คนกุลา
๐ มาทบทวนกระบวนการในวันเก่า
เมื่อเราไม่มีเราเหงาบ้างไหม
เมื่อกายไร้คนเคียงเหงาเพียงใด
คอยบางใครข้ามฟ้ามาหากัน
๐ บนหนทางพร่างฝันวันฟ้าสวย
ลมระรวยโลมฟ้านภาฝัน
ปานเทพทิพย์ประทับพิมพ์ยิ้มพระจันทร์
แต่ปางบรรพ์พลันพามาพบพาน
๐ เหมือนสองฝั่งสองฝาที่ลาจาก
เหมือนสองฟากจากกันคราวันหวาน
เหมือนคำนึงถึงกันในวันวาน
เหมือนนิทานสานฝันอันเฝ้ารอ
๐ เมื่อมาพบประสบพักตร์ให้รักหวัง
ใจต่อตั้งเต็มใจกระไรหนอ
เหมือนหลอมใจในวันหวานเพียงพอ
มิมีท้อรออยู่หวังคู่ครอง
๐ มาแต่งเติมเสริมคำตำนานนี้
ดลฤดีแรงใจให้เราสอง
ถักกลอนกานท์หวานล้ำร้อยคำกรอง
เรียงครรลองเรื่องที่เรามีเรา