15 มกราคม 2555 18:32 น.
ลานเทวา
ขอความรัก สักกระสอบมามอบสู่
ให้ทั้งโลกได้ชิมรู้ ถึงรสหวาน
แบ่งน้ำใจน้ำจิต คิดเป็นทาน
ช่วยชุบโลกเบิกบาน ตระการรัก
ใครมีเหลือเผื่อแผ่ สักแค่เสี้ยว
เปลี่ยนโลกเปลี่ยวให้พ้นล่วง ความหน่วงหนัก
ด้วยคุณค่า ความหมาย มอบทายทัก
สรรพชีวิตคงสุขนัก กับโลกนี้
…………………….
โดยคำ ลานเทวา
10 ตุลาคม 2554 19:12 น.
ลานเทวา
.
๑.
ฝากถ้อยชื่นรื่นแผ่ กระแสสาย
ท่ามลมชายโชยเห่ เสน่หา
ความคิดถึงตรึงบท พจนา
มอบแด่กาลเวลา ที่ห่างไกล
จากทุกทุกความรัก อันถักทอ
ปรารถนาเติมต่อ ความอ่อนไหว
ฝากงดงามแห่งฝัน จากวันวัย
แทนหัวใจร่ายพา บรรดาคำ
ฝากสายลมผ่านล่วง ทุกห่วงหา
แผ่วแผ่วครวญหวนพา ใจดื่มด่ำ
ก่อนจะเลือนจากคล้อย ถ้อยลำนำ
หวังใจจำ นัยบทอันจดจาร
๒.
แต่เหมือนเราต่างหน คนละฟาก
ปล่อยความคิดถึงล่องฝาก สายลมผ่าน
กอดความเหงาเฝ้ารอ รักเบ่งบาน
คงได้มาพบพาน กันอีกครั้ง
หากแต่ค่ำคืนนี้ ที่เปลี่ยวเหงา
ความเหินห่างเคลื่อนเงา เข้าโถมถั่ง
เลือนบางสิ่งที่เห็น เป็นจริงจัง
จบทุกสิ่งนิรันดร์ ในปวดร้าว
...............................
โดยคำ ลานเทวา
2 กันยายน 2554 10:36 น.
ลานเทวา
กี่ครั้งที่เรา เคยผิดหวัง
ให้เหงาเศร้าประดัง จนเกินกล่าว
สบโศกตรมหลบลี้ มากี่คราว
รังแต่ใจปวดร้าว ทุกราวรอบ.....
จึงโลกใบนี้มีแต่ คนอกหัก
เพราะความรัก มันไม่สมประกอบ
ผ่านมาผ่านไป ใคร่ ชอบ
หัวใจมอบชั่วเสี้ยว ประเดี๋ยวใจ.......
..............................
โดยคำ ลานเทวา
5 พฤษภาคม 2554 05:54 น.
ลานเทวา
.
โลก อันข้าพานพบในบทกวี
สุดคะเนเสรีศัพท์ภาษา
ไร้ขอบเขตโบยบิน จินตนา
เหนือดินแดนสุดตา โพ้นสุดใจ
คือ อีกด้านของโลก แห่งความจริง
ภาพที่ซ่อนสรรพสิ่ง อันวาดไว้
สะท้อนเห็นเป็นเขาเป็นเรา ใคร
ผู้ต่างนัยต่างฝัน ต่างสัญจร
ดังข้า ผู้หลงพลัดระเริงร่าย
อยู่ท่ามสายใยรัก แห่งอักษร
เจิดจรุงปรุงฝัน ด้วยจันทร
ดับอาวรณ์แผ่วโผย โดยตะวัน
ดื่มด่ำคำร้อย มธุรส
เปลี้องโลกเขียนจด จารสวรรค์
ปลุกอักษรผลิผลัด อัศจรรย์
จารึกความงามพรรณ บรรณภพ
เธอ ยามข้าพานพบในบทกวี
ดังแรงบันดาลใจที่มี ไม่รู้จบ
แม้เป็นเพียงภาพเงา อันเร้ารบ
คราครุ่นหวนทวนทบ ความเดียวดาย
........................................
โดยคำ ลานเทวา
25 เมษายน 2554 08:22 น.
ลานเทวา
.
ไร้รอยยิ้ม ทักทาย
จากราตรีเดียวดาย วิเวกหวั่น
เนิ่นยาวนานคืนค่ำรำพัน
แผ่วบทเพลงแสงจันทร์ รำไร
หริ่งหรีดกรีดเสียงร่ำ ระโหยหา
ริมฝั่งธารน้ำตา ที่รินไหล
ประหนึ่งเสียงโศกตรม ระงมไพร
ฟังกรีดเฉือนสะเทือนใจ ทรมาน
รับรู้ทั่วหัวใจ กระไรลึก
ล่วงดีทรามความรู้สึก อันพ้นผ่าน
รับรู้วางบางสิ่งไว้ กับวัยวาร
ร้อนเย็นโลกยาวนาน มรคา
นับเนิ่นอสงไขย อันไม่สิ้น
หลายหลากผืนแผ่นดิน ที่กลบหน้า
สัญจรแห่งวิญญาณ ที่ผ่านมา
รับรู้ถึงชะตา ความเป็นไป
งดงามในความเศร้า กองเถ้าถ่าน
นับเนิ่นเนาแห่งกาล ยุคสมัย
เราต่างค้นความจริง ของสิ่งใด
จากโลกที่กว้างไกล จินตนาการ
..........................
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1828
