กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ ไถหนาน ฟอร์โมซา

                                                                วิถีลับเพื่อบรรลุความเป็นอมตะ

                ความเป็นอมตะของกายทางจิตวิญญาณสามารถบรรลุได้โดยการบำเพ็ญวิถีแห่งพระพุทธเจ้า แห่งนักบุญ มันคือความเป็นอมตะที่ถูกกล่าวถึงโดยเล่าจื้อตอนที่เขาพูดว่า คนที่บรรลุถึงเต๋า (สัจธรรม) จะกลายเป็นอมตะ หรือคนที่บรรลุ "เต๋า ซึ่งยากจะบรรยาย" จะกลายเป็นอมตะ อย่างไรก็ตามถ้าเราต้องการเป็นอมตะ เราควรจะไปยังดินแดนอมตะ แม้ว่าเราสามารถอาศัยในโลกนี้อย่างอมตะ.... สมมุติเราสามารถมีชีวิตยืนยาว ยาวเท่าๆ กับโลก เราก็จะต้องตายในวันหนึ่ง เพราะโลกจะถูกทำลายในวันหนึ่ง นี่คือโลกชั่วคราว มันไม่สามารถคงอยู่ตลอดไป ดังนั้นเพื่อจะบรรลุความเป็นอมตะอย่างแท้จริง เราจะต้องไปยังดินแดนของพระพุทธเจ้า(พุทธเกษตร) หรืออาณาจักรของพระเจ้า วิธีที่สุดยอดหรือวิถีสูงสุดที่จะนำไปสู่อาณาจักรของพระเจ้าก้คือ ธรรมวิถีกวนอิม เราจะต้องพึ่งพาการสั่นสะเทือนภายใน หรือพลังแห่งพระพุทธเจ้า(พุทธานุภาพ) หรือ "ถ้อยคำของพระเจ้า" (Word or Sound)) เพื่อยกระดับกายทางจิตวิญญาณของเรา

                                                   แสงและเสียงภายในสำคัญยิ่งต่อการบรรลุชีวิตนิรันดร์

               เพื่อบรรลุชีวิตนิรันดร์ เราต้องอาศัยแสงและเสียงภายใน ถ้าปราศจากมัน จะไม่มีความสุขไม่ว่าบนโลกหรือบนสวรรค์ เราจะไม่เคยไปถึงภาวะแห่งความสมบูรณ์แบบทั้งๆ ที่เราได้พยายาม เป็นคนที่สง่างาม หรือมีคุณธรรมมากแค่ไหนก็ตาม คุณสมบัติเหล่านี้เป็นของภายในโลกเท่านั้น ทั้งหมดที่เรียกกันว่า ความงาม สัจธรรม หรือคุณธรรมที่แสดงให้เห็นในโลกวัตถุนี้ เป็นของเลียนแบบที่ด้อยกว่า

               

                                                     กล่าวโดยอนุตราจารย์ชิงไห่ สหประชาชาติ นิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา

        ผู้คนที่รู้แจ้งจะมีแสงที่ยิ่งใหญ่รอบตัวเขา นั่นแตกต่างจากออร่า ทุกคนมีออร่า แต่แสงที่ยิ่งใหญ่ของคนที่รู้แจ้งนั้นแตกต่างกัน มันใหญ่กว่า ชัดกว่า และเจิดจรัส

