ฉันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เบื้องต้นและจะอยู่ต่อไปตราบอวสานแห่งวันวารทั้งหลาย เพราะหาได้มีจุดจบไม่สำหรับการเป็นอยู่ของฉัน วิญญาณของมนุษย์เป็นแต่ส่วนของคบเพลิงที่ลุกโชติช่วงซึ่งพระผู้เป็นเจ้าได้ทรงแยกจากพระองค์ในวาระแห่งการสร้างสรรค์ภราดาของฉัน จงแสวงหาการปรึกษาซึ่งกันและกันเพราะภายในนั้นมีทางออกของความพลั้งพลาดและความเสียใจที่ไร้ประโยชน์ ปัญญาของคนหมู่มาก คือโล่ที่ปกป้องการกดขี่ เพราะเมื่อเราปรึกษากันและกัน เราก็จะลดจำนวนศัตรูของเราลงผู้ไม่แสวงหาคำแนะนำคือคนโง่ ความโง่เขลาของเขาทำให้เขามืดบอดต่อสัจธรรม แลทำให้เขาชั่วร้ายดึงดื้อและเป็นภัยแก่พวกพ้องของเขาเองเมื่อท่านจับประเด็นปัญหาได้อย่างกระจ่างชัด จงเผชิญหน้ากับมันด้วยความคิดที่แน่วแน่ เพราะนั่นแหละคือหนทางแห่งความเข้มแข็งจงปรึกษาผู้สูงอายุเถิดเพราะดวงตาของเขาได้พบเห็นสิ่งต่างๆมานับเป็นปีๆ และหูของเขาได้ยินเสียงต่างๆ แห่งชีวิต ถึงแม้ว่าคำปรึกษาของเขานั้นไม่เป็นที่สบอารมณ์ท่าน ก็จงให้ความสนใจแก่เขาเถิดอย่าหวังคำปรึกษาที่ดีจากทรราชหรือมิจฉาบุคคล หรือจากคนทะลึ่งหยาบคายหรือบุคคลผู้ละเกียรติ ความทุกข์ร้อนมีแก่ผู้ซึ่งคบและแสวงหาคำแนะนำจากมิจฉาบุคคล เพราะการตกลงปลงใจกับคนชั่วนั้นคือการเสื่อมเสียชื่อ และการสดับตรับฟังในสิ่งซึ่งไม่ถูกต้องก็เป็นการทรยศหลอกลวงฉันไม่อาจจะนับตัวเองว่าเป็นที่ปรึกษาของมวลมนุษย์ได้ นอกเสียจากว่าฉันได้รับความรู้ที่กว้างขวาง การวินิจฉัยที่เฉียบแหลมและประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่มาแล้วจงทำให้ความรีบด่วนช้าลงบ้าง และจงอย่าเชื่องช้าเมื่อโอกาสให้สัญญาณ เช่นนั้นแหละท่านจะเลี่ยงจากความผิดพลาดต่างๆ อย่างมหันต์ได้สหายของฉัน อย่าเป็นเช่นบุคคลซึ่งนั่งอยู่ข้างกองไฟ จ้องดูไฟที่กำลังดับและพัดวีอย่างไร้ผลบนกองขี้เถ้าซึ่งดับแล้ว อย่าได้เลิกความหวังหรือยอมจำนนต่อความสิ้นหวังเพราะว่านั่นคืออดีตที่ผ่านไปแล้ว แลการเศร้าโศกถึงสิ่งที่ไม่อาจจะกลับคืนมาได้นั้นเป็นส่วนเลวร้ายที่สุดของความอ่อนแอของมนุษย์เมื่อวันวานฉันเสียใจในการกระทำของฉัน และวันนี้ฉันเข้าใจความผิดพลาดของฉันและความชั่วที่ฉันได้นำมาสู่ตนเมื่อฉันได้หักลูกธนูและทำลายกระบอกใส่มันแล้วพี่น้องของฉันเอ๋ย ฉันรักท่านไม่ว่าท่านจะเป็นใคร ไม่ว่าท่านจะนมัสการในโบสถ์ คุกเข่าในวิหาร หรือสวดภาวนาในมัสยิดของท่าน ท่านและฉันล้วนเป็นลูกหลานของศรัทธาหนึ่งเดียว เพราะหนทางหลากหลายของศาสนานั้นเป็นดังนิ้วมือทั้งผองของมือแห่งความรักแห่งพระผู้เป็นเจ้าสูงสุด เป็นหัตถ์ที่เอื้อมไปสู่ทุกคน ประทานความสมบูรณ์แก่วิญญาณทุกดวง กระหายที่จะรับทุกผู้ไว้พระผู้เป็นเจ้าทรงประทานดวงวิญญาณอันมีปีกให้แก่ท่าน เพื่อจักได้ถลาบินขึ้นสู่ห้วงนภากาศแห่งความรักและเสรีภาพ ไม่เป็นที่น่าเวทนาดอกหรือ เมื่อท่านได้ตัดปีกของท่านออกด้วยมือของท่านเองแลสร้างความทุกข์ทรมานให้แก่ดวงวิญญาณของท่านโดยให้คืบคลานไปเหมือนตัวแมลงบนพื้นโลก?วิญญาณของฉันมีชีวิตอยู่เหมือนผู้ไล่ตามรัตติกาล ยิ่งมันบินเร็วขึ้นเท่าใดก็ยิ่งใกล้อรุณรุ่งมากขึ้นเท่านั้นคำครูคาลิล ยิบราน เขียนน่านรังษี กิติมา แปล
