ชมพูภูคา J.
เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว (ขอยืมหน่อย)
กลีบขาวขาวสีหม่นในมือฉัน
ใครกันหนอโหดร้ายหมายชีวัน
ทิ้งเจ้านั้นช้ำชอกอยากปลอบใจ
จึงตะกองกอดไว้ทีละน้อย
สองมือคอยฟูมฟักหนักแค่ไหน
เพราะรู้เจ้าเคยพานพบกับสิ่งใด
จงผ่อนกายสลายทิ้งสิ่งร้าวราน
แม้วันนี้อาจไม่เป็นเหมือนเช่นเก่า
มีเพียงเงาความเศร้าเข้าพร่าผลาญ
กลีบสดสวยรวยรื่นชื่นดวงมาลย์
คือวันวานอดีตหวานไว้จารจำ
ฉันก็เคยลิ้มรสความรวดร้าว
กายเหน็บหนาวยืนเดียวดายในคืนค่ำ
โอ้ใจหนอใจดวงนี้แสนระกำ
เปล่งลำนำความเขลาเข้าย้อมใจ
ล่วงวันคืนเรื่องราวผันผ่านพ้น
มิยินยลสิ่งใดให้หวั่นไหว
ความรักเอยเคยรู้ค่าเป็นเช่นไร
วันนี้ไม่หวนคืนฝืนชะตา
เ
895
3
0
หน้าส่วนตัว