                                                     กล่าวโดยอนุตราจารย์ชิงไห่ มิวนิก เยอรมนี 

         แสงรอบพระพุทธเจ้าและพระเยซูนั้นถูกเรียกว่า รัศมีทรงกลด ซึ่งเป็นสนามแม่เหล็กของผู้รู้แจ้ง ยิ่งบุคคลนั้นรู้แจ้งมากเท่าไร แสงนี้รอบตัวเขาหรือเธอก็จะยิ่งสว่างไสว แต่เพียงเมื่อคุณเปิดตาปัญญาแล้วเท่านั้น คุณจึงจะสามารถเห็นว่าคนๆ หนึ่งมีแสงหรือไม่ คนที่มองเห็นแสงภายในได้เป็นคนที่มีแสงภายนอกเช่นกัน คนที่มองไม่เห็นแสงภายในนั้นมีแสงที่ริบหรี่มากหรือมืดมาก หรือมีแสงภายนอกน้อยมาก เราเรียกสิ่งนี้ว่าออร่า ออร่าของคนที่รู้แจ้งอย่างสมบูรณ์นั้นเจิดจ้ามากๆ ศิษย์ที่สามารถมองเห็นแสงนี้ เพราะเขาหรือเธอรู้แจ้งแล้ว เป็นศิษย์ที่ตาปัญญาถูกเปิดแล้ว และเขาหรือเธอสามารถมองเห็นว่าพระพุทธเจ้าหรือพระเยซูมีแสง ดังนั้นพวกเขาจึงวาดภาพเหมือนกับที่พวกเขามองเห็น... บางคนมีพลังจิตอยู่บ้างเช่นกัน พวกเขาไม่ได้บำเพ็ญวิถีกวนอิมด้วยซ้ำ แต่พวกเขามีตาปัญญาที่เปิดออกเล็กน้อย พวกเขาสามารถมองเห็นว่าใครมีแสงวิเศษเช่นกัน ใครมีแสงสีทอง และใครมีแสงสีกาแฟเข้ม แต่ความรู้ที่ดีที่สุดคือตัวคุณเอง คุณคือครู คุณคือพุทธะ และฉันต้องการแสดงให้คุณเห็นถึงปัญญาอันยิ่งใหญ่ของคุณ

                                                    กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ โคลัมโบ ศรีลังกา 

     ถ: ท่านสามารถเห็นและวิเคราะห์ออร่าของผู้คนรอบๆ ท่านได้หรือไม่?

                                                     กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ ฮาวาย สหรัฐอเมริกา

         แน่นอนว่าผู้คนที่บำเพ็ญทางจิตวิญญาณสามารถมองเห็นออร่าของคนอื่น แต่นั่นเป็นเพียงออร่าของโลกทิพย์ ตัวตนที่มีวิวัฒนาการระดับสูงจะแค่มองจิตวิญญาณของคนๆนั้น ซึ่งมีหรือไม่มีออร่า จิตวิญญาณนั้นสมบูรณ์แบบเสมอ สว่างยิ่งกว่าพระอาทิตย์เป็นล้านๆ ดวงมารวมกัน บางครั้งมันแค่ถูกปกคลุมไว้

                                                     กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ เอเธนส์ กรีซ

         การรักษาโรคโดยการใช้พลังทางจิตวิญญาณนั้นไม่เป็นธรรมชาติ มันไปยุ่งกับออร่าของผู้คน กับจักระของผู้คน กับจิตวิญญาณและสนามแม่เหล็กของผู้คน มันยากที่จะแก้ไขในภายหลัง มันยังเป็นการวุ่นวายกับจิตและธรรมชาติของผู้คนด้วย

                                                     กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด สหรัฐอเมริกา

                                                  

          อันที่จริง อะไรก็ตามที่เราได้ทำไปแล้วหรือที่เราทำ แม้ว่าไม่มีใครรู้ แม้ว่าไม่มีใครเคยเห็นว่าเราทำสิ่งเหล่านี้มาก่อนหรือไม่เคยพบเราด้วยซ้ำ พวกเขาจะยังคงตรวจพบบางอย่างจากออร่าของเรา จากสนามพลังงานของเรา สนามแม่เหล็กของเรา และก็ตอบสนองตามนั้น นั่นคือเหตุที่เราจะต้องระวังตลอดเวลาที่จะรักษาตัวเราให้บริสุทธิ์ บริสุทธิ์และสะอาดอย่างไม่มีที่ติ และพยายามรักษามันอย่างมีสติเช่นนี้อยู่เสมอ มิฉะนั้นอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นกับเรา เราจะไม่สามารถโทษใครอื่นได้

                                                   กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ ซีหู ฟอร์โมซา

            มีอีกประเด็นเกี่ยวกับว่า ทำไมเราต้องรักษาตัวเราเองให้สูงส่งและบริสุทธิ์ เพราะผู้คนสามารถมองเห็นเรา --- ผู้ที่มองเห็น นักปราชญ์ และความบริสุทธิ์ในหัวใจ --- สามารถมองเห็นออร่าของเรา ถ้าเราทำบางอย่างถูกต้อง ถ้าเราตระหนักถึงพระเจ้า เรารักพระเจ้าและเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า ออร่าของเราจะเป็นสีทอง โชติช่วง ถ้าเราทำบางอย่างผิดพลาด - ถ้าเราทำร้ายผู้อื่นทางอารมณ์ ทางกาย ทางจิตใจ หรือทางจิตวิญญาณ -- ออร่าของเราจะมืด ผู้คนสามารถมองเห็นเรา ดังนั้นเราจึงไม่สามารถหลอกลวงได้ นั่นคือเหตุที่เราจะต้องรักษาตัวเราเองให้งดงาม

