โอ้ละหนอ
โปรดอย่าถามฉันเลยว่าเคยเจ็บ
เคยหนาวเหน็บเจ็บร้าวสักเท่าไหน
โปรดอย่าบอกว่าเธอนั้นเข้าใจ
วันเวลาผ่านไปไม่หวนคืน
ผ่านไปแล้วหลายสิบปีที่เหน็บหนาว
วันคืนร้าวรานใจให้ขมขื่น
ทุรายร้อนเรื้อรุ่มดั่งสุมฟืน
ระอุอื่นระอุ่นไอไฟสุมทรวง
ยังกรุ่นกรุ่นระอุ่นไอในใจช้ำ
สิบกว่าปียังตอกย้ำยังห่วงหวง
ลมหายใจใยยังคอยนั่งทวง
สัญญาลวงสัญญาหลอกตอกย้ำใจ
จะทุรนทุรายไปถึงไหนหนอ
รักเกินพอจึงเป็นเช่นบ้าใบ้
อนิจจาให้หนาวเหน็บเจ็บปวดใจ
ที่ถูกไฟรักสุมทรวงติดบ่วงแร้ว
จะสลัดให้หลุดนั้นหยุดคิด
เพราะยึดติดจิตมั่นอยู่นั่นแล้ว
ก็เอาเถิดรักนิรันดร์ฉันท์เพริศแพรว
ติดบ่วงแร้วบ่วงสวาทอนาถใจ
1251
2
0
หน้าส่วนตัว
