ใจเอ๋ยใจ อยากลืม รักหนก่อนอยากลืมตอน ชื่นหวาน กาลครั้นเก่าอยากลืมรส สัมผัส ปัดซึมเซาอยากลืมเจ้า ทำไม ใจฝังจำอยากลืมมือ นิ่มน้อง ทั้งสองข้างจำไม่จาง ไออุ่นเสมอ ครวญเพ้อพร่ำหวนระลึก ถึงตอน ป้อนถ้อยคำหัวใจช้ำ จะลืมได้ อย่างไรกันเธอช่วยบอก วิธี หน่อยได้ไหมอยากตัดใจ ลืมนาง อย่างเคยฝันอยากลืมรัก อับปาง ล่มกลางครันอยากลืมวัน เวลา ใบหน้าเธอเพียงเห็นคน คล้ายๆ หัวใจหวั่นอยากลืมกัน ยากนัก เพราะรักเสมอแค่เพียงเห็น คนคล้ายๆ ใจละเมอหัวใจเพ้อ ครวญถึง คนึงนางอยากคิดตัด เยื่อใย ตัดไม่ขาดตัดสวาท หมางเมิน เดินเหินห่างอยากคิดลืม ใจสิ ไม่มีจางจึงอยู่อย่าง ผู้พ่าย บนฝายน้ำตาฝายน้ำตา ทิวากร
1813
2
5
หน้าส่วนตัว
