ค่ำคืนนี้ช่างแสนเหงาเศร้าจิตแท้ ไม่มีแม้แสงจันทรามาเยือนฉัน ฟ้าสะท้อนถอนหายใจไห้รำพัน ตัวเรานั้นไร้ความหมายใครจะมอง อยู่กับความมืดกล้ำกรายหลายคืนแล้ว หูเคยแว่วแจ้วจำเรียงเสียงทั้งสอง ปากเคยพูดคุยกับดาวคราวเคียงครอง ตาเคยมองจ้องหน้าดาราอาย มาคืนนี้ไม่มีดาวอย่างคราวก่อน ใจออดอ้อนวอนเว้าดาวไปไหน โอ้ดาวจ๋าสงสารฟ้าเถอะนะใจ อย่าปล่อยให้ฟ้าเศร้าเหงาอีกเลย ดวงดาวจ๋ากลับมาหาท้องฟ้าเถอะ ฟ้าบ่นเพ้อเผลอถึงจึ่งนิ่งเฉย อย่าลาลับ...กลับมาหาฟ้าอย่างเคย ขอให้ดาวรู้ไว้เลยฟ้าห่วงใย...
912
20
0
หน้าส่วนตัว
