ฉันเกิดมาในฟอร์โมซาและตอนนี้อายุ 12 ขวบ ก่อนเกิดมาเป็นมนุษย์ฉันได้อาศัยอยู่ในโลกข้างบน
ครั้งหนึ่งฉันเห็นนางฟ้า เทวดาจํานวนหนึ่งกําลังเข้าแถวเพื่อมาเกิดเป็นลูกสุนัขที่สวยและสง่างาม ฉันอยากเป็น
ลูกสุนัขด้วย
ดังนั้นฉันจึงต่อแถวกับพวกเขา จากข้างบนฉันสามารถเห็นบ้านสุนัขจํานวนมากแออัดไปด้วยลูกสุนัข
เกิดใหม่อยู่ข้างล่างนั่น และแถวของเทวดาที่กําลังลงไปอยู่ในร่างของพวกเขา
เมื่อใกล้ถึงคิวฉัน ฉันได้เห็นเทวดาที่อยู่ก่อนหน้าฉันพร้อมที่จะกระโดดลงไปเป็นมอลทีส
ฉันอดไม่ได้ที่จะอุทานออกไปว่า "ยอดเยี่ยม! มอลทีส! นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากเป็น" แล้วเทวดาองค์นั้นจึงหยุดทันที
และพูดว่า "ดีล่ะ! ถ้างั้นให้คุณไปก่อน" ดังนั้นฉันจึงกระโดดลงไปด้วยความดีใจและกลายเป็นมอลทีส
เมื่อฉันเข้าไปในร่างของลูกสุนัขครั้งแรก ฉันลืมตาไม่ได้ ฉันอยากดูดนมแต่ถูกลูกสุนัขตัวอื่นดันออกไป
ข้าง ๆ เพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันจึงดันกลับไปหาแม่สุนัขของฉันและดูดนมแม่ ว้าว! มัน
อบอุ่นและหวาน อร่อยมาก
ฉันเติบใหญ่อย่างช้า ๆ และสตรีผู้หนึ่งเอาฉันไปบ้านและเลี้ยงฉันไว้ในครัวของเธอ ซึ่งมีเตียงสุนัข
แก้วนํ้า และชามอาหาร แต่เตียงสุนัขมีกลิ่นสุนัขตัวอื่น ฉันไม่กล้านอนที่นั้น ในอาณาเขตของสุนัขตัวอื่น
ฉันไม่ชอบอาหารที่คนดูแลฉันให้ฉันทาน เป็นเนื้อสัตว์ตลอด ซึ่งรู้สึกหนาว เธอสงสัยเสมอว่า "ผิดปกติอะไร?
ทําไมเธอไม่ทาน?" ฉันฝืนใจทานเพียงเล็กน้อยเมื่อฉันกําลังจะอดตาย วันหนึ่งฉันปีนขึ้นไปบนเก้าอี้และ
กระโดดขึ้นไปบนโต๊ะอาหาร ตรงนั้นฉันเห็นจานสลัด "ว้าว! สลัด วิเศษ!" ฉันเกือบจะกลืนทั่งจานลงไป
ก่อนที่คนดูแลฉันจะสังเกตเห็น เธอพาฉันลงจากโต๊ะอย่างรวดเร็วและให้สลัดที่เหลือแก่ฉัน หลังจากนั้น
เธอก็ให้สลัดผักแก่ฉันบ่อย ๆ
สตรีผู้ดูแลฉันทํารูสุนัขไว้ที่ประตูหน้า ดังนั้นฉันจึงสามารถออกไปข้างนอกไปเล่นในสวนได้ เธอสอนวิธี
ลอดผ่านรูนั้นให้แก่ฉันและวิธีกลับเข้ามาข้างใน ตอนนี้ฉันสามารถเลือกที่จะเล่นในสวนหรือในบ้านได้
ตามที่ฉันต้องการ แต่ละครั้งที่ฝนตก ฉันจะไปในสวนและกลิ้งในโคลนจนฉันเลอะโคลนไปทั่ว ผู้ดูแลฉัน
ไม่ชอบมันเพราะเธอจะต้องอาบนํ้าให้ฉัน ดังนั้นในวันที่ฝนตก เธอจะใส่กุญแจรูสุนัขอย่างเร็ว ฉันได้แต่ร้องไห้
เบาๆ อยู่รอบ ๆ เธอ ร้องขอให้เธอเปิดรูสุนัข ตอนแรกเธอปฏิเสธ แต่ในที่สุดก็ยอมให้และปล่อยให้ฉันกลิ้งไปมา
ในสวน ผู้ดูแลฉันพาฉันไปเดินบ่อย ๆ ก่อนขับถ่ายหรือปัสสวะ ฉันจะสูดดมรอบสนามหญ้าหากลิ่นสุนัขตัวอื่น
ถ้ามันถูกทําเครื่องหมายไว้โดยสุนัขอีกตัว ภาพนั้นจะปรากฏในจิตของฉันโดยธรรมชาติ ถ้ามันเป็นสุนัขตัวใหญ่
