ผู้เฒ่า
ต้นดอกรัก บานสะพรั่ง คนทั้งโลก
แต่ดอกโศก บานอยู่ใน หัวใจฉัน
บานไสว ขมขื่น ทุกคืนวัน
ชั่วนิรันดร์ แนบแน่น ตรึงแก่นใจ
แรกผลิงาม ความรัก ประจักษ์จิต
สักเพียงนิด ยามหลง มิสงสัย
ต้นรักเอ๋ย เพลาผ่าน ที่นานไป
เหตุไฉน กลายพันธุ์ ให้ฉันตรม
เป็นต้นโศก เติบใหญ่ ณ ใจฉัน
สลายฝัน หวานกลับ สลับขม
สิ้นรอยรัก เหลือโลก โศกระทม
ขื่นอารมณ์ ถมลำเค็ญ เป็นประจำ
วันเดือนปี ผ่านมา น้ำตานั่น
รินทุกวัน รดต้นโศก ให้โชกฉ่ำ
หม่นหมองนัก รักนี้ นั้นมีกรรม
สุดชอกช้ำ ต้นโศกเอ๋ย ยากเอ่ยลา
ดอกรักหวาน บานสะพรั่ง คนทั้งโลก
และดอกโศก สำหรับฉัน เมื่อฝันหา
สิ่งสุดท้าย ถ้อยคำ ทั้งน้ำตา
เอ่ยสัญญา ลาโลก คู่โ
4961
25
0
หน้าส่วนตัว
