19 กันยายน 2549 02:53 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากเหมือนตะวันส่องนำแสง
สาดฤทธิ์แรงชี้ทางคนโหยหา
มองน้ำค้างพรมพร่างหยดค้างคา
เหมือนซ่อนธารน้ำตาของชีวิต
ในหลายครั้งแสแสร้งแกล้งหัวเราะ
เหมือนยิ้มเยาะเย้ยหยันบันดาลจิต
มีเรื่องราวร้าวติดลึกสุดนึกคิด
ราวเพื่อนสนิทตามติดคอยคิดเชื้อ
ฉันจะเหลือไฟฝันกี่วันที่
ฉันจะฝ่าเดือนปีที่หลงเหลือ
เหมือนตะวันส่องเจือแสงระเรืองเรื่อ
สาดส่องเพื่อพิสุทธิ์ฉายหมายรักแท้
แม้พรุ่งนี้ไม่รู้พบหรือพลัดพราก
หรือตายจากมอดม้อยด้วยบาดแผล
มีน้ำตาแอบซุกซ่อนความอ่อนแอ
ไร้ใครแลฝืนยิ้มได้...แต่ใจร้าว...
13 กันยายน 2549 21:05 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ชีวิตเรามิได้โรยโปรยไว้ด้วย
กลีบสดสวยเช่นกุหลาบมีขวากหนาม
ทุกชีวิตต้องฟันฝ่าพยายาม
ให้ถึงตามจุดประสงค์จำนงใจ
ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนหลายคนบอก
บ้างกลับกลอกเกลือกกลิ้งควรนิ่งได้
แม้มืดมิดริบหรี่...ยังมีไฟ
สาดส่องให้มองเห็น...ในเส้นทาง
อุปสรรคทุกอย่างที่ขวางหน้า
ใช้ปัญญาไตร่ตรองลองคิดบ้าง
แม้ทุกทางเดินแค่ฝันอันเลือนลาง
แต่ทุกอย่างอยู่ที่ใจในตัวตน
อันไม้ล้มข้ามได้ใครใครรู้
คนล้มอยู่ยังลุกยืนขึ้นอีกหน
วันนี้แพ้พรุ่งนี้ชนะคละปะปน
เกิดเป็นคนต้องต่อสู้อยู่ร่ำไป
อย่าท้อแท้ในชีวิตหรือคิดสั้น
ต้องมีวันสมประสงค์เหมือนฝันใฝ่
ให้ดวงใจมีพลังดั่งหวังไว้
มอบกำลังใจมากมาย..ส่งให้มา...
12 กันยายน 2549 00:11 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ระฆังทองก้องกู่อยู่นานแล้ว
เพลงรักแว่วพริ้วหวานประสานเสียง
สายลมวูบลูบเพียงไหวคล้ายสำเนียง
ฟังไพเราะเสนาะเรียงเสียงดนตรี
บทกวีสีขาวกระเซ้าหยอก
เป็นคำรักเธอบอกในวันนี้
ร่ายลีลาสงวนทีท่าอ้อนวจี
ในวันที่ดอกไม้ได้เบ่งบาน
คือห่วงหวงหวงใยและคิดถึง
คือสำนึกลึกซึ้งซึ่งอ่อนหวาน
คือความรักซาบซ่านแนบเนิ่นนาน
เมื่อมาสบตาหวานฉันและเธอ
ระฆังทองก้องกู่อยู่หวานแว่ว
เพลงรักแผ่วแว่วว่ารักเสมอ
ด้วยคิดถึง..คิดถึง...อยากพบเจอ
คำรักเธอร้อยเรียงหวานผ่านสายลม
11 กันยายน 2549 22:50 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อร่อยไหมจ๊ะ...ที่ได้...กินข้าวฟรี
ถ้าไม่อิ่ม....คนดี....นี่..ขนมฉัน
ถ้าติดคอ...เอาน้ำ...กินแล้วกัน
ไม่ว่าอะไร...ทั้งนั้น...ฉันเข้าใจ
อิ่มหรือยัง...ทั้งสตางค์...ก็ยังอยู่
รู้จ๊ะรู้....เธอถนัด....กว่าเรื่องไหน
ต้มยำกุ้ง....ออส่วน....ต้มเยื่อไผ่
แถมสั่งไวท์....กระเพาะปลา...แหมน่ากิน
พออิ่มแล้ว...เพื่อนรัก...เริ่มระส่ำ
เข้าห้องน้ำ....หลายราย...หายหมดสิ้น
แหมพอกิน...กันหมด....ทำจนชิน
เดี๊ยวเช็คบิล...สำรอง...ของฉันเอง
พอสิ้นเดือน....รอรับ...โบนัสน่ะ
มีใบปะ.....ทวงหนี้....นี่สิเจ๋ง
ก็วันนั้น.....เธอแย่ง...อยากเซ็นต์เอง
อย่าเพิ่งเซ็ง...ฉันแค่..ขอเงินคืน
9 กันยายน 2549 03:45 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ใช่ไม่รัก แต่รักไป ก็ไร้ค่า
ใช่อ่อนล้า แต่ท้อเกิน จะสู้ไหว
ใช่เจ็บปวด แต่รวดร้าว เกินสิ่งใด
ใช่เปลี่ยนใจ แต่มันชา จนเริ่มชิน
แม้วันนี้ ไม่มีรัก เหมือนวันก่อน
แม้วันนี้ ความอาทร จะสูญสิ้น
แม้วันนี้ ไร้น้ำตา จะหลั่งริน
ไม่เดือดร้อน ไม่แดดิ้น ไม่สิ้นลม
แม้เจ็บลึก เพียงเท่าใด ใจยอมเจ็บ
แม้หนาวเหน็บ ทั่วทั้งกาย ใจก็พร้อม
แม้เงียบเหงา จะยอมเศร้า เท่าที่ยอม
แม้ตรมตรอม กลืนความช้ำ จะทำใจ
คงหมดแล้ว ไม่มีเหลือ แม้ความฝัน
ความเงียบงัน เธอต้องการ ใช่หรือไม่
ไม่สนใจ กันสักนิด ไม่เป็นไร
นานเท่าใด จะทำใจ ลืมวันวาน
ฉันคงเป็น ได้เพียงแค่ ผู้หญิงธรรมดา
คงไร้ค่า สิ้นความหมาย ใครมองผ่าน
เป็นแค่คน ไม่มีใคร ที่ต้องการ
เป็นสะพาน แค่ทางผ่าน ให้เธอเดิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1402
