แก้วประเสริฐ
อทิสมานกาย ๖๓
เสียงคำรามของรถมอเตอร์ไซค์กึกก้องไปในบริเวณทางที่ทอดไป
สู่หมู่บ้านบางกระดี่ หน้าไฟรถส่องแสงนำทางพอมาถึงระยะทางหนึ่ง
เสียงคนในกลุ่มคนหนึ่งพลันเอ่ยขึ้นว่า
“พวกเราหยุดตรงนี้ก่อนนะ มาปรึกษากันก่อน ด้วยสถานที่นี้ปราศจาก
คนสัญจรไปมา ในเรื่องของเรานะ ข้าคิดไปในระหว่างเดินทางว่าหากเรา
จะบุกเข้าไปทั้งหมดเห็นจะไม่ดีงามเป็นแน่
ด้วยจะพากันเดือดร้อนไปทั่วทั้งยังทำให้พ่อกำนันต้องกังวลอีกด้วย
การอยู่อย่างสงบของหมู่บ้านทั้งสองก็จะต้องเกิดการระวังตัวกันเองขึ้นมา”
เสียงของไอ้เปล่งเอ่ยด้วยอาการปกติ
ซึ่งมันแค่เพียงยิ้มรับเท่านั้น หากวันใดมันกล่าว
หน้าส่วนตัว
901
0
0
