สาวพิกุลแห่งด้าว อุดร เรียมครุ่นคิดอาทร ห่วงแท้ นุชนางนั่งเดินนอน ใครคู่ กินอยู่อาพาธแพ้ ป่วยไข้ใครดู เธอเป็นครูเก่งได้ สอนเด็ก เพียรบ่มคนตัวเล็ก เร่งรู้ ความคิดดั่งหลาวเหล็ก คมแกร่ง ขอแต่งแปงเป็นชู้ อยู่ซ้อนสืบสงวน จนทรัพย์สินพี่สิ้น นาสวน เป็ดไก่หมูหมามวล ช่างไร้ คิดไปไป่งามควร หมายแม่ มีแต่มีดขวานไว้ ก่นสร้างติดตัว เป็นเมียผัวอยู่ด้วย ความสัตย์ มิห่างหายปฏิบัติ สี่ห้า คลองฮีตดั่งเป็นฉัตร เป็นร่ม สองร่วมสุขกันอ้า ค่อยสร้างเงินคำ
1380
2
0
หน้าส่วนตัว