แปลโดย พุทธทาสภิกขุลังกาวตารสูตร เป็นคัมภีร์หลัก (Text) ของพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน เป็นคัมภีร์หนึ่งในเก้าคัมภีร์ซึ่งเป็นคัมภีร์สำคัญที่เรียกว่าสูตร สูตรหนึ่งนั้นมิใช่สั้นๆ เช่นที่เราเข้าใจกัน แต่เป็นหนังสือขนาดใหญ่ หรือคัมภีร์นั่นเองลังกาวตารสูตรพิมพ์ขึ้นเป็นภาษาสันสกฤต เมื่อปี ค.ศ. 1922 โดยท่าน Bunyin Nangio, M.A (Oxon) D. Litt. Kyoto. สูตรนี้แปลเป็นภาษาจีนครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 443 โดยท่านคุณภัทระ แห่งอินเดีย เป็นครั้งที่สองเมื่อปี ค.ศ. 513 โดยท่านโพธิรุจิ แห่งอินเดีย และครั้งที่สามเมื่อปี ค.ศ. 700 โดยท่านศึกษานันทะ แห่งอินเดียเหมือนกัน เป็นสูตรว่าด้วยศีลธรรมล้วนภาคที่แปดแห่งลังกาวตารสูตรนี้ กล่าวถึงเรื่องการกินเนื้อสัตว์โดยเฉพาะ เรียกว่า "ภาคมางสภักษนปริวรรต"จากข้อความในภาคนี้ ย่อมเป็นการพิสูจน์ไว้อย่างเต็มที่ว่า สาวกในพระพุทธศาสนาจะเป็นบรรพชิตหรือฆราวาสก็ตาม จะไม่รับประทานเนื้อปลาหรือเนื้อสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่งเลยต่อไปนี้เป็นข้อความบางตอน ซึ่งตัดตอนมาจากข้อความในภาคนั้น โดยเห็นว่าพวกเราแม้เป็นฝ่ายเถรวาท (หินยาน) ก็ควรได้อ่านฟังกันไว้บ้าง เป็นการประกอบการศึกษาธรรมเรื่องนี้ ด้วยใจอันเป็นอิสระ
ข้อความในพระสูตรนั้น มีดังนี้ :"พระตถาคตเจ้าผู้ทรงอรหันต์ได้ตรัสรู้อย่างถูกถ้วนแล้ว และได้ตรัสความเป็นกุศลหรืออกุศลแห่งการบริโภคเนื้อสัตว์แก่เรา เพื่อว่าเราและสาวกอื่นๆ ในพระพุทธศาสนา ทั้งในปัจจุบันและอนาคตจะได้ประกาศสัจธรรมอันนี้แก่เขาเหล่าโน้นผู้บริโภคเนื้อสัตว์ เพื่อเป็นการทำลายความอยากเสพในเนื้อสัตว์ของเขานั้นๆ เสีย"
เนื้อทุกชนิดเป็นสิ่งที่ควรปฏิิเสธพระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า... "โอ, มหาบัณฑิต ! ด้วยน้ำหนักแห่งเหตุผลอันมากมายเหลือจะประมาณ บ่งแสดงว่า เนื้อทุกชนิดเป็นสิ่งที่ควรปฏิเสธ โดยสาวกแห่งพระพุทธศาสนาผู้มีใจเปี่ยมอยู่ด้วยความกรุณา สำหรับเขาเหล่านั้น เราจักกล่าวแต่โดยย่อๆ"
"โอ, มหาบัณฑิต ! ในวัฏฏสงสารอันไม่มีใครทราบที่สุดในเบื้องต้นนี้ สัตว์ผู้มีชีพได้พากันท่องเที่ยวไปในการว่ายเวียนในการเกิดอีกตายอีก ไม่มีสัตว์แม้แต่ตัวเดียวที่ในบางสมัยไม่เคยเป็น แม่ พ่อ พี่น้องชาย พี่น้องหญิง ลูกชาย ลูกหญิง หรือเครือญาติอย่างอื่นๆ แก่กัน
สัตว์ตัวเดียวกัน ย่อมถือปฏิสนธิในภพต่างๆ เป็นกวางหรือสัตว์สองเท้าสัตว์สี่เท้าอื่นๆ เป็นนก ฯลฯ ซึ่งยังนับได้ว่าเป็นเครือญาติของเราโดยตรง สาวกแห่งพระพุทธศาสนาจะทำลงไปได้อย่างไรหนอ จะเป็นผู้สำเร็จแล้วหรือยังเป็นสาวกธรรมดาก็ตาม ผู้เห็นอยู่ว่าสัตว์เหล่านี้ทั้งหมดเป็นภราดรของตน แล้วจะเชือดเถือเนื้อหนังของมันอีกหรือ?"
"โอ, มหาบัณฑิต ! เนื้อสุนัข เนื้อลา อูฐ ม้า โค และเนื้อมนุษย์เหล่านี้เป็นเนื้อที่ประชาชนไม่รับประทาน แม้กระนั้นเนื้อของสัตว์เหล่านี้ ก็ถูกนำมาปลอมขายในนามของเนื้ออื่นๆ ในตลาดเพราะเห็นแก่เงินเพราะเหตุนี้ เนื้อสัตว์จึงเป็นสิ่งไม่ควรกิน โดยสาวกแห่งพระพุทธศาสนา""โอ, มหาบัณฑิต ! เพราะว่าเนื้อย่อมเกิดจากเลือดและน้ำอสุจิ เพราะฉะนั้น มันจึงเป็นสิ่งไม่ควรบริโภคสำหรับสาวกแห่งพระพุทธศาสนา ผู้ประสงค์ต่อความสะอาดบริสุทธิ์ (หลุดพ้นทุกข์ทางจิตใจ) และเพราะมันเป็นการสร้างความหวาดกลัวให้เกิดขึ้นในระหว่างกันและกัน"
"โอ, มหาบัณฑิต ! เพราะฉะนั้น เนื้อนี้จึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรบริโภคโดยบรรพชิตแห่งพระพุทธศาสนา ผู้ประสงค์มิตรภาพในเพื่อนสัตว์ด้วยกันทุกถ้วนหน้าตัวอย่างอันประจักษ์เช่น เมื่อสัตว์ได้เห็นนายพรานป่า ชาวประมง หรือนักกินเนื้ออื่นๆ เดินมาแม้ในระยะอันไกล สัตว์ทั้งหลายก็สะดุ้งกลัวเสียแล้ว บางครั้งหรือสัตว์บางชนิดขาดใจตายทำนองเดียวกัน สัตว์ตัวน้อยๆ อื่นๆ ในท้องฟ้าบนบกหรือในน้ำก็ตาม เมื่อได้เห็นนักกินเนื้อแต่ที่ไกล หรือได้กลิ่นด้วยจมูกอันไวของมัน ก็จะพากันวิ่งหนีไปไกลพร้อมกับความรู้สึกอยู่ในใจว่า เขาเหล่านั้นเป็นผียักษ์อสุรกายผู้ล้างผลาญ นั่นเพราะความกลัวต่อความตายของมันเนื้อเป็นสิ่งที่ควรกินสำหรับผู้ใจดำอำมหิต เป็นสิ่งที่มีกลิ่นน่ารังเกียจ เป็นต้นเหตุแห่งความเสื่อมเสียและเป็นสิ่งที่จะถูกห้ามกันโดยสัตบุรุษ"
