\"เพชรสังคีต\"
โลกมีเมื่อสมมติ
ครั้นลืมตาพาเห็นสิ่งเป็นทุกข์
ทั้งสนุกทั้งโศกเศร้าเคล้าไฉน
เมาสมมติว่าสิ่งนั้นมันวิไล
พาหัวใจเข้าไปจมหวังชมเชย
ทั้งโลกนี้ว่างเปล่าเหงาที่สุด
ไร้มนุษย์ไร้สัตว์ชัดเฉลย
ไร้ต้นไม้ไร้ใบหญ้าอย่าบ้าเลย
ไร้ทุกสิ่งที่เราเคยได้เห็นมา
มันก็ล้วนชวนแต่หลงพะวงจิต
ปรุงให้คิดสมมติสุดหรรษา
นั่นสิ่งนั้นมันชื่นรื่นกายา
จึงชักพาให้หลงทุกข์สนุกไป
ในโลกนี้มีอะไรที่ไหนแน่
ที่สุขแท้ไม่ร้างสว่างไสว
มีสิ่งหนึ่งสำคัญนั้นที่ใจ
สงบได้พบสุขแน่อย่างแท้จริง
ชี้ร่างกายของเราที่สาวสวย
สุดสำรวยหลากหลายทั้งชายหญิง
ที่เห็นงามทรามวสงวนชวนแอบอิง
ก็ในสิ่งที่มายาอันบ้าบอ
มองให้เห็นชัดช
1060
3
0
หน้าส่วนตัว
