เพราะหลงรักสาวน่านจนนานเนิ่น.....
โอ้แม่เสี้ยว ดอกขาว เจ้าพลัดถิ่นนิวาสยัง แดนดิน ถวิลหาผลิดอกขาว พราวเพลิด เพลินพริ้มตายั่วยวนให้ สกุณา ชิดชื่นชมเจ้ายิ่งชู ดอกเด่น เป็นสง่าอุราข้า ก็ยิ่งช้ำ ระกำขมมิอาจเอื้อม แตะต้อง และดอมดมทุกระทม กี่ชาติจึง มิคลาดกัน...javascript:nicTemp();
6096
1
0
หน้าส่วนตัว
