ช็อกโกแล็ต
ทำไมต้องทำตัว..ให้ดูดี..
ขัดกับบุคลิกที่มี..ใช่ได้ที่ไหน
แขนที่เธอยืมควง..เพื่ออวดใคร-ใคร
ตุ๊กตา..แก้เหงาใจ..นี่ใช่ไหม..ที่ฉันเป็น
ให้ทำตาใสซื่อ...น่ารัก..
แอบบึ้งได้เป็นพักๆ..อย่าให้ใครเห็น
ยิ้มหวานๆ....แต่แววตาปวดร้าว..ชัดเจน
กับการกระทำที่ชาเย็น.. ..ของคนสำคัญ
..ของตาย..ใช่ไหม..ที่เธอให้..
คงสาแก่ใจ..ให้ทำอะไรทีไม่ใช่ฉัน..
นอกใสในขุ่น..นี่เหรอ..ที่เธอต้องการมัน
แค่ยืมควงเท่านั้น..ไม่ใช่คนสำคัญของใจ
พอเหอะ..ฉันไม่ใช่ตุ๊กตา
ที่จะได้..ตีหน้า..เด่นดี..ขนาดไหน
..ถ้าเป็นเธอ..จะทนได้รึเปล่า..กับการถูกบังคับ..ให้ทำไป
ทั้งที่ไม่ได้แม้เศษใจ..ของคนที่ภักดี..