เมธาวีรำลึก
คำขอ
มิใช่การอำลาแต่คราใด
และมิใช่พินัยกรรมที่ช้ำชอก
แต่ว่าบทกวีนี้มีมาบอก
ไม่ได้ลอกกลับกรอกมาจากใคร
บทกวีแผ่นนี้เขียนในห้องเช่า
ที่ไม่เก่าแต่แสนเหงาจับหัวใจ
ด้วยสำนึกบางอย่างพร่างข้างใน
จะทำไงต่อไปในชีวิตหน้า
พัดลมพรมลมเย็นเป็นที่สบาย
แม้สุขกายแต่ในใจแสนอ่อนล้า
ใจคำนึงระลึกถึงทุกเวลา
แม้ว่าลมพัดมายากลืมไป
ว่ามีใครในใจอยู่คนหนึ่ง
แสนคิดถึงแม้ไร้สิทธิได้อยู่ใกล้
ด้วยว่านางไม่รักสลัดใจ
เธอมีใครที่แสนดีมิเหมือนฉัน
นอนผ่อนคลายหวังสลายความอ่อนล้า
คำนึงหานวลนางในความฝัน
โอ้ดอกฟ้าแม่เจ้ามะลิวัลย์
หยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ของฉันเอย
อยากจะเกยหนุนตักด้วยความรัก
ได้ผ่อนพักสลั
1376
1
0
หน้าส่วนตัว
