15 สิงหาคม 2549 21:35 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เพราะเรไรเปิดประเด็นจนเป็นเหตุ
เกิดกิเลสปลงไม่ลงให้สงสาร
อยากกกกอดเคยชมล้วนนงคราญ
แต่พบพานรันทดอดหมดเลย
จึงหยิบกระดาษปากกามาขีดเขียน
ยังวนเวียนอยู่ในใจใคร่ขอเอ่ย
เพราะปีกฟ้าเปิดประเด็นเช่นดังเคย
จึงเอื้อนเอ่ยเป็นวลีที่บอกมา
อยากจะชวนลุงแก้วร้องเพลงคู่
แต่เห็นอยู่อัสสุมองนั่งจ้องหน้า
เห็นแทนคุณแทนไทส่งสายตา
มอมแมมซันอ้อนมาแบบเว้าวอน
หันไปชวนครูใหญ่ก็ไม่ว่าง
ครูเดินทางไปพัทยาพาเหนื่อยอ่อน
มองเห็นนคราไม่รู้ใครให้ร้าวรอน
ปักษาสอนเลือกใครดูให้ดี
ส่วนปีกฟ้ายกไว้ไม่กล้าแตะ
แค่กระแซะขอสิบห้องตรองถ้วนถี่
จะพาแม่ พี่ชาย ไปด้วย น่ะคนดี
ยกชุมชนที่มีร้องเพลงกัน
เพราะความรักเข้าตาพาให้เขียน
หวังแค่เพียงเพลิดเพลินพาสุขสันต์
แค่เขียนเล่นมิได้ดั่งต้องการ
ยังเป็นกระต่ายใต้เงาจันทร์..ที่เหมือนเดิม
14 สิงหาคม 2549 01:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ถนนนี้เทศกิจห้ามขาย
แต่เรายังไม่วายมาตั้งแผง
รอลูกค้าเรี่ยราย ขายไม่แพง
มีของแห้ง ผลไม้ ให้เลือกดู
เพื่อนรถเข็นหลายคันเลยวันนี้
ขายไม่ดีก็พอไหว พอได้อยู่
ลูกค้าสั่งเอาตำไทย ใส่ปู
แต่ชั่วครู่แลกได้มา ค่าตอบแทน
เป็นยายแก่มือกร้านทำงานหนัก
เหนื่อยเกินพักผ่านมาอ่อนล้าแสน
หลังจากฝนไกลดินถิ่นคูนแคน
ก็ยากแค้นทิ้งนาหางานทำ
กรรมกรก่อสร้างก็เคยสู้
ถึงล้มครืนก็ยืนอยู่ทุกเช้าค่ำ
จากกรอบแดดโคลนนาหน้าหมองดำ
มากรอบเกรียมกลืนกล้ำน้ำใจคน
สร้างตึกสูงสวยโก้โอฬารนัก
หมดเพิงพักเพิงเล็กริมถนน
มีเพื่อนร่วมโชคชะตามากหลายคน
ล้วนยากจนหาเงินได้ไม่พอกิน
พอสังขารเหี่ยวแห้งเรี่ยวแรงหาย
เค้าเลิกจ้างเหมือนยายคล้ายโดนหมิ่น
หิวแสบใส้แทบขย้อนกลืนก้อนดิน
เลือกทางมาหากินกับส้มตำ
ค่าที่...ค่าทาง...ก็แสนแพง
รายได้...ค่าแรง...ก็แสนต่ำ
หน้านี้หน้าฝน โน่นเมฆดำ
คงเจ็บช้ำขายไปได้ แค่ครกเดียว
11 สิงหาคม 2549 21:27 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
วันนั้นเคยมีหัวใจเธอเคียงข้าง
แต่วันนี้เธอกลับอ้างว้างห่างเหิน
วันนั้นเธอบอกรักมากมายเหลือเกิน
แต่วันนี้เธอหมางเมินมองผ่านไป
อะไรเหตุใดเยื่อใยจึงแตกต่าง
อะไรทำให้เธอห่างออกไปได้
อะไรเวลาของเรากลายกลับไกล
เพราะอะไรจึงวอนเว้าเฝ้าถามมา