                                                    กล่าวโดย อนุตราจารย์ชิงไห่ ปูเน่ อินเดีย

                                                      

          คุณถามฉันเสมอ : ทำไมฉันไม่ทำทำแค่ตีปีศาจ และเตะพวกเขาออกไป แล้วทำให้ทั้งโลกเป็นอิสระ หรือทำให้ลูกศิษย์เป็นอิสระ อย่างน้อยที่สุดก็ทำให้กรรมของพวกเขาทั้งหมดหายไปเหมือนกับข้าวราดแกง แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จะจบสิ้น ทำไมยังมีกรรมเหลือค้างสำหรับชาตินี้ ซึ่งบางครั้งลูกศิษย์มีประสบการณ์ที่ทุกข์ทรมานและเจ็บป่วยด้วย แต่มันก็ดีกว่าเมื่อก่อนมากแล้ว เพราะนั่นคือคุณกำลังทำความสะอาดบ้านของคุณทุกๆวันด้วยการทำสมาธิและ "ไม้กวาด" มังสวิรัติ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรือ ผู้คนทำความสะอาดบ้านกันด้วยไม้กวาดด้ามยาว มันทำมาจากต้นไม้ หรือเมื่อคุณกินกะหล่ำปลีหรืออะไรทำนองนั้น คุณจะได้รับเส้นใยมากมายซึ่งเป็นการทำความสะอาดระบบร่างกายของคุณด้วย นั่นทำให้คุณมีสุขภาพดีขึ้นในแต่ละวัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกคุณยังคงดูอ่อนเยาว์มากกว่าก่อนการประทับจิตไม่ต้องการร้านเสริมสวยถูกไหม ไม่ ไม่ต้องการเลยจริงๆ

                   คำกล่าวที่ว่า "มนุษย์เป็นสัตว์สังคม" ด้วยการปฏิสัมพันธ์กันของคนในสังคม จึงมีการถ่ายทอดความเชื่อ ค่านิยมต่างๆ ทางความคิด ทางถ้อยคำ ทางการแสดงออกในรูปแบบต่างๆ กัน ตามแต่จารีต วัฒนธรรม การศึกษา หรือพื้นเพปูมหลังของคนเหล่านั้น ได้ก่อให้เกิดค่านิยม ทัศนคติ แนวความคิดหรือมุมมองต่างๆ ในรูปแบบองค์รวม จนถูกหล่อหลอมให้เกิดเป็น "สังคม" โดยรวมที่มีความซับซ้อนและแตกต่างกันไปในแต่ละมุมโลก

          ไม่น่าแปลกที่คนในสังคมเดียวกันจะมีแนวความคิดในมุมมองต่างๆ ที่ใกล้เคียงกันและแตกต่างจากสังคมอื่นๆ แม้ระบบโซเชี่ยลจะมีอิทธิพลสูงมากขึ้นในปัจจุบันที่ดูเหมือนจะหล่อหลอมให้ไปสู่สิ่งที่อาจกล่าวได้ว่าเป็นสังคมเดียว ในทางตรงกันข้ามกลับมีผลกระทบยิ่งทำให้สังคมเพิ่มความขัดแย้งกันมากขึ้นไปอีก เมื่อพบว่าความเชื่อ ค่านิยม ทัศนคติ ต่างๆ เหล่านี้ของสังคมหนึ่ง แตกต่างไปกับอีกสังคมหนึ่ง นั่นเกิดจากสาเหตุใด? แน่นอนถ้าพิจารณาระดับปัจเจกชน แล้วพบว่าปัจเจกชนเป็นพวกที่ไม่รู้หรือรู้ผิดเกี่ยวกับความจริงแท้แห่งเป้าหมายที่คนในสังคมคาดหวังจะให้เป็นไป จริงๆแล้วคนในสังคมต้องการสิ่งใดกันแน่? ความอยู่ดีกินดี ความสุข หรือความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน? ปัจเจกชนเหล่านี้ก็ย่อมจะสร้างสถาบันครอบครัวจนถึงสังคม ประเทศชาติในแบบเดียวกัน นั่นคือสังคมแห่งอวิชชา สังคมแห่งความมืดบอด