ฉันจะไม่กล้าปัสสวะตรงนั้น ถ้าเป็นสุนัขตัวเล็กกว่า ฉันก็จะกล้า บางครั้งแขกมาที่บ้านของเราโดยไม่ได้คาดหมาย ท่ามกลางพวกเขามีเด็กชายตัวเล็กซึ่งคว้าหลังของฉันและขนอย่างทารุณ มันเจ็บจริง ๆ! และฉันเริ่มเห่า
เมื่อผู้ดูแลฉันได้ยินเสียงฉัน เธอจะมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างรวดเร็ว และฉันจะรีบวิ่งไปยังอ้อมแขนเธอ
เพื่อขอความคุ้มครอง เมื่อเธอทําอะไรบางอย่างยุ่งอยู่ ฉันจะอยู่ใกล้ ๆ เธอและซ่อนตัวจากเด็ก ๆ ฉันเคย
ชอบเด็กมาก แต่กลายเป็นกลัวพวกเขาหลังจากเหตุการณ์นั่น ผู้ดูแลฉันทิ้งกองเสื้อผ้าที่แห้งแล้วไว้ที่
ระเบียงบ่อย ๆ และฉันชอบคลานเข้าไปงีบหลับในกองเสื้อผ้ามาก ครั้งหนึ่งเธอกังวลมากเมื่อเธอคิดว่าฉันหายไป
ฉันต้องการที่จะเพิกเฉยต่อเธอ แต่แล้วฉันก็ไม่อยากให้เธอต้องกังวล ฉันจึงร้องออกมาอย่างอ่อนโยน 2-3 ครั้ง
เมื่อได้ยินเสียงฉัน เธอก็เข้ามาหาอย่างรวดเร็วและพูด "ที่รักตัวน้อย! เธออยู่นี่เอง ฉันกังวลมากเมื่อ
ฉันหาเธอไม่เจอ" แล้วเธอก็ให้ฉันนั่งข้าง ๆ เธอและเริ่มพับเสื้อผ้า
วันหนึ่งชายคนหนึ่งมาเยี่ยมเรา ผู้ดูแลฉันเตือนฉันล่วงหน้า "อย่ากัดเท้าเขานะ มันเหม็น!" ฉันไม่ใส่ใจ
คําแนะนําของเธอ แต่แม้แต่กัดแรก ฉันก็ทนมันไม่ได้และกลิ้งไปบนพื้นพร้อมกับเช็ดปากของฉันกับพรม ฉันวิ่ง
ไปทั่วกัดทุกสิ่งทุกอย่างอย่างบ้าคลั่งเพื่อกําจัดกลิ่นเหม็นสกปรกนั้น ผู้ดูแลฉันมองที่ฉันและหัวเราะ เธอบอก
ให้ฉันรีบไปดื่มนํ้า ฉันต้องดื่มนํ้าเยอะมากและทานอาหารเยอะมากก่อนที่กลิ่นนั้นจะทุเลาลงในที่สุด นั่นทําให้
ฉันไม่กัดเท้ามนุษย์อีกเลย
วันหนึ่งฉันวางแผนจะละทิ้งร่างกายและโลกนี้ตอนที่ผู้ดูแลฉันไม่อยู่บ้าน แต่เธอกลับมาบ้านเร็ว
และเห็นฉันกําลังตาย เธอกอดฉันไว้ใกล้ชิดในอ้อมแขน ฉันละทิ้งร่างกายในรูปสุนัขอย่างช้า ๆ ทันทีทันใด
ฉันก็เปลี่ยนเป็นนางฟ้าตัวใหญ่เท่าผู้ดูแลฉัน ฉันปรับแรงสั่นสะเทือนของฉันให้เข้ากับของผู้ดูแล
อย่างน่าประหลาดใจ เธอสามารถมองเห็นฉัน เธอตกใจและฉันก็เช่นกัน ฉันพบว่าเธอไม่ทราบว่าเธอกําลัง
เห็นอะไร ดังนั้นฉันจึงเปลี่ยนกลับไปเป็นสุนัขอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งกระดิกหางและให้เธอเห็นว่าฉันน่ารัก
เธอเข้าใจในทันทีและโบกมือลาฉันอย่างมีความสุข เพื่อน ๆ ของเธอมองไม่เห็นฉัน พวกเขางุนงงที่เห็น
เธอดูเศร้าในทันที แล้วก็มีความสุขและโบกมือในอากาศ ฉันบอกลาเธอและทะยานขึ้นกลับสู่โลก
เบื้องบนอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่แม่ของฉันจะมายังโลก เธอจําเป็นต้องหาตัวตนที่เหมาะสมที่จะเป็นลูกในอนาคตของเธอ
