แก้วประเสริฐ
** โศกรัญจวน **
โศกสิ่งใดมิเท่ารักเราโศก
รุ่มร้อนอกดังลมถล่มทลาย
ใจถูกหักอยู่เดียวเปลี่ยวฤทัย
สิ่งภายในวิปโยคเฝ้าโศกครวญ
เคยแอบอิงพิงไว้ ณ ฟากฟ้า
โอ้ดาราจันทร์ฉายยังได้หวน
สายน้ำไหลริมฝั่งคลั่งรัญจวน
ดุจโซ่ตรวนผูกมัดรัดตราตรึง
แสนมั่นห่วงดวงใจเธอเสมอ
ให้พร่ำเพ้อหวนหามาคิดถึง
ดั่งไม้ไหวพลิ้วสั่นครั้นรำพึง
ช่างโศกซึ้งฤทัยคล้ายแรมลา
หัวใจป่วนสุดซึ้งคำนึงฝัน
โถทิ้งฉันจึงพร่ำคร่ำครวญหา
จันทร์แรมน้อยแลลับนับโรยลา
ดั้นด้นหาหมองเศร้าเคล้าอารมณ์
เธอหนีลับจากไปไม่กลับหวน
วาวแวววับล้วนชื่นให้ขื่นขม
เฝ้าพะนอปลอบใจมิให้ตรม
ดั่งสายลมคลุ้ม
หน้าส่วนตัว
946
13
0