"โอ, มหาบัณฑิต ! เนื้อนี้เป็นของไม่ควรบริโภคโดยพุทธสาวก""โอ, มหาบัณฑิต ! สัตบุรุษย่อมบริโภคเฉพาะแต่อาหารที่สมควรแด่ท่านผู้บริสุทธิ์ ไม่ยอมบริโภคเนื้อสัตว์และเลือด เพราะฉะนั้น ควรที่สาวกแห่งพระพุทธศาสนาจะต้องไม่บริโภคเนื้อสัตว์เลย""พระพุทธเจ้าผู้ซึงสุขุมและเยือกเย็น มีพระทัยเต็มเปี่ยมไปด้วยความกรุณา เป็นที่พึ่งที่ป้องกันภัยแก่ดวงใจของสรรพสัตว์ทั้งปวง และมีพระสัมปชัญญะสมบูรณ์พอที่จะไม่ปล่อยให้เป็นโอกาสสำหรับความเสื่อมเสียระบาดขึ้นได้เลยนั้น ย่อมจะทรงบัญญัติเนื้อสัตว์ว่าเป็นสิ่งไม่ควรบริโภค""โอ, มหาบัณฑิต ! ในโลกนี้มีคนเป็นอันมาก ซึ่งกล่าวคำเท็จเทียมต่อพระพุทธดำรัสให้ผิดไปจากความจริง เขากล่าวกันว่า บรรดาผู้ซึ่งคัดค้านอาหารอันสมควรแด่ท่านผู้บริสุทธิ์แห่งสมัยเพรงกาล ย่อมกินอาหารเหมือนนักกินเนื้อ ย่อมเที่ยวใส่ความทุกข์เจ็บปวดให้แก่สัตว์เล็กสัตว์น้อยที่มีชีวิตอยู่ในอากาศ บนบกและในน้ำ เที่ยวรบกวนรังควานมันทั้งที่นี่และที่นั่นอยู่เสมอสมณภาพของเขา (ความเลื่อมใสศรัทธา) ถูกทำลายเสียย่อยยับแล้ว พราหมณ์ภาพของเขา (ความบริสุทธิ์) ถูกทำให้เศร้าหมองเสียแล้ว เขามิได้ประกอบด้วยศรัทธาและสมาจาร คนชนิดนี้แหละที่กล่าวคำเท็จเทียมมากมายหลายชนิดแด่พระพุทธวจนะ"
"โอ, มหาบัณฑิต ! มีกลิ่นที่น่ารังเกียจ ไม่น่าบริโภคอยู่ในเนื้อสัตว์ เช่นเดียวกับกลิ่นแห่งศพ แม้เหตุผลเพียงเท่านี้ เนื้อสัตว์ก็เป็นของไม่ควรบริโภคสำหรับพุทธศาสนิกชนอยู่แล้ว ถ้าหากว่าศพถูกเผาและเนื้อสัตว์อย่างใดอย่างหนึ่งก็ถูกเผา มันก็จะมีกลิ่นอันน่ารังเกียจ ไม่แตกต่างอะไรกันเลย ดังนั้น บรรพชิตในพระพุทธศาสนาผู้หวังความบริสุทธิ์ จะไม่บริโภคเนื้อใดๆ เลย""เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกเกียจกันแล้ว สำหรับท่านผู้บริสุทธิ์และสาวกของท่าน ในกรณีที่จะพยายามเพื่อโมกษะ (ความหลุดพ้น) และความตรัสรู้ เพราะฉะนั้นสาวกผู้ดำเนินตามทางอันสูงยิ่งนี้ ทั้งครอบครัวลูกหญิงชายย่อมรู้อยู่อย่างเต็มใจว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกเกียจกัน ในทุกๆ กรณีที่พยายามเพื่อสมาธิ""โอ, มหาบัณฑิต ! เพราะฉะนั้น เนื้อทุกๆ ชนิดเป็นสิ่งที่ไม่ควรบริโภคสำหรับพุทธศาสนิกชนซึ่งเป็นผู้ที่ปรารถนาจะมีสาธุคุณในทางจิต ทั้งเพื่อตนเองและผู้อื่น""นักกินเนื้อย่อมเป็นเหยื่อแห่งโรคหลายชนิด เช่นโรคไส้เดือน โรคพยาธิ โรคเรื้อน โรคเจ็บในท้อง ฯลฯ""โอ, มหาบัณฑิต ! เรากำลังประกาศว่า การกินเนื้อสัตว์เป็นการกินเนื้อบุตรของตนเองอยู่ดั่งนี้ แล้วจะกล่าวไปอย่างไรได้ที่เราจะบัญญัติให้สาวกของเรากินเนื้อสัตว์ ซึ่งเป็นของจัดไว้ต้อนรับคนพวกใจอำมหิต เป็นของถูกห้ามโดยสัตบุรุษทั้งหลาย เต็มไปด้วยมลทิน ปราศจากคุณธรรมใดๆ ไม่เหมาะที่จะบริโภคสำหรับผู้บริสุทธิ์ และเป็นของควรห้ามเด็ดขาด โดยประการทั้งปวง".jpg)
"โอ, มหาบัณฑิต ! เราได้บัญญัติไว้แล้วว่า สำหรับอาหารอันสมควรซึ่งได้กำหนดนิยมกันมาแล้วโดยบรรดาท่านผู้บริสุทธิ์แห่งสมัยเพรงกาล ได้แก่อาหารที่ปรุงขึ้นจากข้าว ลูกเดือย ข้าวสาลี สารแห่งหญ้ามุญชะ อูรทะ และมสุร ฯลฯ นมส้ม น้ำนม นม น้ำตาลสด กุท น้ำตาลและน้ำตาลกรวด ฯลฯ"โอ, มหาบัณฑิต ! ในกาลก่อน มีพระราชาครองราชสมบัติอย่างผาสุกพระองค์หนึ่งนามว่า ราชาสิงหะเสาทโส ต่อมาได้กลายเป็นผู้ละโมบอย่างบ้าคลั่งในการบริโภคเนื้อ ในที่สุดถึงกับใช้เนื้อคนเป็นอาหาร เนื่องจากความอยากเป็นไปแก่กล้าหนักเข้าเพราะเหตุนั้น