แสงตะวันกำลังจะลาโลกไป ให้หนาวใจไม่มีใครข้างกายฉัน มองทางไหนก็เดียวดายจนไหวหวั่น ไม่มีคนร่วมฝันแบ่งปันความเหงาใจ ความมืดมิดครอบคลุมราตรีกาล ให้ทรมานใจคนอกหม่นไหม้ เหงาลำพังท่ามกลางความอ้างว้างเดียวดาย ไม่มีใครให้ซบไอในค่ำคืน อีกนานไหมแสงทองจะส่องฟ้า เหงาอุราพาใจไม่รมย์รื่น ข่มตาหลับกลับพบยากสุดฝืน จำต้องตื่นยืนร้องไห้คล้ายวันที่ผ่านมา
936
0
0
หน้าส่วนตัว
