ยังแคร์
วันนี้...ฟ้าสีเหงา
ไม่รู้ฟ้าเศร้าเพราะเรา หรือเราเศร้าเพราะฟ้า
การเดินทางของบางสิ่งที่จากไป..ไม่กลับมา
ต่างกับบางสิ่งที่ทุกเวลายังอยู่กับเรา
แม้วันที่ดวงตาไม่มีน้ำตา..ก็อ่อนแอได้
อยู่คนเดียวมากเกินไป..จนกลายเป็นอยู่กับความเศร้า
ไม่เคยรู้ว่าหัวใจ..บางจังหวะก็เต้นไหวแผ่วเบา
คล้ายจะบอกว่าปวดร้าว..และอยากหยุดหายใจ
ไม่เคยอ่อนแอเท่าวันนี้มาก่อน..ในชีวิต
ไม่เคยแม้แต่จะคิด..ว่าจะทำผิดต่อการอยู่ได้
รู้สึกได้ถึงความพ่ายแพ้ชีวิตอ่อนแอไม่แพ้หัวใจ..
แหงนหน้ามองฟ้า ไขว่คว้าหาใคร..ทั้งที่กำลังหายใจด้วยตัวเอง
1041
6
0
หน้าส่วนตัว