พระองค์จึงถูกโค่นราชบัลลังก์โดยพระสหาย เสนาบดีและประยูรญาติของพระองค์เองต่อจากนั้น ต้องสละราชสมบัติ ถูกเนรเทศออกไปจากแว่นแคว้นของพระองค์โดยประชาชนต้องรับทุกข์ทรมานอันใหญ่หลวงเนื่องจากเนื้อสัตว์เป็นต้นเหตุ""โอ, มหาบัณฑิต ! ก็ในปัจจุบันชาตินี้เอง เขาเหล่านั้นซึ่งเคยชินเกินไปในการกินเนื้อสัตว์ เมื่อความอยากเป็นไปรุนแรงเข้าก็กินเนื้อคนได้ ย่อมเป็นผู้ละโมบในการกินและเป็นเหมือนยักษ์ปีศาจร้าย ครั้นถึงอนาคตชาติหน้า เพราะอำนาจจิตติดฝังแน่นในการอยากกินเนื้อ เขาย่อมตกไปสู่กำเนิดแห่งสัตว์ที่กินเนื้อเป็นอาหาร เช่น เสือ สิงโต จระเข้ แมว สุนัขจิ้งจอก นกเค้า ฯลฯ"
"โอ, มหาบัณฑิต ! มิใช่เพราะเนื้อจะเป็นของต้องกิน หรือการฆ่าเป็นของต้องทำก็หามิได้ ในกรณีนั้นๆ ส่วนมากทั้งหมดเป็นเพราะการเห็นแก่เงิน จึงฆ่าสัตว์ที่มีชีวิต ถึงแม้จะเป็นสัตว์เชื่องและปราศจากอันตรายแต่อย่างใดก็ถูกฆ่า การฆ่าเพราะเหตุอื่นนั้นมีน้อยที่สุด มันเป็นการทรมานใจเขามาก ในเมื่อใจเต็มไปด้วยความอยากกินเนื้ออย่างแรงกล้า คนก็กินเนื้อคนได้ จะต้องกล่าวไปทำไมกะเนื้อสัตว์ เนื้อนก ฯลฯ เหตุเนื่องจากความเขลาเข้าใจผิดมนุษย์จึงได้รับกรรมความกระวนกระวายใจโดยความอยากในเนื้อสัตว์ คนฆ่านก ฆ่าแกะและปลา โดยใช้ข่ายหรือเครื่องมือดัก การฆ่ามันเหล่านั้นซึ่งเป็นสัตว์ที่เชื่องและหาอันตรายมิได้ นั่นก็เพื่อหวังจะให้ได้เงิน !""โอ, มหาบัณฑิต ! ในกรณีแห่งอาหารที่เราได้บัญญัติแก่สาวกนั้น มิใช่เป็นเนื้อสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่งเลย ซึ่งเป็นของควรกิน สัตว์ซึ่งเป็นของไม่ควรกิน ไม่มีเหตุผลอันสมควรกิน ไม่ใช่สิ่งที่นำมาส่งเสริมให้ควรกินในอนาคตกาล ในหมู่สงฆ์ของเราจะเกิดมีคนบางคนซึ่งกำลังสมาทานข้อปฏิบัติแห่งบรรชิต และกำลังปฏิญาณตนเป็นศากยบุตร กำลังครองผ้ากาสาวพัสตร์ จะเป็นผู้มัวเมาและประกอบตนคลุกเคล้าอยู่ในความเพลิดเพลิน เขาจะมีจิตที่เต็มไปด้วยความปรารถนาลามก บัญญัติข้อปฏิบัติที่ผิดแบบแผนขึ้นใหม่ เขาเหล่านั้นเป็นผู้อยากเสพเพราะติดรส และจะเรียบเรียงพระวจนะให้มีข้อความเท็จ อันจะเป็นเครื่องยืนยันและโต้แย้งอย่างพอเพียงสำหรับการกินเนื้อสัตว์กัน เขาจะบัญญัติสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้ เขาจะกล่าวข้อความที่ส่งเสริมการกินเนื้อสัตว์ เขาจะกล่าวว่าเราตถาคตได้บัญญัติไว้ในเรื่องนี้ เช่นนี้ และว่าเราตถาคตนับมันเข้าไว้ในสิ่งทั้งหลายที่ควรกิน และว่าพระผู้มีพระภาคก็ได้ทรงเสวยเนื้อสัตว์โดยพระองค์เอง"แต่ โอ, มหาบัณฑิต ! เรามิได้เคยบัญญัติเนื้อสัตว์ไว้ในสูตรใดๆ หรือกล่าวว่ามันเป็นของควรกิน หรือนับมันเข้าในประเภทของดีที่ควรกิน"
"โอ, มหาบัณฑิต ! อริยสาวกทั้งหลาย ไม่บริโภคแม้แต่สิ่งที่คนธรรมดาชอบกินนิยมกันว่าดี เขาเหล่านั้นจะมาบริโภคเนื้อและเลือดซึ่งเป็นของควรปฏิเสธได้อย่างไรเล่าเหล่าสาวกของตถาคต เป็นผู้เดินตามแนวแห่งสัจธรรม คนผู้มีปัญญาเป็นเครื่องคิดค้นของตนเอง และบรรดาพุทธศาสนิกชนทั้งหลายอื่นๆ (แห่งพระพุทธเจ้าองค์อื่นๆ ) ก็เป็นเช่นเดียวกัน เขาเหล่านั้นมิใช่ผู้กินเนื้อสัตว์ พระตถาคตเจ้าทั้งหลายในกาลก่อนๆ ก็เป็นดังนั้นพระตถาคตเจ้าทั้งหลาย มีสัจธรรมเป็นพระกายของพระองค์ ทรงดำรงพระชนม์ชีพอยู่ด้วยสัจธรรม ไม่ทรงดำรงกายด้วยเนื้อสัตว์ ท่านเหล่านั้นไม่เคยเสวยเนื้อสัตว์อย่างใดๆ เลย พระองค์ทรงเพิกถอนความอยากในโลกวัตถุได้หมดสิ้นแล้ว ท่านเหล่านั้นปราศจากมลจิต (ความมัวหมอง) อันเป็นมูลแห่งความทุกข์ ท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยปรีชาญาณอันไม่ข้องขัดในอันจะหยั่งทราบสิ่งซึ่งเป็นกุศลและอกุศล ทรงทราบสิ่งทั้งปวง เห็นแจ้งสิ่งทั้งปวง""พระองค์ทรงมองไปที่สรรพสัตว์คล้ายกับเป็นบุตรของพระองค์เอง ทรงประกอบด้วยมหาเมตตากรุณาคุณโดยทำนองเดียวกันนี้ เราตถาคตเห็นสรรพสัตว์เช่นเดียวกับบุตรของเราเอง เราจะบัญญัติให้สาวกของเราบริโภคเนื้อลูกของเราได้อย่างไรเล่า? และเราเองก็จะบริโภคมันได้อย่างไรเล่า? มันไม่มีข้อควรสงสัยเลยในเรื่องว่า เราได้บัญญัติให้สาวกบริโภค หรือเราได้บริโภคมันโดยตนเองหรือไม่"
