@ดอยหลวงสูงเสียดฟ้า เลียบเมฆาน่าเกรงขาม ลดหลั่นเป็นชั้นงาม ยามต้องแสงแห่งอรุณ @รวยรินระริกไหล ธารน้ำใสเคล้าไออุ่น หมอกขาวพราวจำรูญ ห่มพฤกษ์ไพรไร้มลทิน @สรรพสัตว์แสนเริงร่า หลากมาลาล้อภุมริน สรรพเสียงเยี่ยงเพลงพิณ ประโคมป่าพาชื่นใจ @วันนั้นพลันแตกตื่น เสียงครางครืนพื้นสั่นไหว โครมครามยามเคลื่อนไป กระเช้าลอยเหนือดอยงาม @มันเป็นเช่นสัตว์ร้าย ที่เยื้องกรายหมายคุกคาม แผดร้องก้องคำราม ข่มป่าเขาลำเนาไพร @สัตว์ป่าก้มหน้านิ่ง สายน้ำปิงสะอื้นไห้ ลมสงัดไม่พัดไกว ดอยหลวงหลับกับน้ำตา.
1806
0
0
หน้าส่วนตัว