เพื่อช่วยให้เธอเรียนรู้บทเรียน เธอได้ขอความช่วยเหลือและนางฟ้าเทวดาจํานวนมากมาช่วย แต่ไม่ตรง
กับความต้องการของเธอ เมื่อฉันมา เธอจึงขอฉันด้วยความจริงใจให้ช่วยเธอเรียนรู้บทเรียนของเธอ
ดังนั้นฉันจึงเห็นด้วย ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง เธอลงมายังโลก บางครั้งฉันลงไปเยี่ยมแม่ในอนาคตของ
ฉันและพบว่าเธอยังเด็กมาก ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่เกิดเป็นสุนัขก่อน โดยคร่าว ๆ ช่วงชีวิตของสุนัขนั้น
ตรงกันกับระยะเวลาที่แม่ต้องใช้ในการเติบโตเป็นผู้ใหญ่
นางฟ้าองค์หนึ่งทราบว่าฉันจะไปเกิดบนโลกและร้องขอที่จะเป็นสุนัขของฉัน แน่นอน ฉันพูดว่า
"ตกลง!" ข่าวนี้แพร่กระจายไป นางฟ้ากว่า 12 องค์ขอที่จะเป็นสุนัขของฉัน ฉันพูดว่าได้เพียงแค่กับนางฟ้า
ไม่กี่คนแรกวันหนึ่งตอนที่ฉันกําลังคุยกับนางฟ้าจํานวนหนึ่งในโลกข้างบน มีข่าวมาว่าอาจารย์ชิงไห่กําลัง
จะแสดงเต้นรํา! ทุกคนรีบไปพบอาจารย์ชิงไห่ ทันทีทันใดท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยชาวสวรรค์ ฉันบินไปใกล้
โลกมากขึ้นและมองลงมาจากเมฆ หลังจากสักครู่เทวดาองค์หนึ่งได้บินมาและบอกฉันว่า
"รีบหน่อย! รีบหน่อย! มันถึงเวลาของคุณต้องไปเกิดแล้ว!"
ฉันพูดว่า "เราจะรออีกสักแป๊บไม่ได้หรือ? ฉันยังดูไม่พอ" เทวดาองค์นั้นพูดว่า "ไม่ได้! ไม่ได้! คุณจะต้องรีบ!"
ฉันไม่มีทางเลือก แต่ต้องไปยังสถานที่ของพระเจ้ากับเขา
พระเจ้านั่งอยู่บนบัลลังก์ของพระองค์พร้อมกับทูตสวรรค์ชั้นผู้ใหญ่อยู่แต่ละข้าง พระเจ้าบอก
ให้ฉันเลือกจุดอ่อนสําหรับชีวิตมนุษย์ของฉัน ฉันเกียจคร้านเกินไปที่จะเลือกอันใด แต่พระเจ้าพูดว่า
"ไม่มีทางเลือก! มีเพียงอาจารย์ที่รู้แจ้งเท่านั้นที่ไม่จําเป็นต้องเลือกจุดอ่อนใด ๆ" ฉันจึงพูด
อย่างไร้เดียงสาว่า
"ถ้าเช่นนั้น ฉันจะเป็นอาจารย์ที่รู้แจ้ง" พระเจ้าตอบว่า "ไม่ได้! นั่นเป็นงานที่หนักและยากที่จะเป็นอาจารย์ที่รู้แจ้ง
เจ้ามีภารกิจที่ต้องทําให้สําเร็จ ข้าจะให้เจ้าจําสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้ แต่เจ้าจะจําไม่ได้ว่าภารกิจของเจ้าคืออะไร"
ดังนั้นฉันจึงเริ่มเลือกจุดอ่อนของฉัน ฉันเลือกมากมายจนทูตสวรรค์ชั้นผู้ใหญ่เตือนฉันว่า
"คุณไม่เลือกมากเกินไปแล้วหรือ?" ฉันจึงลบจุดอ่อนบางอย่างออกอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น ฉันกระโดดจากหลุมข้าง ๆ ฉันลงมาและเข้าไปอยู่ในร่างของทารกในทันที ขณะนั้นศีรษะ
ของฉันกําลังโผล่ออกมาจากครรภ์มารดา อากาศหนาวและแสงสว่างแรงกล้า ฉันรู้สึกอึดอัดมากและ
อยากกลับไปอยู่ในร่างกายของแม่ซึ่งอบอุ่นและมีแสงที่อ่อนโยน ในที่สุดฉันก็เกิดมาในโลกนี้