ในที่สุด ได้ตรัสคำที่ผูกเข้าเป็นคาถาซึ่งจะยกมาในที่นี้แต่บางคาถา มีใจความว่า :"โอ, มหาบัณฑิต ! พระผู้มีพระภาคได้ตรัสไว้แล้วว่า สุรา เนื้อสัตว์และหอมกระเทียม เป็นสิ่งที่พุทธศาสนิกหรือมหาพุทธศานิกใดๆ ไม่ควรบริโภค""บรรพชิตควรเว้นเสมอจากเนื้อสัตว์ หัวหอมและนานาประเภทแห่งเครื่องดื่มอันมึนเมา กระเทียมและหัวผักกาด""เขาผู้ฆ่าสัตว์ชนิดใดๆ ก็ตามเพื่อเงิน และเขาผู้ซึ่งจ่ายเงินซื้อเนื้อนั้น ทั้งสองชื่อว่าเป็นผู้ประกอบอกุศลกรรม และจักจมลงในนรกโรรุวะและนรก ฯลฯ""เราบัญญัติห้ามเนื้อสัตว์ไว้ในข้อความแห่งคัมภีร์เหล่านี้คือ 1. หัสติกักสยะ, 2. มหาเมฆะ, 3. นิรวาณางคลีมาลิกา, 4. ลังกาวตารสูตร"อร่อยลิ้นยินดีเหลือเพื่อรสปากถึงกับพรากชีวิตเขาเศร้าใจไหมกว่าจะรู้ว่าบาปกรรมทำเท่าไรต้องลงไปชดใช้กรรมให้จำทนจึงต้องเร่งบำเพ็ญเช่นพุทธะอีกต้องละชีวิตเขาเอากุศลเปิดเมตตาให้สว่างกลางกมลเพื่อหลุดพ้นการเวียนว่ายได้นิพพาน...
ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่คัดจากหนังสือ Secrete to Effortless Spiritual Practiceตราบเท่าที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราต้องอุทิศทั้งชีวิตเพื่อความดี เพื่อความก้าวหน้าของมนุษยชาติของทั้งโลก ของทั้งจักรวาล วิสัยทัศน์ของเราต้องยิ่งใหญ่มาก ยิ่งใหญ่กว่าการมีชีวิตอยู่ มันต้องสูงส่งมากอย่างที่เราไม่มีอะไรอื่นต้องเสียอีกแล้ว เราไม่กลัวสิ่งใดเลยในความยิ่งใหญ่ของทัศนะเช่นนี้ อุปสรรคทุกอย่างกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก ความไม่สะดวกสบายส่วนตัวทุกอย่างกลายเป็นสิ่งไม่สำคัญ สำหรับวิสัยทัศน์เช่นนี้ ฉันไม่ได้รู้สึกว่าเรากำลังคุยกันเหมือนกับฝันเฟื่องหรือกำลังสร้างมโนภาพ แต่ฉันรู้สึกว่ามันจะเป็นจริงได้วันใดวันหนึ่ง มันอาจจะเริ่มงอกรากไปแล้ว แต่มันจะต้องแตกกิ่งก้านออกมาทุกทิศทางและแตกหน่อใหม่ ออกดอกใหม่ มันต้องเติบโตขึ้น โตขึ้น รวดเร็วขึ้นและห่อหุ้มโลกทั้งโลกด้วยจิตวิญญาณแห่งความรักและการรับใช้ การรับใช้อย่างไม่มีเงื่อนไขอะไรอย่างอื่นอีกที่เราต้องการจากโลกนี้ นอกจากเสื้อผ้าเพียง 2-3 ชุดและอาหารที่พอเพียงเพื่อให้ร่างกายคงอยู่ได้ ทำไมเราต้องกังวลเรื่องความมั่งคั่ง เรื่องทรัพย์สมบัติ เรื่องตำแหน่ง อำนาจ และการยอมรับในโลกนี้ด้วย ถ้าเรารู้ว่าเราไม่สามารถรับประทานอาหารได้วันหนึ่งมากกว่า 2-3 มื้อ ถ้าเรารู้ว่าเราต้องการเสื้อผ้าเพียงแค่ 2-3 ชุดเพื่อให้ร่างกายเราอบอุ่น เราไม่มีความกลัว ถ้าเราเข้าใจว่าความต้องการของเรามีน้อยมากถ้าเราสลัดเครื่องนุ่งห่มที่เป็นกายเนื้อนี้ออกไป แน่นอนเราก็จะได้รับอีกร่างกายหนึ่งถ้าเราต้องการมัน แต่ถ้าเราไม่ต้องการมันก็ไม่เป็นไรเช่นกัน ถ้าเราไม่กลับมาอีกมันก็ดีอีกเหมือนกัน ตราบเท่าที่เรายังอยู่ในโลกนี้ เราต้องใช้ชีวิตของเราให้มีความหมาย เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรอื่นๆ อีกหรือ เราอาจจะตายเร็วหรือช้า และถ้าเรามองย้อนกลับไปจากโลกใบอื่น ไปยังอดีต ไปยังหลายสิบปีก่อนของชีวิตเรา และเราไม่เห็นสิ่งใดที่มีความหมาย ไม่เห็นสิ่งใดที่น่ายกย่องที่เกี่ยวกับการกระทำ คำพูด และความคิดของเรา