วฤก
๏ โบกสะบัดกวัดใบไหวกระเพื่อม
พรายละเลื่อมรุ้งงามน้ำค้างฉาย
ฉานกระพริบระยิบระยับรับลมชาย
โชยพระพายพัดผ่านสะท้านสะเทือน
สะท้อนเสียงเพียงแผ่ววะแว่วโสต
เสียงอุโฆษคำละเมอเสมอเสมือน
มาร้อยเรียงเสียงพร่ำรำพันเตือน
ตนเขาเชือนเฉยห่างแล้วร้างเลย
โอ้........อกหนอ หนออก...........ข้าฟกช้ำ
ทุกข์.....เช้าค่ำ ค่ำเช้า..............เจ้าชาเฉย
จุก.......ใจเจ็บ เจ็บใจ..............ไม่เสบย
ใจ........พร่ำเผย เผยพร่ำ........คำระบม
โบกสะบัดกวัดใบไหวกระเพื่อม
พรายละเลื่อมรุ้งพร่าน้ำตาขม
ขืนขื่นยืนฝืนสะอื้นกลืนระทม
ถามสายลมจะเลือนช้ำ....ทำฉันใด ๚ ๛
871
2
0
หน้าส่วนตัว
