กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปล่อยใจลอยแผ่วผิวปลิวพลั้งเผลอ
เหมือนได้เจอความรักทักทายผ่าน
หวีดหวิวหวีดลอยล่องท่องเหนือธาร
ผสมผสานเสนาะเพียงเสียงดนตรี
มวลเมฆหมอกหยอกล้อกับท้องทุ่ง
ตะวันพรุ่งเปล่งประกายฉายแสงสี
กรุ่นดินอุ่นแดดหอมล้อมธานี
ไกลหริบหรี่เห็นทุ่งข้าวเม็ดขาวนวล
ปล่อยจิตใจลอยไปในยามเช้า
จิบกาแฟแผ่วเบารำลึกหวน
ท้องทุ่งข้าวกลิ่นรวงเจ้าเฝ้าเย้ายวน
คล้ายเชิญชวนเคยรู้รับประทับใจ
เมื่อเยาว์วัยสมัยยังเป็นเด็ก
พ่อเคยเรียกตัวเล็กเอาใจใส่
ปลุกเจ้าตื่นขี่คอพ่อเร็วไว
เราจะไปดูทุ่งข้าวยามเช้ากัน
แต่วันนี้ห่างไกลไร้ซึ่งพ่อ
จึงจะขอตั้งดวงจิตอนิษฐาน
ท้องทุ่งข้าวเจ้าขาเป็นพยาน
ขอสาบานเป็นลูกพ่อต
1494
2
0
หน้าส่วนตัว
