จะจดจ่อต่อฝันอันไกลโพ้น จึงละเลยความอ่อนโยนเคยโอนไหว หรือมุ่งหน้าคว้าดาว ห้วงหาวใด จึงเมินใจใครบางคน ที่ทนคอย ณ ห้วงฟ้าเวิ้งว้าง ใจคว้างกว่า สบแววตาเหมือนดาวไกลไม่อาจสอย หัวใจที่ฝากไว้เหนือแดนดอย อีกคนคงยังละห้อย คอยกลับมา คนที่รักใกล้ใจไม่เคยเห็น ความจำเป็นไกลห่างยังรู้ค่า ความอบอุ่นจืดจางห่างเวลา คนใกล้ตาไกลใจ ใครเหลียวมอง จะจดจ่อต่อฝันอันไกลนัก หากไม่หยุดจะพักไม่ขัดข้อง ฉันขอเดินจากไปไม่หมายปอง มิอาจจะเรียกร้อง ... หัวใจเธอ. แดดเช้า : ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
1142
0
0
หน้าส่วนตัว
