บพิตร
เมื่อวันวานโลกนี้สีชมพู
ทั้งสองเราเคียงคู่อยู่ร่วมฝัน
มรสุมที่พัดผ่านทุกวารวัน
มิย่อท้อไหวหวั่นฉันและเธอ
เมื่อยามรักหนักเบาเราฟันฝ่า
ถึงอ่อนแรงเหนื่อยล้าไม่พลั้งเผลอ
แม้หลับใหลในหลับนั้นฝันละเมอ
ล้วนภาพฉันและเธอคู่เคียงกาย
ยามหนาวหน่วงเกาะกุมสุมไออุ่น
หอมละมุนติดตรึงใจไม่เหือดหาย
ยามร้อนรุ่มปลุกปลอบใจให้ผ่อนคลาย
คือความหวังคือความหมายสายสัมพันธ์
ความเปลี่ยนแปลงแห่งใครให้เหินห่าง
ความเห็นต่างแยกทางรักหักความฝัน
สีชมพูพลันหม่นไหม้คล้ายฝุ่นควัน
เธอกับฉันเหมือนแสนห่างกลางสาคร
ขอฝากฝันในวันแห่งความรัก
ฉันประจักษ์ความห่างไกลใจเหนื่อยอ่อน
อยู่ลำพังแสนหงอยเหงาเฝ้าอาวรณ์
อยาก
2037
1
0
หน้าส่วนตัว
