ยามค่ำคืน ยืนมอง ดาวบนฟ้า ในอุรา อิ่มอุ่น เต็มดวงหน้า ดาวเจ้าขา อยากบอก ให้ทราบว่า ตัวของข้า สุขใจกาย มากเสียจริง มือกอดอก เดินช้า ๆ พาความคิด อยากใกล้ชิด คนที่รัก พักทุกสิ่ง มือเกี่ยวก้อย ตาเยิ้ม แล้วแอบอิง หากเป็นจริง คงสุข กว่าสิ่งใด ได้แค่คิด จิตประหวัด มัดหมี่เอ๋ย จะได้เชย หรือเปล่า น่าสงสัย อืมม...เถอะน่า เวลา ยังยาวไกล ตอนนี้ได้ แค่คิด ก็เพียงพอ ความคิดคน ไร้เขต จะขวางกั้น แม้เพียงฝัน ยังสุข ในใจหนอ คิดสิ่งดี ทำสิ่งดี ให้เพียงพอ สักวันก้อ สมหวัง ดังใจเอย