ก่อนจาก ...... จึงฝากไว้ ....

ลานเทวา

ระหกเหินเดินเดี่ยว

ในหนเปลี่ยวระโหยหา

มีฝันแปลกคอนแบกมา

ตามปรารถนา.....ที่เป็นไป



 

ระบายสีความฝันสรรค์แต่งเรื่อง

อยู่ในเมืองผีเสื้ออันสดใส

พริ้มตาหลับกับโลกวิไล

อักขราโลมไล้.....จินตนาการ



 

มาเถิด.....ผีเสื้อน้อย

มาเรียงร้อยจารจดบทประสาน

สร้างกวีอันชื่นล้ำฉ่ำดวงมาลย์

มาขีดเขียนตำนาน.....อักษรเสรี



 

ข้าจักมีตัวตนหรือไม่

นั่นมิใช่สำคัญกว่าในหน้าที่

ข้าคือผู้เขียนพจน์บทวจี

นิรนามแห่งชีวี.....มาแต่ไร



 

สุขของข้าคือเห็นคำอันฉ่ำชื่น

มาเริงรื่นโดยพจน์อันสดใส

ฝันของข้าคือบทคำอันอำไพ

ตราตรึงใจ.....คนอ่านชั่วกาลกัลป์



 

เชิญเถิด.....ท่านผู้สุนทรีย์

เชิญดื่มด่ำคำกวีแห่งความฝัน

ก่อนจะลับหายไปกับวัยวัน

เชิญเสพถ้อยรำพัน...แห่งวลี



 

.....ลานเทวา.....

อาจไร้ตัวตนอันมีค่าในโลกนี้

เพียงท่านจดจำไว้ในวันเดือนปี

ว่าข้าคือคนเขียนกวี.....นิรนาม



---------------------

ลานเทวา