ในขณะนั้นฉันคิดว่า "นี่คือสิ่งที่โลกมนุษย์เป็นหรือ?" ฉันประท้วงเสียงดัง "ทําไมแสงสว่างรุนแรงมาก
และอากาศหนาวมาก?" แต่ทั้งหมดนั้นออกมาเป็นเสียงร้องไห้ "แว๊! แว๊! แว๊!" ฉันคิดว่าการประท้วงนั้น
ไม่เป็นผล ฉันจึงหยุดร้องไห้
ระหว่างที่ฉันเติบโตขึ้นในโลก ฉันสามารถจดจําสิ่งต่าง ๆ ทั้งหมดนี้ได้ แต่ฉันเล่าแต่กับแม่เท่านั้น
ตอนที่เราคุยกันเมื่อไม่นานนี้ วันนี้ฉันมีชีวิตที่มีความสุขและเข้ากันได้ดีกับพ่อแม่ของฉัน น้องชายของฉัน
และสุนัขของฉัน ฉันหวังว่าหลังจากอ่านเรื่องนี้ ทุก ๆ คนจะรักสัตว์เหมือนที่พวกเขารักครอบครัวของเขาเอง
ดอกคูนสีเหลืองสดกำลังเบ่งบานในช่วงหน้าแล้ง ลำต้นสีขาวตัดกับดอกสีเหลือง งดงามราวภาพวาดอันวิจิตร ลมร้อนกำลังพัดผ่านมา กิ่งก้านสั่นไหว ดอกสีเหลืองบางส่วนหลุดล่วงหล่นบริเวณโคนต้น แต้มแต่งพื้นดินบริเวณนั้นราวกับผลงานทางศิลปะอันล้ำเลิศ ยิ่งมองก็ยิ่งงดงาม ไม่ว่ามันจะยืนต้นอยู่ ณ ที่ใดภายในรั้วมหาวิทยาลัยหรือภายนอก ก็ยังคงงดงามโดดเด่นเฉกเช่นเดียวกัน เข้มแข็ง มั่นคง สง่างาม กล้าหาญรู้แจ้ง เช่นเดียวกับนักปราชญ์อย่าง “ ทิดจืด “ทิดจืดเรียนอยู่คณะเดียวกับศิวา แต่คนละภาควิชากัน มีชื่อจริงว่าวิทยา ชื่อ “ ทิดจืด “ นี้มาจากเขาเป็นคนเรียกเอง ด้วยเห็นว่าเพื่อนของเขาเป็นคนธรรมะธรรมโม ชอบเข้าวัดเข้าวา ถึงแม้จะไม่เคยออกบวช แต่จริยวัตรงดงามไม่เคยขาดตกบกพร่องครบถ้วนทั้ง ศีล สมาธิ และปัญญา ทิดจืดเป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่มีใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสันได้รูป รูปร่างสูงใหญ่ เหมือนพระเอกหนัง สาวๆ ที่ได้เห็นเป็นต้องกรี๊ด แต่น่าเสียดาย สาวๆ ในรั้วมหาวิทยาลัยจำนวนไม่น้อยที่อกหักเพราะทิดจืด ก็เนื่องเพราะความมั่นคงใน “ ธรรม “ ของเขานั่นเอง เขาได้รับเลือกให้เป็นประธานชมรมพุทธศาสนา ไม่มีใครรู้จักทิดจืดได้ดีเท่าศิวา ครั้งหนึ่งเขาเคยถามเพื่อนของเขาว่า“ ทิดจืด มีสาวสวยตั้งมากมายที่มาชมชอบ ทำไมทิดจืดไม่เคยสนใจใครเลย?”“อาจารย์ฟังผมให้ดีๆนะ ร่างกายนี้เป็นที่ประชุมแห่งของโสโครกคือ อุจจาระ ปัสสาวะ (มูตรคูถ) ทั้งปวง สิ่งที่ออกจากผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น ก็เรียกว่า ขี้ ทั้งหมด เช่น ขี้หัว ขี้เล็บ ขี้ฟัน ขี้ไคล เป็นต้น เมื่อสิ่งเหล่านี้ร่วงหล่นลงสู่อาหาร มีแกงกับ เป็นต้น ก็รังเกียจ ต้องเททิ้ง กินไม่ได้ และร่างกายนี้ต้องชำระอยู่เสมอจึงพอเป็นของดูได้ ถ้าหาไม่ก็จะมีกลิ่นเหม็นสาป เข้าใกล้ใครก็ไม่ไ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
3386