แสนปวดรวดร้าวอยู่ในใจลึกลึก
ทั้งรู้สึกเหงาวังเวงและเหว่หว้า
แสแสร้งทำเป็นหัวใจตายด้านชา
แต่น้ำตาหยดหลั่งรินแทบสิ้นใจ
ต้องทำฝืนปั้นยิ้มใสทั่วใบหน้า
ทั้งที่อุรากลัดหนองแทบหมองไหม้
เหมือนแผลลึกกรีดลงเฉือนแนบทรวงใน
ต้องเดียวดายแพ้พ่ายยับรับความจริง
9 สิงหาคม 2549 23:19 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เพราะความรักเจ้ากรรมมาทำเหตุ
คงเหลือเศษพิษสงปลงสังขาร
อุตสาห์เก็บออมสมบัติมาตั้งนาน
ขโมยดันยืมไปบ้านพาลเป็นลม
เพราะเพื่อนรักเราเล่าเพียงว่า
เพราะความรักเข้าตาพาสุขสม
เพราะมีชายหล่อมากมายล้วนหมายชม
รสนิยมล้วนชี้ชัดหล่อมัดใจ
มาพูดจาหวานล้ำคำว่ารัก
สายตารอยยิ้มฝากชวนฝันใฝ่
จึงหลงเชื่อคารมคำคมชาย
มีอะไรบอกหมด..ฉันอดตาย..
หวังดีเลยช่วยหาคนเฝ้าบ้าน
ฉันไปกาญดูงานหัวใจสลาย
ของหายหมดไม่เหลือแม้อะไร
แถมเขียนจดหมายไว้ให้ดูชม
เพื่อนจ๋าเพื่อนที่รักชักไหวหวั่น
แม้จอมขวัญเก็บจดหมายฉันขื่นขม
นึกว่าจดหมายรักช่างโง่งม
ฝากคำคมความรักมักเข้าตา
พอเปิดอ่านหัวใจพลันละเหี่ย
บอกลืมเสียจอมขวัญอย่าฝันหา
ได้ของแล้วขอบใจน่ะแก้วตา
จะกลับมาเมื่อของหมดหรืออดตาย
8 สิงหาคม 2549 23:27 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
แม้ท้องฟ้าสดใสอาจเปลี่ยนสี
หรือเวลานาทีอาจเปลี่ยนผัน
แต่หัวใจคงมั่นทุกคืนวัน
ทุกภพฝันข้ามฟ้าหาแต่เธอ
หอมละมุ่นอุ่นไอในความฝัน
ชี้ชมจันทร์แนบกายมีใครเสมอ
ดั่งต้องมนต์จันทราคราพบเจอ
รักล้นเอ่อไหลเย็นเช่นวารี
ขอแมกไม้บรรเลงเป็นเพลงรัก
ร้อยทอถักคล้องฤทัยไปทุกที่
เพราะความรักเข้าตาทุกนาที
ไม่หมายมียึดครองต้องหมองมัว
ขอเพียงรู้คุณค่า...คำว่ารัก...
จะตระหนักรับได้ทุกถ้วนทั่ว
พร้อมอภัยทุกอย่างแม้ห่างตัว
จะไม่กลัวแม้ใครใจเปลี่ยนแปลง
เพียงโอบกอดสีแสงแห่งห้วงรัก
แม้เหนื่อยหนักรับฟังคำแถลง
ส่งกำลังใจห่วงใยไม่ระแวง
ไม่เยื้อแย่งหมายหมาดจะครอบครอง
เพียงภพฝันข้ามฟ้าตามหารัก
เมื่อความรักเข้าตาเราทั้งสอง
หวังเพียงคนของใจที่หมายปอง
ได้ครอบครองพบพานแต่เรื่องดี
ด้วยหัวใจที่มุ่งมาดปรารถนา
ถ้าความรักเข้าตาเป็นเช่นดังนี้
หวังเพียงคนรักมีสุข...ทั้งชีวี...
ตราบสุดหล้าห้วงนที..ยังมีกัน...
หน้าส่วนตัว
1040
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
