11 กันยายน 2553 11:40 น.
ลานเทวา
รวมหลากหลายสายฝัน พยัญชนะ
ถ่ายทอดเหนือพันธะและ เหตุผล
วาดเป็นท่วงวิถี กวีนิพนธ์
สื่อถึงสุขทุกข์ทน แห่ง มรรคา
ประกอบเป็นความงาม นิยามไว้
ด้วยรู้สึกเดียวกันใน ปรารถนา
บทกวี ถ้อยคำ การนำพา
พร่ำ แทน บทสนทนา อันลึกเร้น
…………………………
โดยคำ ลานเทวา
10 กันยายน 2553 17:01 น.
ลานเทวา
ยัง ข้ายังไม่เห็นศพ วีรชน
ที่ล้มร่างเกลื่อนกล่น นั้นมิใช่
ข้ามิรู้ว่าเขามาตายทำไม
เขามาตายเพื่ออะไร ข้าไม่รู้
ไม่มี หรอกศพวีรชนคนกล้า
บนความเถื่อนถ่อย บ้า น่าอดสู
หนังสติ๊ก M79 โลกเฝ้าดู
กระสุนปืนแล่นเข้ารูออกรู แล้วล้มกลิ้ง
ท่ามกลางเสียงระเบิดขวด และก้อนอิฐ
ล้อยางจุดไฟติด ก็แล่นวิ่ง
ความเมตตาหรือทารุณ กระสุนจริง
ก่อนจะเผาทุกสิ่ง ไปกับตา
เมื่อทางออกสุดท้าย
คือความตายที่ปรารถนา
เพราะความโง่ความเขลา เจ้าศรัทธา
แลกไปเถิดชีวา กับความต้องการ
ยัง ข้ายังไม่เห็นศพ วีรชน
แม้สักเสี้ยวเศษคน ที่มองผ่าน
ร่างเถื่อนถ่อยล้มนั่น อันธพาล
เพียงร่างทาสทุนสามานย์ วิญญาณร้าย
………………………..
โดยคำ ลานเทวา
10 กันยายน 2553 12:20 น.
ลานเทวา
แผ่วเพียงเสียงกระซิบ จากสายลม
บอกเล่าความระทมที่พ้นผ่าน
คล้ายกล้ำกลืนความปวดร้าว มายาวนาน
ย้ำเป็นรอยอดีตกาลไว้ตรึงตรา
ฟังสิ เสียงลมหายใจในความเงียบ
วิเวกห้วงยะเยียบ ปรารถนา
การรอคอยที่ไม่มี ใครกลับมา
สบเพียงสายลมพาความเหน็บหนาว
เหม่อมองอยู่หลังบานประตู
คอยเฝ้าดูทั้งที่ไม่มีข่าว
การจากไกลจนเหมือนไร้เรื่องราว
แต่ก็สุขในทุกคราว ที่คิดถึง
ฟังสิเสียงหัวใจในความเหงา
พร่ำบอกเล่าความห่วงใย ใครคนหนึ่ง
รัก ยังรักทุกถ้อยย้ำ ทุกคำนึง
รัก ยังรักตราตรึง ทุกห้วงใจ
ภาพรอยยิ้มที่มักคุ้น
ยังอวลพบอบอุ่น เหมือนชิดใกล้
ถึงความจริงจะอ้างว้าง จะห่างไกล
บนรอยทางสิ้นไร้ การหวนคืน
…………………………
โดยคำ ลานเทวา
27 สิงหาคม 2553 11:43 น.
ลานเทวา
.
.
.
เหมือนจะเงียบหายไปนาน
ข่าวเชียงใหม่เมื่อวาน ว่ามีฝน
ไม่มีก็แต่ข่าวของคนจน
คิดถึงก็พร่ำบ่น เอ๊ะยังไง
ด้วยความคิดถึง ยามเงียบหาย
ยังเป็นสุขสบายดีอยู่ไหม
เฝ้าเป็นห่วงทุกเรื่อง จากเมืองไทย
พกสัญชาติอะไร เล่ายามนี้
เลิกเผาบ้านเผาเมือง แล้วรึยัง
แลร่ำรวยสตุ้งสตัง หรือเป็นหนี้
เมื่อไหร่จะกลับมาเสียที
คนทางนี้คิดถึง รำพึงรำพัน
ยังใส่เสื้อสีแดงอยู่หรือเปล่า
ยังโกหกเหมือนเก่า รึเปล่านั่น
ทวิทเตอร์เฟสบุ๊ค คลิ๊กทุกวัน
ไม่เห็นออกมาคุยกัน คิดถึงนะ
..................................
โดยคำ ลานเทวา
27 สิงหาคม 2553 07:32 น.
ลานเทวา
นานมาแล้ว ในความรู้สึก
น้ำตาข้าปริ่มจากส่วนลึก มิอาจแจ้ง
ท่ามวิถีผ่านเพี้ยนความเปลี่ยนแปลง
อุดมการณ์เคยสำแดง แลอ่อนล้า
นับปีเดือนเลือนลบ สู่จบสิ้น
จินตนาการแหว่งวิ่น ในคุณค่า
ความเจ็บปวดตอกย้ำ อยู่ตำตา
ทบทรมานกาลเวลา ทวีคูณ
มันเหมือนเหมือนทุกทุกอย่าง ที่จางหาย
ลบเลือนสู่ความเดียวดาย แล้วสาบสูญ
ที่เคยวาดปรารถนา ก็อาดูร
ที่เคยเอื้อเกื้อกูล ก็ห่างไกล
จะจับปืนถืออุดมการณ์ หาคำตอบ
หรือจับจอบเสียมพร้า อัธยาศัย
ตำนานเคยจรุง เพลงลุงไฟ
คิดถึงอยู่อย่างไร ก็อย่างนั้น
แม้ไม่ได้กลับชาติ มาก่อเกิด
แต่เราก็ไม่ได้กำเนิด มาจากฝัน
อุ่นแผ่นดินเสรีภาพ กำซาบพันธุ์
การต่อสู้ยังยืนยัน มิผันแปร
ไม่มีอาวุธใดแล้ว ในแนวรบ
กี่ตรรกะทวนทบ ผ่านกระแส
ปรารถนาสักเสี้ยว หรือเหลียวแล
เมื่อจริงแท้เราพ่าย ให้นายเงิน
........................................
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1590