แล้วเราก็จะรู้สึกมีภาระหนักหน่วงมาก ด้วยเหตุนี้คนทั้งหลายจึงต้อง(เวียนว่าย)กลับมาในโลกนี้อีกไม่มีใครมานั่งตัดสินในสิ่งที่ออกมาจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตัวเราเอง นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เราไม่สามารถวิ่งหนีมันไปพ้นได้ พระเจ้าอาจจะอภัยให้เรา โลกทั้งโลกอาจไม่รู้เกี่ยวกับการกระทำของเรา แต่ตัวเรารู้ เราเป็นเพียงผู้เดียวที่เราเองไม่สามารถหลอกลวงได้ เราไม่สามารถพูดโกหกกับตัวเราเอง และไม่สามารถวิ่งหนีไปจากตัวเราเองได้ ดังนั้นอะไรก็ตามที่เราทำ เราควรจะมั่นใจว่ามันเป็นประโยชน์ต่อตัวเรา เมื่อเราทำประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น เราก็จะทำประโยชน์ให้แก่ตัวเราเองด้วย เราเห็นได้อย่างชัดเจนด้วยตาของเราเองว่าเราทำอะไรลงไป และผู้คนได้รับประโยชน์จากมันอย่างไร โลกก้าวหน้าไปด้วยความพยายามของเราอย่างไร เรารู้อย่างชัดแจ้ง เป้าหมายของเราต้องสูงส่ง ต้องสูง ต้องยิ่งใหญ่ มิฉะนั้นจะมีประโยชน์อะไรกับการใช้ชีวิตที่เหมือนอย่างกับสัตว์ ที่เกิดมาเพื่อกินอาหาร ทำงาน เลี้ยงลูก และไม่มีอะไรอื่นอีก ไม่มีความคิดที่สูงขึ้น ไม่มีเป้าหมายที่สูงส่ง ทำไมเราจะเป็นแค่คนธรรมดาที่ต่ำต้อยมาก ในเมื่อเรามีพลังอำนาจอันมหาศาลเช่นนี้ มีจิตวิญญาณที่สูงส่งเช่นนี้เราได้รับการถ่ายทอดหลักคำสอนอันสูงส่งจำนวนมากจากอาจารย์ต่างๆ ผู้ที่เมตตาต่อโลกของเราด้วยการมาปรากฏของท่าน ด้วยปัญญาของท่าน ด้วยพระพรอันชั่วนิรันดร์ของท่าน ทำไมเราจึงเป็นแค่สิ่งมีชีวิตธรรมดาๆ แทนที่ผู้กว้างขวาง เติบใหญ่ มีจิตวิญญาณยิ่งใหญ่เพื่อทำประโยชน์ให้แก่ผู้อื่นจำนวนมากและต่อจิตสำนึกรู้ผิดชอบในตัวของเราเอง - เมื่่อเราเห็น เมื่อเรารู้สึก เมื่อเรารู้สิ่งที่เราได้กระทำไปในชีวิตของเรา ตราบเท่าที่เรายังหายใจเอาอากาศนี้อยู่ เราได้เรียนรู้ทุกๆ สิ่ง เพื่อทำประโยชน์ต่อผู้อื่น นั่นคือวิธีที่เราจะทำประโยชน์ให้แก่ตัวเราเอง นั่นคือวิธีที่จะทำให้จิตวิญญาณของเราสูงส่งและเติบใหญ่มากขึ้น เพื่อที่จะกลายเป็นเช่นนักบุญคนหนึ่ง..
ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่การชุมนุมนานาชาติ 17 กุมภาพันธ์ 2552 (ต้นฉบับภาษาอังกฤษ)มันยากมากที่จะมีความรักแบบนี้ ความรักที่ไร้เงื่อนไข ฉันหมายถึงรักแท้ ความรักที่เป็นความรัก ไม่ใช่แค่ความรักระหว่างหญิงชาย ไม่ใช่แค่ความรักระหว่างญาติและเพื่อน แต่เป็นความรัก คุณรู้มั๊ย ความรักนั้น มันยากมากที่จะมี แต่แน่นอนว่าคุณสามารถเริ่มต้นมันด้วยรักระหว่างคนในครอบครัว เพื่อนๆ สามีภรรยา หรือแฟนหนุ่มกับแฟนสาว เป็นต้นความรักมีอยู่ระหว่างคุณ แม้ว่าบางครั้งมันเป็นระหว่างศัตรู ความรักนี้ เราเกิดมาพร้อมกับมัน ก่อนที่เราจะมาที่นี่ด้วยซ้ำ เราได้มีความรักนี้มาก่อน แต่แล้วไม่ว่าจะด้วยสังคมที่ทำให้มันขาดวิ่นหรือว่าประสบการณ์เลวร้ายที่ทำให้เราผิดหวัง และแล้วเราจึงใส่กุญแจล็อคมันอย่างช้าๆ บางครั้งเราแค่ปิดประตู เราไม่ได้ใส่กุญแจล็อคมัน แต่แล้วหลังจาก 2 เดือนหรือ 2 อะไรก็ช่าง เราก็ใส่กุญแจล็อคมันจริงๆ อย่างช้าๆ และเราก็ไม่อยากเปิดมันอีกและโยนกุญแจนั้นทิ้งไปดังนั้นความรักจึงไม่มีโอกาสได้พัฒนา ไม่มีโอกาสได้เปิดออกและแผ่กระจายออกไป ถ้าเรายังยืนหยัดกับความรักนั้นต่อไป เราก็จะไม่เคยสูญเสียมัน ถ้าเราสูญเสียความรัก มันก็เป็นเพราะเราต้องการอย่างนั้น เราแค่อยากจะทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความรัก ไม่อย่างนั้นใครๆ ก็คงจะสูญเสียความรักนั้นไปแล้วจริงๆ ได้ทุกเมื่ีอด้วยข้ออ้างใดๆ ชีวิตนี้เพียงพอแล้วสำหรับเราที่จะต้องสูญเสียอะไรอีก