มองดูน้ำสีอำพันวันใจเศร้า วันที่เจ้าจากลาใจข้าหมอง ปล่อยให้ข้าทนช้ำน้ำตานอง คร่ำครวญร้องแทบบ้าชีวาวาย รินลงไปดื่มเข้าไปไหวสะทก เหล้าที่หกลงพื้นถูกกลืนหาย เหมือนรักนี้ที่มีให้ตั้งมากมาย แต่สุดท้ายก็จมลับไม่กลับมา มองแก้วเหล้าว่างเปล่าใจร้าวรวด แสนเจ็บปวดลึกล้ำช้ำหนักหนา เหล้าก็หมดใจก็หมองเหมือนน้องลา เหลือแค่เพียงน้ำตาที่หลั่งริน โอ้..หัวอกคนใจช้ำค่ำคืนนี้ เหล้าไม่มีนางไม่แลใจแดดิ้น มีแต่น้ำอกกลัดหนองรองดื่มกิน แทบดับสิ้นใจเศร้าเคล้าน้ำตา....ฯ