ปราณรวี
เพลงคะนึงซึ้งข่มอารมณ์วาบ
หนาวกำซาบซ่านทรวงให้ห่วงหา
เพียงพลิ้วแผ่วสายลมพรมพร่างมา
ก็คล้ายพารำพึงคิดถึงไป
โอ้ว่าความรักเอ๋ยเคยรู้สึก
กลับร้าวลึกซ่อนเร้นเป็นไฉน
หรือรักซ้อนย้อนยอกหยอกเย้าใจ
ก่อนผลักไสไกลห่างเพื่อร้างลา
รักหล่นหายปลายทางคือว่างเปล่า
กับเรื่องราวร้าวรวดปนปวดปร่า
หรือใครแสร้งเสกสรรจำนรรจา
ปิดดวงตาปิดใจให้มืดมน
จึงมิเหลือเยื่อใยไว้สัมผัส
อัตคัดถ้อยความท่ามสับสน
สบสายตาล้าเศร้าจากเงาชล
คล้ายอับจนหนทางจะย่างแล้ว
มิใช่กาลเวลามาขวางกั้น
เกินฝ่าฟันจะคว้าถึงซึ่งดวงแก้ว
แต่หัวใจคนดีไร้วี่แวว
จะยึดแนวรักเดียวไว้เกี่ยวกัน
ลมหนาววูบลูบกายคลายจากห้ว
1762
12
0
หน้าส่วนตัว