          สิ่งที่ปรากฏให้เห็นสะท้อนในสังคมมาจากหน่อยย่อยเหล่านี้ หากรากฐานของตึกไม่แข็งแรง ทั้งตัวตึกก็ตกอยู่ในอันตราย พร้อมจะเสื่อสลายลงได้ในทุกเวลานาที ผู้รู้กล่าวว่าปัญญานั้นมีอยู่แล้วเต็มเปี่ยมในแต่ละปัจเจกชน แม้เขาเหล่านั้นจะไม่เคยผ่านระบบการศึกษาใดๆ เลยจากสังคม การตระหนักรู้ในตนเองจะทำให้เขาได้รับปัญญากลับคืนมา และเข้าใจจุดมุ่งหมายของการได้ถือกำเนิดเกิดมาอีกครั้ง สังคมก็มีจุดมุ่งหมายดุจเดียวกัน สังคมแห่งปัญญาจึงเป็นสังคมแห่งความสุขโดยแท้ เนื่องเพราะปัญหาทั้งหลายเกิดจากการด้อยซึ่งปัญญา และความทุกข์ก็เป็นเฉกเช่นเดียวกัน

         การตลาดในยุคปัจจุบันมุ่งเน้นให้มองหาความต้องการของคนในสังคมและพยายามตอบสนองต่อความต้องการนั้น มากกว่าจะรับผิดชอบความเสื่อมทรามของสังคมที่ตามมา การผลิตสินค้าและบริการจึงมีทิศทางไปสู่ทางนั้น นั่นคือตอบสนองความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุดของคนในสังคม จนถึงกับมีคำกล่าวที่ว่า "มุ่งสร้างความพึงพอใจสูงสุดให้แก่ลูกค้า"หรือไม่ก็ "ลูกค้าคือพระเจ้า" การแข่งขันกันแบบรุนแรงดุเดือดทางธุรกิจจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ คำถามคือใครจะเป็นผู้มารับผิดชอบความเสื่อมทรามของสังคม? เมื่อผู้ชนะได้รับการสรรเสริญว่าเป็นผู้สำเร็จ ส่วนผู้พ่ายแพ้พบแต่ความทุกข์ ในเมื่อการผลิตและบริการยังคงพยายามตอบสนองความต้องการของปัจเจกชนที่ขาดปัญญา ผลที่ตามมาก็คือความเหลื่อมล้ำทางสังคม ความยากจน ภาระหนี้สิน อาชญากรรม ยาเสพติด คอรัปชั่น และความไม่ยุติธรรมต่างๆ มากมายในสังคม แล้วท้ายที่สุดสังคมจะมีสภาพเป็นเช่นใด?

        การตลาดที่แท้จริงจึงควรมุ่งไปในเรื่องความเข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงของมนุษย์ มากกว่าเปลือกภายนอก หรือทำเพียงแสวงหาผลกำไรเพื่อสร้างความมั่งคั่งให้แก่เจ้าของหรือผู้ถือหุ้นเท่านั้น โดยหลงลืมเป้าหมายสูงสุดของการสร้างสังคนตลอดจนสร้างโลกใบนี้ เมื่อทุกคนเอาแต่กอบโกยก็ย่อมไม่มีใครจะแบ่งปัน รัฐจึงต้องเข้ามามีบทบาทในการรักษาสมดุจ และเข้าใจถึงเป้าหมายของการสร้างสังคมอย่างแท้จริง...

          

      กล่าวโดยทั่วไป นักเรียนของอาจารย์ต่างๆเพลิดเพลินกับความสุข โชค และการทำให้ความปรารถนาใดๆที่พวกเขาเคยมีในชีวิตให้สำเร็จ เป็นอย่างนั้นทางกาย ทางจิตใจหรืออารมณ์ และแน่นอนทางจิตวิญญาณด้วย และในวันที่พวกเขาจากร่างกายเนื้อไป พวกเขาก็ตรงไปยังสวรรค์ ไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น ดังนั้นเพื่อที่จะให้มีความสุขแม้