต้องหันหน้ากระทำแต่ความดีเพื่อเข้าสู่ส่วนที่เป็นบวกของโลก ยิ่งเราก้าวสู่ความดีมากเท่าไร เราก็ใกล้กับความดีมากเท่านั้น ยิ่งเราทำตนให้มีคุณสมบัติเป็นชาวสวรรค์มากเท่าไร เราก็ยิ่งเข้าใกล้สวรรค์มากขึ้นเท่านั้น แม้พลังลบจะปรากฏกับเพื่อนบ้านของเรา แต่จะไม่มีผลต่อเราเลย ตัวอย่างเช่น เราเปิดไฟไว้ในบ้าน ส่วนข้างนอกบ้านก็จะมืด แต่ถ้าเราก้าวเข้าไปในบ้านและอยู่ในนั้น เราก็สามารถที่จะอ่านหนังสือได้ ทำงานได้ เล่นได้ เราสามารถมองเห็นสิ่งที่เรารักที่อยู่รอบๆ ตัวเราได้ ความมืดที่อยู่ภายนอกไม่สามารถจะเข้ามาในบ้านได้เลย นี่เป็นตัวอย่างง่ายๆ และเป็นคำอธิบายขั้นพื้นฐานเกี่ยวกับความดีและความชั่ว นรกและสวรรค์
ถ้าหากพลังลบมีความรุนแรงมากๆ มันก็จะสร้างบรรยากาศที่เข้มข้นขึ้นมาชนิดหนึ่ง ซึ่งใครก็ตามที่จมดิ่งลงไปโดยการกระทำของเขาหรือเธอเอง เขาก็จะได้รับประสบการณ์ที่เรียกว่า “ตกนรก” ซึ่งเป็นสถานที่ที่ได้รับความทุกข์ทรมานมาก ทำให้รู้สึกสำนึกผิด จนกว่าพวกเขาจะสลัดความคิดและการกระทำชั่วที่เคยทำไว้ได้ พวกเราควรหลีกเลี่ยงออกมา หลีกเลี่ยงจากห้วงแห่งความทุกข์ทรมาน ซึ่งเรียกว่า “นรก” แล้วกลับตัวมาสร้างความดีตั้งแต่บัดนี้
สวรรค์มีอยู่ ๒ ชนิด ชนิดแรกคือสวรรค์แบบชั่วคราว และชนิดที่สองคือสวรรค์แบบถาวร สิ่งที่เรียกว่าสวรรค์ชั่วคราวนั้นคือการกระทำความดี ละเว้นความชั่ว และฝึกบำเพ็ญเพื่อล้างบาปทางศาสนา หรือมีความเชื่อในศาสนา หรือมีศรัทธาต่อพระเจ้า โดยการสวดมนต์ อ่านคัมภีร์ และพยายามใช้ชีวิตให้เหมาะสมมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ส่วนสวรรค์อีกแบบหนึ่ง หรืออาณาจักร หรือที่เราเรียกว่า อาณาจักรชั่วนิรันดร์ของพระเจ้า เป็นแบบถาวร ชั่วนิรันดร ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งต้องการความพยายามมากกว่า และต้องการความกรุณาของพระเจ้า ธรรมชาติแห่งพระเจ้า หรือพระเจ้าที่อยู่ภายในของเรา...
Be Veg, Go Green 2 Save The Planet
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1309