ไม่ต้องพูดถึงความรัก! แต่เรามีมันอยู่เสมอ แค่ว่าเราจะต้องใช้มัน เพราะนั่นคือทั้งหมดที่เรามี นั่นคือทั้งหมดที่เป็นเรา คือ ความรัก ถ้าเราไม่ใช้มัน ก็แน่นอนว่ามันจะถูกปิดลงหรือหดเล็กลง แต่มันก็จะยังคงอยู่ที่นั่น แค่ไม่ถูกคลี่ออกมา ไม่ถูกทำให้สดใหม่ ไม่ถูกทำให้สดใหม่ ไม่ถูกใช้หรือทำให้เกิดประโยชน์ในทางใดเมื่อไรก็ตาม ด้วยโอกาสใดๆ หรือสภาวะแวดล้อมใดๆ หรือเวลาใดที่คุณรู้สึกว่าคุณพร้อมแล้วที่จะตายเพื่อใครบางคน นั่นคือตอนที่คุณมีมัน คุณมีทั้งหมดทั้งสิ้นของมัน คุณไม่สนใจว่าคุณจะต้องสละตัวคุณหรือชีวิตคุณเพื่อลูกของคุณ เพื่อภรรยาของคุณ แม่ของคุณ พ่อของคุณ หรือแม้แต่สุนัขของคุณ ในขณะนั้นคุณได้เชื่อมต่อเข้ากับความรักของคุณโดยสิ้นเชิง และถ้่าคุณทำแบบนี้ต่อไป ตลอดเวลากับอารมณ์จิตใจแบบนี้ คุณก็จะไม่จำเป็นต้องมีฉัน (อาจารย์และผู้ฟังหัวเราะ) คุณจะไม่ต้องการฉันอีก คุณจะสบายดีกับหนทางสู่สวรรค์ของคุณ ระดับชั้นที่ 5 ระดับอะไรก็ตามก็สามารถมีได้ค่ะความรักเป็นแบบนั้น มันไม่ต้องเป็นอย่างการให้เห็นด้วยน้ำตา หรือการกอด หรือจดหมาย หรือประโยคยาวยืด หรือกลอนบทใหญ่ มันไม่ต้องเป็นแบบนั้น แค่รู้มันในหัวใจคุณ ว่าคุณเต็มใจที่จะสละชีวิตของคุณเพื่อใครบางคนด้วยซ้ำถ้าจำเป็น ถ้าหัวใจของคุณเป็นแบบนั้น ให้รู้ว่าคุณรับผิดชอบต่อตัวคุณเอง และคุณอยู่ในความรักนั้นอย่างแท้จริง และคุณไม่เคยสูญเสียมันไปเลย และคุณยอดเยี่ยมแต่อีกอย่างหนึ่งคือ บางครั้งเป็นการเชื่อมต่อของกรรม... เช่น ชาติที่แล้วคนๆ นั้นได้ช่วยชีวิตคุณไว้และชาตินี้ คุณจึงเต็มใจที่จะช่วยชีวิตคนๆ นั้น ดังนั้นนั่นอาจไม่ใช่ความรัก มันอาจเป็นแค่แรงกรรมที่ทำให้คุณทำแบบนั้น แต่ถ้าคุณทำสิ่งนั้นด้วยความรักในหัวใจของคุณ คุณเข้าใจที่ฉันพูดมั๊ย? ถ้าคุณเต็มใจที่จะสละชีวิต ถ้าคุณทำเช่นนั้นด้วยความเต็มใจด้วยความมีสติรู้ นั่นจะเป็นสิ่งที่แตกต่างดังนั้นความรักที่ไร้เงื่อนไขมีอยู่ 2-3 ประเภท บางครั้งมันดูเหมือนความรักที่ไร้เงื่อนไข แต่มันสามารถเป็นแค่พลังอำนาจแห่งกรรม หรือบางครั้งก็เป็นแค่การชดใช้คืน เช่น ชาติที่แล้วมีใครดีกับคุณมากๆ เขาได้ทำบางสิ่งบางอย่างเป็นพิเศษให้กับคุณ ดังนั้นคุณจึงสัญญาที่จะกลับมาในชาตินี้และทำอะไรก็ตามที่มันจะชดใช้ความใจดีนั้นคืนได้ มันฝังรากลึกอยู่ในคุณ มันถูกประทับเอาไว้ในใจคุณ ดังนั้นคุณจึงอยากทำอะไรก็ตามให้กับคนๆ นั้น แม้แต่สละชีวิตของคุณ นั่นเป็นความรู้สึกลึกๆ แค่สำหรับคนๆ เดียว นั่นแตกต่างไปค่ะแต่ถ้าคุณเต็มใจที่จะเสียสละเพื่อใครก็ตามเมื่อมันจำเป็น มันก็จะแตกต่างไปค่ะ เมื่อคนๆ นั้นจำเป็นหรือเมื่อสถานการณ์จำเป็น และคุณก็จะเสียสละชีวิตคุณเพื่อให้คนนั้นสามารถอยู่ในความปลอดภัยและมีชีวิตอยู่ต่อ นั่นเป็นอีกประเภทที่แตกต่าง นั่นคือความรักที่ไร้เงื่อนไขอย่างแท้จริง ไม่ใช่ความรักเล็กๆ ไม่ใช่แค่สำหรับใครบางคนที่คุณชอบมากอยู่เสมอ นั่นก็ดีเช่นกัน แต่มันไม่ใช่ว่าคุณจะเสียสละเพื่อใครก็ตามหรือกับคนแปลกหน้าอย่างความรักที่พระเยซูมีต่อศิษย์ของท่านในเวลานั้นหรือมีต่อมนุษยชาติในเวลานั้น ท่านไม่ได้สละชีพแค่เพื่อศิษย์ของท่าน แน่นอนว่าท่านทำเช่นนั้นเพื่อศิษย์ของท่าน เพราะท่านได้รับภาระผลกรรมทั้งหมดของศิษย์ของท่านด้วยตัวท่านเองในเวลานั้น แต่ก็มีกรรมสะสมของโลกทั้งโลกด้วยเช่นกัน แน่นอน ท่านไม่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกในชั่วข้ามคืน แต่กรรมบางส่วนจะตกอยู่กับท่าน เพราะศิษย์คนหนึ่งได้ถูกเชื่อมต่อเข้ากับศิษย์อีกคนหรือกับคนอื่นอีกคน และคนอื่นคนนั้นก็ถูกเชื่อมต่อเข้ากับ..... ดังนั้นมนุษย์ชาติทั้งหมดทั้งมวลได้เชื่อมต่อกัน...
