เวทย์
เงารางรางรำไรยังไหวพร่า
คอยลวงตาเหมือนมีอยู่ที่นั่น
กลางเปลวแดดแววดาวสกาวจันทร์
คลับคล้ายควันลอยคว้างอย่างเคยเป็น
แต่ป่วยการเข้าใกล้เพื่อไขว่คว้า
แล้วพบว่าไม่มีอย่างที่เห็น
ความว่างเปล่าปรายตายิ้มชาเย็น
เย้ยคนเข็ญจนขมจมคร่ำครวญ
อาจเคยมีเมล็ดพันธุ์ความฝันใฝ่
เฝ้าหวังให้แตกกล้ามาเต็มสวน
เหนือดินแล้งแห้งผากยากไถพรวน
สุดท้ายล้วนเมล็ดลีบ......ใจตีบตัน
คนต้อยต่ำขาดต้นทุนหนุนชีวิต
หรือมีสิทธิ์ก่นสร้างเส้นทางฝัน
ไร้เรี่ยวแรงแห่งรักช่วยผลักดัน
ความเหงาคอยบีบคั้นคับข้องใจ
จึงจมปลักดักดานกับการท้อ
ฝันที่รอเลอะเลือนเหมือนเหลวไหล
ปล่อยชีวิตเคว้งคว้างหมดทางไป
ศพ