อตีตะโศก
วิเวกแว่ววังเวงวะวับหวาม
วูบวาบวามวาววาดวิจิตไหว
หวัดวิ่นว่อนวอนวุ่นอย่างว่องไว
แสงส่องสาดดงในไพรพนา
หิ่งห้อยหวนห่อนเบื่อลำพูใหญ่
เหาะเหินไม่ห่างห้วงปวงพฤกษา
หิ่งห้อยหายห่างหักหนักอุรา
ปวงพฤษาพนาแนบแอบคร่ำครวญ
ยามเจ้าอยู่เคียงคู่ลำพูเก่า
ย่อมหยอกเย้ายอกย้ายคล้ายคำหวน
จะรักเจ้าลำพูเก่าหิ่งห้อยครวญ
สุดกำสรวลหิ่งห้อยน้อยมีร้อยใจ
เจ้าโจนจากลำพูที่คู่เคียง
เพียงแว่วเสียงลำธารน้ำเย็นใส
เจ้าจิกจ้วงใจจากลำพูไป
แล้วทิ้งให้ลำพูเฉาด้วยเฝ้ารอ
ครั้งยามเก่าแสงเจ้าเคยประดับ
สุดประทับทรวงในลำพูหนอ
พอเจ้าเบื่อก็ปล่อยให้ลำพูรอ
แล้วลวงล่อหลอกรักจากห้วงใจ
หิ่งห้อยน้อยร้อยใจไม่ประสา
929
2
0
หน้าส่วนตัว