ธรรมวิถีกวนอิม - กุญแจสู่การรู้แจ้งในทันทีและอิสระชั่วนิรันดร์
มิตรผู้ยากไร้ของฉัน หากท่านเพียงแต่รู้ว่าความยากจนอันเป็นเหตุทำให้ท่านต้องทุกข์ทรมานอย่างยิ่งนั้น คือสิ่งเดียวเท่านั้นที่เปิดเผยความรู้ในเรื่องความยุติธรรมและความเข้าใจแห่งชีวิต ท่านก็ย่อมจะพอใจกับส่วนของท่านที่มีอยู่ ฉันกล่าวถึงความรู้เรื่องความยุติธรรม เพราะคนร่ำรวยนั้นเขายุ่งสาละวนอยู่กับการสะสมทรัพย์สินมากเกินกว่าที่จะแสวงหาความรู้นี้ และฉันกล่าวถึงความเข้าใจในชีวิต เพราะคนแข็งแรงนั้นเขากระตือรือล้นในการให้ได้มาซึ่งอำนาจและเกียรติยศจนเกินกว่าที่จะรักษาทางเที่ยงตรงแห่งสัจธรรมไว้ได้ และจงปีติเถิด สหายคนยากของฉัน เพราะว่าท่านนั่นแหละคือโอษฐ์แห่งความยุติธรรมและตำราแห่งชีวิต จงพึงใจเถิดเพราะเหตุว่าท่านคือบ่อเกิดของคุณความดีในบุคคลซึ่งเป็นผู้ปกครองเหนือท่านและเป็นเสาแห่งความสัตย์ของบุคคลผู้วิ่งนำท่านไปเหล่านั้น โอ้สหายผู้อาดูรของฉัน หากท่านสามารถเห็นได้ว่าเคราะห์ร้ายซึ่งทำให้ท่านต้องพ่ายแพ้ในชีวิตนั้นคืออำนาจอันยิ่งใหญ่ที่ฉายแสงอยู่ในหัวใจท่านและยกวิญญาณท่านขึ้นจากหล่มแห่งความเย้ยหยันไปสู่บัลลังก์ของการคารวะ ท่านก็ควรพึงใจในส่วนแบ่งของท่านและท่านควรถือมันดุจดังมรดกที่สอนท่านและทำให้ท่านเฉลียวฉลาด ก็เพราะว่าชีวิตคือสายโซ่ที่สร้างขึ้นจากข้อต่อที่แตกต่างกันมากมาย ความทุกข์โศกเป็นข้อทองอันหนึ่งระหว่างการยอมจำนนต่อความหวังปัจจุบันและความหวังที่ได้สัญญาไว้ในอนาคต มันคืออรุณรุ่งระหว่างความหลับและความตื่น สหายคนยากของฉันเอ๋ย ความยากจนจักสถาปนาเกียรติศักดิ์แห่งวิญญาณในขณะที่ความมั่งคั่งเปิดเผยความชั่วของมัน ความวิปโยคโศกเศร้าทำให้เกิดความรู้สึกอ่อนโยนและปีติ เยียวยาหัวใจที่เป็นแผล ถ้าความทุกข์และยากจนถูกทำให้สิ้นไป ในวิญญาณของมนุษย์ก็จักเหมือนดังแผ่นว่างเปล่าที่มิได้จารึกสิ่งใดไว้ เว้นแต่สัญลักษณ์แห่งความเห็นแก่ตัวและจะกละละโมบ จงจำไว้เถิดว่าอมตทิพย์คืออัตตาที่แท้จริงของมนุษย์มิอาจขายแลกกับทองหรือมิอาจนำมากองพะเนินเหมือนกับความร่ำรวย ปัจจุบัน เศรษฐีได้เหวี่ยงทิ้งอมตทิพย์ของเขาไปเสียแล้วและยึดติดอยู่กับทองของเขา แลเด็กหนุ่มสาวปัจจุบันได้ทิ้งอมตทิพย์ของเขาไปติดสอยห้อยตามการปล่อยตนและการเริงสำราญ คนยากจนที่รักของฉันเอย ชั่วโมงที่ท่านใช้อยู่กับลูกเมียของท่านที่บ้านเมื่อท่านกลับมาจากท้องทุ่งนั้นคือกำลังใจแห่งครอบครัวมนุษย์ทุกๆ ครอบครัวที่จะมีมา คือเครื่องหมายแห่งความผาสุกซึ่งจะเป็นส่วนของอนุชนทุกรุ่นที่จะติดตามมา แต่ชีวิตซึ่งคนร่ำรวยใช้ในการสะสมทองให้เป็นกองพะเนินนั้น ความจริงแล้วก็เหมือนกับชีวิตของตัวหนอนในหลุมศพ มันคือสัญญาณแห่งความหวาดกลัว เพื่อนผู้อาดูรของฉัน น้ำตาที่ท่านหลั่งลงนั้นบริสุทธิ์ยิ่งกว่าเสียงหัวเราะของผู้แสวงหาหนทางลืมเลือน และหวานซึ้งยิ่งกว่าคำเยาะหยัน น้ำตาเหล่านี้ชำระหัวใจของผู้ทำลายความจงเกลียดจงชัง และสอนให้คนรับเอาความปวดร้าวจากผู้หัวใจแหลกสลาย มันคือหยาดน้ำตาแห่งเยซูคริสต์ แรงงานที่ท่านใช้ไปเพื่อคนร่ำรวยนั้นท่านจะได้เก็บเกี่ยวในกาลที่มีมา เพราะทุกสิ่งย่อมกลับไปสู่แหล่งของมันตามธรรมชาติ และความวิปโยคโศกศัลย์ซึ่งท่านได้รับนั้นจักกลายเป็นความชื่นชมโดยเจตนารมณ์แห่งสวรรค์ อนุชนทุกสมัยจักเรียนรู้ถึงความวิปโยคและความทุกข์ยากที่เป็นบทเรียนแห่งความรักและความเสมอภาค คำครู คาลิล ยิบราน เขียน น่านรังษี กิติมา แปล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2922
