๏ พระจันทรรอนสีรุจีรัศมิ์ จะเลาะลัดลาร้างห่างเวหน เธอถามดาวคราวหลบนภดล อยากพร่ำบ่นคำใดให้รับความ ฤๅเหน็ดเหนื่อยเนือยอ่อนสะท้อนสะท้าน ฤๅรำคาญคำฉินยินคนหยาม ฤๅหมดหวังพลังล้าพยายาม ฤๅสุดห้ามหักหมองหมายครองใจ ห้วงโพยมโสมหรือเคยถือเด่น เพียงจันทร์เพ็ญผ่องฟ้าสง่าไฉน เพราะมีดาวพราวพรายเรียงรายไป จึงสุกใสสมสรวงห้วงนภา ฉะนั้นใดไหนย่ำให้ช้ำชอก ฉะนั้นบอกเบิกคำพร่ำกถา ฉะนั้น เจ้า-เราร่วม รวมฉันทา ฉะนั้นมาสมัครมิตรสนิทเทอญ ๚
870
1
0
หน้าส่วนตัว
