6 กันยายน 2549 21:10 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เกิดมาไม่สวยรวยล้นฟ้า
แม่ให้ได้มาเพียงเท่าที่เห็น
อ่อนหวานออดอ้อนไม่เคยเป็น
ตาตี่เน้นเห็นมากกว่าใคร
ก็รู้ว่าหนุ่มหล่อชอบสาวสวย
หน้าหมวยอย่างฉันคงไม่ไหว
เอวบางร่างน้อยนั่นอีกไกล
จะมีหนุ่มไหนเหลียวแล
แต่ฉันก็เป็นตัวฉัน
แม้หนุ่มเหหันไม่แยแส
หัวใจแม้ไร้คนคอยแล
ฉันยังมีแม่คอยเจือจาร
หนุ่มไหนไม่รักไม่เคยสน
พ่อหน้ามลผู้หญิงใช่ขนมหวาน
โปรยเสน่ห์เล่ห์ลิ้นพูดระราน
สมหวังแล้วเมินผ่านไกลลับตา
แค่ผู้ชายสนทำไมเอาใจยาก
แค่ลมปากพร่ำว่ารักซะหนักหนา
ทำทีท่าทิ้งท้ายชายหางตา
ฝากบอกมา..ข้าวสารมีค่า...มากกว่าคุณ....
3 กันยายน 2549 01:21 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ม่านแสงสีรุ่งเรืองของเมืองฟ้า
งดงามตาเพียงภาพฉาบสีสัน
กลางป่าตึกซับซ้อนซ่อนคืนวัน
ยื้อและแย่งแข่งขันขีดชั้นชน
เกียรติยศศักดิ์ศรีเครื่องชี้วัด
เหมือนโซ่มัดตรึงใจให้สับสน
พันธนาการความคิดจิตมืดมน
เปรอะเปื้อนปนเสแสร้งแฝงมายา
ใช้วัตถุกำหนดบทชีวิต
หลงทางทิศวุ่นวายหลายปัญหา
เบื้องหลังฉากคือละครซ่อนน้ำตา
เหน็ดเหนื่อยล้ากับคืนวันที่ผันแปร
จึงเป็นเหมือนเรือน้อยที่ลอยคว้าง
อยู่ท่ามกลางสายชลวนกระแส
ทะเลเมืองโถมทุกข์รุกดวงแด
ชนะแพ้วกวนหนทางใจ
กลางแสงสีรุ่งเรืองของเมืองหม่น
เรียนรู้ตนปลูกฝันของวันใหม่
เป็นเรือที่แข็มแข็งแกร่งวันวัย
ท่องไปในโลกฝันของวันคืน
1 กันยายน 2549 21:40 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปล่อยใจลอยพัดพลิ้วปลิวพลั้งเผลอ
เหมือนได้เจอสายลมรักทักทายผ่าน
ติดในบ่วงห้วงกระแสของสายธาร
กับเรื่องเศร้าความหลังผ่านเนิ่นนานวัน
อยากปลดปล่อยเป็นหน้าที่แห่งชีวิต
พรหมลิขิตช่วยขีดเส้นเหมือนเช่นฝัน
ช่วยประสานแผลรักรอยฉกรรจ์
ปกปิดกั้นรอยแตกของหัวใจ
หวังปลดปล่อยใจเจ็บที่เหน็บหนาว
บางครั้งคราวเพราะเจ็บจนเกินทนไหว
เหมือนบาดแผลที่ใกล้ตัวพิษทั่วกาย
เรื่องเลวร้ายหวังใครช่วยคอยเยียวยา
ยังเหลือไหมคนของใจในความฝัน
อ้อมแขนนั้นอุ่นละมุนยามเหว่หว้า
แม้มีน้ำไหลเปื้อนเกลื่อนทั่วตา
เอื้อมมือมาคอยเช็ดให้หายทุกข์ตรม
28 สิงหาคม 2549 23:23 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
บนหนทางยาวไกลในชีวิต
พรหมลิขิตบรรเลงเพลงแห่งฝัน
ทุกรอยเท้าก้าวย่างต่างคืนวัน
ทุกข์สุขนั้นเพียงภาพฉาบมายา
มีเรื่องราวหลายหลากมากพันธะ
แพ้ชนะซับซ้อนซ่อนปัญหา
เหมือนลิขิตขีดเส้นโชคชะตา
แสนเหนื่อยล้าสูญสิ้นกำลังใจ
เหมือนหมอกควันบังแสงแห่งชีวิต
หลงแนวทิศมืดมนยากพ้นได้
ปวดรวดร้าวเจ็บท้อหมดอาลัย
ทิ้งร่องรอยความหมองไหม้เนิ่นนานวัน
ต่อแต่นี้ทุกอย่างความหวังสิ้น
น้ำตารินร่วงหล่นปนสะอื้น
ต้องหนาวเหน็บเจ็บช้ำทุกค่ำคืน
อุปสรรคมากเกินฝืน...กลืนน้ำตา...
25 สิงหาคม 2549 01:29 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
-: อย่าแปลกใจสับสนนะคนดี :-
หากว่ามีโทรศัพท์ไม่รับสาย( miss call )
เพราะไม่รู้ว่างอยู่หรือวุ่นวาย
ไม่ว่างรับตามสบายไม่จำเป็น
แค่จำเบอร์เอาไว้พอให้รู้
เมื่อโชว์อยู่หน้าจอพอได้เห็น
คือคนนี้ มิสคอล( miss call ) มา ทุกเช้าเย็น
ใช่แกล้งเล่นให้งอนง้อพ้อรำพึง
เพราะอยากบอกสักนิด มิสคอล( miss call ) มา
ทุกเวลาของห้วงจิตคือคิดถึง
ความห่วงใยใฝ่หาคอยตราตรึง
หวังสักหนึ่ง มิสคอล(miss call) กลับรับรู้ใจ ( ปักษาวายุ เขียน )
-: ได้ยินเสียงมิสคอล(miss call ) มาทายทัก :-
แค่มองเบอร์ก็รู้จักว่าคนไหน
เพราะมีเธอคนเดียวคอยห่วงใย
ยิ้มสุขใจได้เสมอเห็นเบอร์คุณ
แม้ห่างไกลไม่กลัวต้องเดียวดาย
ยังเฝ้ารอรับสายอย่างอบอุ่น
แค่โชว์เบอร์รู้ใจว่าใช่คุณ
เคยว้าวุ่นกลับชื่นจิต มิสคอล( miss call ) มา
เริ่มเคยคุ้นอุ่นใจในความหมาย
เพราะมิสคอล(miss call) ทุกสายแทนห่วงหา
ได้รับรู้ความคิดถึงที่ส่งมา
ทุกเวลาซาบซึ้งตรึงดวงใจ ( กระต่ายใต้เงาจันทร์ เขียน)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
2077
